Μια βραδιά στο Ιστορικό μας Αρχείο

Εκεί…
Στο στέκι πολλών ερευνητών, συγγραφέων κι αμέτρητων ανήσυχων ψυχών που αναζήτησαν κατά καιρούς στις κιτρινισμένες σελίδες των παλιών εντύπων του γνώση, πληροφορίες, έμπνευση, πρωτίστως ένα φανταστικό ταξίδι στον χρόνο!
Όμορφη βραδιά τις προάλλες -γεμάτη μαγεία- στην αυλή του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αρχείων…
Μπρος μας η υποτυπώδης σκηνή που την αποτελούσε ο ασπρισμένος πίσω τοίχος του Αρχείου και την περίκλειαν δυο παλαιού τύπου αποθήκες. Αμέσως μετά τρεις πάγκοι, σκεπασμένοι με κοινές κουρελούδες, όπου είχαν καλοκάτσει οι μικρούληδες της παρέας! Στα δένδρα πάνω απ’ τα κεφάλια μας μικρά φαναράκια έστελναν ένα αμυδρό, γλυκό φως στο χώρο, συναγωνιζόταν λες το μανουάλι -το φορτωμένο κεριά- που οι φλογίτσες τους τρεμόπαιζαν συμπληρώνοντας τη μυσταγωγία της βραδιάς…
Διότι περί μυσταγωγίας επρόκειτο!
Που όχι μόνο την ένοιωθες να πλανάται ολόγυρα, αλλά και την έβλεπες ρίχνοντας κλεφτές ματιές  στα πρόσωπα των παρευρισκόμενων…
Τι νοσταλγία, τι αγαλλίαση ήταν αυτή στις άκρες των χειλιών, στο συνεχές μειδίαμα ευδαιμονίας, στα βλέμματα όλο νόημα που έριχναν ο ένας στον άλλο, στη στάση προσμονής για τη συνέχεια!
Αφήγηση παραμυθιού για μικρούς και μεγάλους με την εκπληκτική φωνή και το υποκριτικό ταλέντο του Νίκου Μπλαζάκη και συνοδευτική μουσική τον αυλό και την ασκομαντούρα του Μανώλη Φρονιμάκη…
Πού και πού ένας φακός πάνω σε ζελατίνα που ζωντάνευε μορφές ονειρικές στους ασπρισμένους τοίχους του σκηνικού, σ’ έκανε να πιστέψεις πως τελικά δεν χρειαζόμαστε και πολλά-πολλά για να γαληνέψει η ψυχή μέσα στις τόσες δυσκολίες κι απογοητεύσεις των καιρών μας!
Μια μικρή αυλή, δυο ταλαντούχοι καλλιτέχνες κι ένα παλιό παραμύθι νομίζω αρκούν!!