Ένας από τους πλέον κοινούς λόγους σε περιπτώσεις προβλημάτων γονιμότητας είναι σπερματοζωάρια τα οποία δεν μπορούν να κολυμπούν καλά. Για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού, γυναίκες που προσπαθούν να μείνουν έγκυες μπορούν να στραφούν σε μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης ή άλλες τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής- ωστόσο η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη.
Σε μια προσπάθεια για βελτίωση των ποσοστών επιτυχίας σε αυτή την κατεύθυνση, επιστήμονες ανέπτυξαν μηχανοκίνητα σπερματοζωάρια – ρομπότ (spermbots) που μπορούν να βοηθήσουν τους όχι ιδιαίτερα ικανούς «κολυμβητές» να φτάσουν στο ωάριο. Η σχετική δουλειά παρουσιάζεται στο Nano Letters.
H τεχνητή γονιμοποίηση είναι μια σχετικά φθηνή και απλή τεχνική που περιλαμβάνει την εισαγωγή σπέρματος στη μήτρα με ιατρικό εργαλείο. Ο βαθμός επιτυχίας κινείται κατά μέσο όρο κάτω από το 30%, σύμφωνα με τη βρετανική Human Fertilisation & Embryology Authority. Η in vitro (εξωσωματική) γονιμοποίηση μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική, αλλά αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία, καθώς περιλαμβάνει την αφαίρεση των ωαρίων με βελόνα, τη γονιμοποίησή τους έξω από το σώμα και στη συνέχεια μεταφορά των εμβρύων στη μήτρα της ή σε αυτήν μιας παρένθετης μητέρας μερικές ημέρες μετά.
Οι Μαριάνα Μεντίνα Σάντες, Λούκας Σβαρτς, Όλιβερ Σμιντ και συνάδελφοί τους από το Institute for Integrative Nanosciences (IFW Dresden) στη Γερμανία αναζήτησαν νέες τεχνικές, δουλεύοντας πάνω σε προηγούμενες έρευνες που είχαν γίνει στον τομέα των μικροκινητήρων. Αυτό που έκαναν ήταν να κατασκευάσουν μικροσκοπικές μεταλλικές προπέλες μεγέθους που επιτρέπει την εγκατάστασή τους στην ουρά του σπέρματος. Οι κινήσεις τους μπορούν να ελεγχθούν μέσω μαγνητικού πεδίου. Εργαστηριακές δοκιμές έδειξαν ότι τα σπερματοζωάρια μπορούν να κατευθυνθούν έτσι ώστε να οδηγηθούν στον προορισμό τους προκειμένου να γονιμοποιηθεί το ωάριο και εκεί να αφεθούν ελεύθερα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, απαιτείται περαιτέρω δουλειά πάνω στο αντικείμενο, ωστόσο τα επιτυχή αποτελέσματα των αρχικών επιδείξεων είναι πολλά υποσχόμενα.
(Πηγή: Ναυτεμπορική)
