Μιχάλης Φ. Μπονατάκης: Εννιά μήνες από τον μισεμό του

Πέρασαν κιόλας εννέα μήνες κι ο Μιχάλης, ο φίλος, ο ακάματος γιατρός, ο αγωνιστής της ειρήνης, ο υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο συμπαραστάτης των ξωμάχων, εγκαταστάθηκε για τα καλά στην άλλη, στην πιο φωτεινή πλευρά του φεγγαριού…
Κι εμείς εδώ στη γήινη σφαίρα, οι φίλοι, οι συναγωνιστές, οι συμπολίτες, αναπολούμε, συζητάμε, αναλύουμε την παρακαταθήκη που μας άφησε.
Γεννήθηκε το 1955 στην Κίσσαμο Χανίων. Σπούδασε στην ιατρική σχολή Αθηνών. Από το 1973 ως το 1979 συμμετείχε στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Εντάχτηκε στην αριστερά ως το 1989. Ασκούσε το επάγγελμα του καρδιολόγου στην Κίσσαμο από το 1992.
Ενεργός πολίτης στο φιλειρηνικό κίνημα για την κατάργηση των πυρηνικών και την απομάκρυνση των ξένων βάσεων από την Κρήτη.
Είχε καθοριστική συμμετοχή στο οικολογικό κίνημα. Έδωσε άνιση μάχη για την προστασία των κατοίκων της Κίσαμου από τις ακτινοβολίες των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, επιμένοντας ότι δεν πρέπει να βρίσκονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές.
Αγωνίστηκε για την προστασία του Ελαφονήσου και την ανάδειξη του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής.
Προσπάθησε να προβάλλει εναλλακτικές  λύσεις  για τη στροφή της χώρας μας προς τια ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, χωρίς την καταστροφή των βουνών αλλά με μέτρο και πάντα κάτω από τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση επιτροπής περιβάλλοντος στον Ιατρικό σύλλογο Χανίων.
Στο οικολογικό κίνημα έπαιξε σπουδαίο ρόλο, συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτια των οικολόγων πράσινων και στη συνέχεια των πράσινων αλληλεγγύη. Έγραφε τότε: κατεβαίνω στις εκλογές γιατί είναι ώριμες οι συνθήκες  για τη δημιουργία ενός πράσινου κόμματος που θα στηρίζεται στις οικολογικές αξίες, θα είναι ικανό να επεξεργαστεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και να συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία μιας ευρύτατης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας στη χώρα μας. Σύνθημα μου είναι όχι στον καταναλωτικό ευδαιμονισμό των ολίγων, ναι στη βιώσιμη ευημερία των πολλών.
Ανεξάντλητη και πολυσχιδής προσωπικότητα με σπάνια έφεση στην τρυφερότητα και την προσφορά, προσπάθησε σε όλη του τη ζωή να αναδείξει τη μεγαλοσύνη των ανθρώπων της βιοπάλης και του μόχθου. Το ιατρείο του ήταν πάντα ανοιχτό σε όλους, εκείνος αγνοούσε τις σειρήνες του χρήματος. Ετοιμος πάντα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εσχατιά της Κισαμίτικης γης. Συνέβαλλε στη λειτουργία της θεματικής ομάδας υγείας που επεξεργάστηκε τις προτάσεις  των οικολόγων. Πράσινων για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό και υγειονομικό σύστημα. Αγωνίστηκε ενάντια στην ασυδοσία των πολυεθνικών και τα προνόμια των συντεχνιών. Αποκάλυψε έγκαιρα την κατασπατάληση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων με την υπερκοστολόγηση των φαρμάκων και των υπηρεσιών του ΕΣΥ.
Με παρότρυνση του ιδρύθηκε το κοινωνικό φροντιστήριο στο Καστέλι και με την αμέριστη συμπαράσταση του λειτούργησε το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας Κισσάμου.
Φίλε Μιχάλη αξίζεις μια δέηση. Μακάρι τα χνάρια σου σε αυτή τη ζήση να τα ιχνηλατήσουν κάποιοι…
Αντί επιλόγου θυμίζω στους φίλους και συντοπίτες σου τον στίχο από το “Δάφνινο Στεφάνι” σου:
Εγώ για κείνους που αγαπώ
και τη ζωή μου δίνω
μεταλαβιά και αντίδωρο
για χάρη σας θα γίνω…