Υπάρχει µια στασιµότητα, για την τύχη της δηµοτικής Αγοράς των Χανίων.
Οι εργασίες προχωρούν αργά και τα ερωτήµατα είναι πολλά.
∆εν χρειάζονται πολλά λόγια για να το εξηγήσω, διότι σε «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει».
Έτσι είναι συνήθως… “οι πρώην ∆ηµοτικές Αγορές”.
∆εν ξέρω τι συµβαίνει αλλού, αλλά εδώ στα Χανιά η δίψα της µάθησης για την “πρώην ∆ηµοτική Αγορά” µας έχει κατακυριεύσει.
∆εν πειράζει όµως. Η δίψα της µάθησης εκδηλώνεται ακόµη και κατακαλόκαιρο, ακόµη και αναδροµικά και παρέα µε τον κουβενταρία στην πόλη.
Τι να κάνουµε λοιπόν;
Το µάθαµε απ’ έξω και ανακατωτά το µάθηµα µας για τη δηµοτική Αγορά.
«Φεύγουν οι Βάσεις που µένουν…».
Αυτό το χαριτολόγηµα το λέγαµε παλιά στα Χανιά, τώρα αναγκαστήκαµε και το τροποποιήσαµε λιγουλάκι.
Έτσι λοιπόν καθισµένοι δίπλα δίπλα διαβάζουµε το µάθηµα µας για την “πρώην ∆ηµοτική Αγορά”, αποστηθίζουµε… και περιµένουµε να γίνουν εξετάσεις για να προβιβαστούµε, να ζήσουµε και εµείς τη µαγεία του ελληνικού καλοκαιριού.
Και επειδή είµαστε περιχαρείς όταν τελειώσει το διάβασµα η οµήγυρη φωνάζει «Ριξ’ τα Αρχηγέ».
Και πέφτουν…
Κάπως έτσι φθηνά τη γλυτώσαµε και φέτος το καλοκαίρι µε τα µαθήµατα µας.
Γ. ΟΥΝΤ.
