Μπαρκάρισε 16 χρονών. Νησιώτης, από ναυτική οικογένεια, αυτό γνώριζε σαν προορισμό του. Αρχικά με ψαράδικα και καΐκια. Αργότερα θερμαστής σε ατμόπλοια. Φτυάριζε κάρβουνο στην εστία του λέβητα.
Εμπρός παιδιά fire up. Περισσότερο κάρβουνο, μεγαλύτερη φλόγα, περισσότερος ατμός στα καζάνια, μεγαλύτερη πίεση στης μηχανής τα έμβολα, περισσότερες στροφές η προπέλα.
Τέρμα το κάρβουνο, ήρθε το πετρέλαιο. Πιο ξεκούραστα τώρα, με πιο άνετη διαβίωση, αλλά ξέσπασε ο πόλεμος.
Ο μπαρμπά Χαράλαμπος σε νηοπομπές στον Ατλαντικό συνοδεία πολεμικών πλοίων.
Ελληνικό φορτηγό πλοίο στην υπηρεσία των συμμάχων.
Γλύτωσε από τις τορπίλες των γερμανικών υποβρυχίων. Άλλοι δεν γλύτωσαν. Τελείωσε κι αυτός ο εφιάλτης.
Εκείνος συνεχίζει να ταξιδεύει.
Γεννήθηκε το 1911. Το 1969 εξακολουθούσε να μπαρκάρει.
– Καιρός να ξεκουραστείς Μπάρμπα Χαράλαμπε.
– Δόξα τω θεώ. Σήκωσε ένα διώροφο στο Χατζηκυριάκειο, σπούδασε δυο παιδιά. Δασκάλα η κόρη του, ανθυποπλοίαρχος ο γιος του. Εργατικός, μετρημένος, σεβαστικός, θαύμαζε τους Καπεταναίους.
– Αχ να ’ξερα κι εγώ πέντε γράμματα.
Αντράκι η κυρά του. Δέκα της έστελνε δώδεκα εύρισκε. Νησιώτισσα κι αυτή, μάνα και σύζυγος γεννημένη.
Δεν έγινε αυτός Καπετάνιος, αλλά έγινε ο γιος του.
– Να ’χουμε στην άκρη μια καβάντζα τώρα που τακτοποιήθηκαν τα παιδιά.
– Και τι θα κάνεις τώρα μπαρμπά Χαράλαμπε;
– Θα πάρω τη γριά μου και θα πάμε στο νησί. Θα ανακαινίσω τα πατρικά. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτήν την ζωή. Το M/S ΜΙΛΤΟΝ ΙΑΤΡΙΔΗΣ εξαφανίστηκε στο τρίγωνο των Βερμούδων. Ούτε ίχνος από το πλοίο και ο πλήρωμα. Με το πλήρωμα κι ο ανθυποπλοίαρχος, ο γιος του μπάρμπα Χαράλαμπου.
Οι ναυτιλιακές και οι ασφαλιστικές εταιρείες με ένα απαρχαιωμένο νόμο, θεωρούν το πλοίο εν ενεργεία για έξι ακόμα μήνες από την εξαφάνισή του.
Στέλνουν, λοιπόν, μισθούς και εμβάσματα στις οικογένειες των απολεσθέντων με αποτέλεσμα και εκείνοι να ελπίζουν ότι δεν χάθηκαν.
Πέρασε το εξάμηνο κι άλλο ένα.
Αχ μπάρμπα Χαράλαμπε πώς σε σκέφτομαι. Ήταν ανάγκη να αντιμετωπίσεις και αυτήν τη θύελλα;
Η σκέψη τον έφερε μπροστά μου. Τον συνάντησα τυχαία στη ακτή Μιαούλη. Σοκαρισμένος, δεν πρόλαβα να του μιλήσω. Με πρόλαβε αυτός.
– Το παλιόπαιδο Καπταν Γιάννη μου, έμπλεξε με την Κουβάνα και μας ξέχασε.
– Θα του περάσει μπάρμπα Χαράλαμπε, θα του περάσει.
– Αυτό ελπίζω κι εγώ.
*συν/χος πλοίαρχος Ε.Ν.
Λοστρόμος στο καράβι αυτό ήταν και ο πατέρας μου Σάββας Κωσταδιός
Ασυρματιστης ητανε ο θειος μου!ιωαννης οικονομου!εχω παρει το ονομα του !
Μήπως μπορέσουμε να βρεθούμε οι συγγενείς των ναυτικών αυτού του καραβιού;
Δεν εχω καμια αντιρηση . Να ανταλαξουμε κ πληροφοριες κ ελπιζω να βγει κατι.
Ναί άς μιλήσουμε από εδώ …
Ειμαι κόρη του λοστρόμου στο καράβι “Μίλτον Ιατρίδης” παρακαλώ οποίοι συγγενείς επιθυμούν να έχουμε μια επικοινωνία ας στείλουν μήνυμα για τρόπο επικοινωνίας.
exo kai ego enan 8io pou itane sto karabi afto .. mpori kapios na m dosi kapio tilefono na epikinoniso gia plirofories pou isos kapios apo esas gnorizi kai ego oxi .! ?
Είχα το θείο μου μέσα 24 ετών . Χρήστος Συρίγος
Κι εμενα ηταν ο θειος μου κωστας παπαδοπουλος
Ο Κώστας Παπαδόπουλος ήταν από τήν Σύρο . Πατέρας του ο Γιώργος καί μητέρα του η Μαρία . Θυμάμαι σάν σήμερα τήν ημέρα που χάθηκε τό Μίλτων Ιατρίδης καί άς ήμουν παιδί…Θυμάμαι τήν μεγάλη αναστάτωση τότε στό σπίτι μας … Τίς εφημερίδες που επί ημέρες έγραφαν άρθρα γιά τό Μίλτων Ιατρίδης … Δέν είχε βρεθεί τίποτα , ούτε μία λέμβος ,ούτε ένα σωσίβιο ,ούτε μία κηλίδα μηχανελαίου… Λέγομαι Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος είμαι από τήν Σύρο καί είμαι Πρώτος ξάδελφος τού Κώστα Παπαδόπουλου που χάθηκε μέ τό Μίλτων Ιατρίδης .Ο πατέρας μου Βαγγέλης ήταν αδελφός τού πατέρα τού Κώστα Παπαδόπουλου…Εκτοτε ακούστηκαν διάφορες ιστορίες … Θά χαρώ νά επικοινωνήσης μαζί μου …Εγώ ζώ ακόμα στήν Σύρο …τηλέφωνο 6984504445… Νάσαι πάντα καλά …
ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΘΕΙΟ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ. ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΑΛΟΣ .ΚΑΤΑΓΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΜΙΑ.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.
ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ.ΛΕΓΟΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ.ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Έχω δημιουργήσει αυτή την σελίδα, όποιος θέλει ας επικοινωνήσει για να ανταλλαξουμε πληροφοριες https://www.facebook.com/Milton-iatridis-2413293495402050/
Ο πατέρας μου ήταν υποπλοίαρχος στο καράβι Νικόλαος Βέλλης και ο αδελφός του Αριστοτέλης Βέλλης β’ μηχανικός. Τι άδικο αυτό που τους συνέβη. Πόσο τους αδίκησε η Κούβα. Τους στέλνω την αγάπη μου! Θα τους αγαπώ σε όλη μου τη ζωή. Σε αυτή και στην άλλη την αιώνια εκεί πιστεύω να τον συναντήσω τον πατέρα μου και να του δώσω την πιο σφιχτή αγκαλιά! Οι άνθρωποι μπορεί να αδικούν ο Χριστός όμως ποτέ!
Θα ήθελα να συμπληρώσω σε αυτή τη συγκινητική ιστορία ότι τους μισθούς και τα εμβάσματα που έδιναν για ένα διάστημα, τα πήραν πίσω όταν τέθηκε τέλος στην ιστορία. Αφαίρεσαν όλο το ποσό από την αποζημίωση που δόθηκε η οποία ήταν μικρή λόγω του ότι το πλοίο χαρακτηρίστηκε σε αφάνεια και το πλήρωμα αγνοούμενοι. Η μητέρα μου ήταν 23 ετών νιόπαντρη εγώ 6 μηνών και ο πατέρας μου είχε ελάχιστη προϋπηρεσία.
Για το συγκεκριμένο πλοίο και πολλα αλλα αεροπλάνα και πλοία που εξαφανίστηκαν υπάρχει το βιβλίο “The Bermuda Triangle” by Charles Berlitz αν το βρειτε διαβάστετο θα σας αποκαλύψει πολλά για το τι εγινε. Επίσης αναφερει για το πλοίο.