Μηδενικά οφέλη από τον τουρισμό

Ούτε ένα ευρώ όφελος δεν βλέπουν από την τουριστική ανάπτυξη και τους εκατομμύρια επισκέπτες της Κρήτης, καθώς τα προϊόντα τους παραμένουν αδιάθετα και όταν πουλιούνται δίνονται σε τιμές κάτω του κόστους!

Στην Ασή Γωνιά, ένα χωριό που ζει από την κτηνοτροφία εδώ και χρόνια, οι βοσκοί του χωριού είναι στα όρια της απόγνωσης αφού βλέπουν τα προϊόντα τους να παραμένουν αδιάθετα και την ίδια ώρα το κόστος της παραγωγής να έχει φτάσει στα ύψη!
Στην κάτω πλατεία του χωριού συναντήσαμε νέους και παλαιότερους κτηνοτρόφους. Άνθρωποι της δουλειάς, έχουν περπατήσει κάθε σημείο της Ασή Γωνιώτικης Μαδάρας βόσκοντας τα κοπάδια τους.

«ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ»

«Το σύστημα σου λέει πάρε την επιδότηση να κάθεσαι. Ενώ τζιράρεις 24% στην αγορά ζωοτροφών και 13% όταν πουλάς τον κόπο σου, το σύστημα σου λέει μην παράγεις τίποτα. Τα τυροκομεία κλείνουν, τα αρνιά μένουν απούλητα σε ένα νησί με εκατομμύρια τουρίστες που η παραγωγή η δική μας είναι σταγόνα στον ωκεανό. Δεν μπορούν οι μεγαλοξενοδόχοι να κάνουν κάτι; Να απορροφηθεί ένα μέρος της παραγωγής; Είναι ασύλληπτο με τόσα εκατομμύρια τουρίστες να μην μπορούμε να πουλήσουμε κρέας και γάλα και όταν πουλάμε οι τιμές να είναι κάτω του κόστους παραγωγής» δηλώνει ο Μάρκος Δραμηλαράκης, νέος που ζει μόνιμα στο χωριό και προσπαθεί να ζήσει κάνοντας τη δουλειά που έκαναν οι πρόγονοι του.

Συνολικά στο χωριό τα αιγοπρόβατα ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ και αποτελούν βασικό αντικείμενο εργασίας για την πλειοψηφία των κατοίκων. «Τα κοπάδια μας πλέον συντηρούνται με το μεράκι των ανθρώπων. Έχουμε στο γονίδιο μας οι Αση Γωνιώτες να τα αγαπούμε, να τα πονούμε…αλλά δεν δίνουν κανένα κέρδος. Αυτή τη στιγμή δεν καλύπτεται το κόστος παραγωγής. Δυστυχώς με τις επιδοτήσεις για τους νέους κτηνοτρόφους την πάτησαν πολλοί. Βλέπουν το “τυρί” του πριμ της επιδότησης και δεν βλέπουν τη “φάκα” ότι εγκλωβίζονται σε μια δύσκολη κατάσταση. Στην ουσία επιδότησαν την κτηνοτροφία για να την καταστρέψουν» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί για ένα κτηνοτρόφο να μην μπορεί να ταίσει τα πρόβατα του. Γιατί αυτό συμβαίνει τώρα στην Ασί Γωνιά» τονίζει ο κ. Γιώργος Μπερβανάκης.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ;

«Θα υπάρχουν 300 ξενοδοχεία μεγάλα σε όλη την Κρήτη; Μια φορά την εβδομάδα να έβαζαν ντόπιο κρέας και γάλα, θα έφευγαν όλα τα προϊόντα» δηλώνει ο κ. Πέτρος Πετράκης, παλιός κτηνοτρόφος και αυτός. Ο κ. Πετράκης μας περιγράφει μια πολύ δύσκολη κατάσταση για τους Αση Γωνιώτες.
« Κανείς δεν θέλει να αγοράσει το κρέας και αν βρεθεί να πάρει κάποιος θα το αγοράσει 3.70 το κιλό, με το κεφάλι κομμένο και τα λεφτά θα τα πάρουμε με επιταγή σε 5-6 μήνες. Πως θα τα βγάλει πέρα ο κτηνοτρόφος, πως θα αγοράσει ζωοτροφές που το τριφύλλι κοστίζει40 λεπτά το κιλό; Το γάλα ακούγεται ότι του χρόνου θα πέσει στα 72 λεπτά για τον κτηνοτρόφο. Υπάρχει περίπτωση να παραμείνει κτηνοτρόφος ή να θέλει νέος άνθρωπος να ασχοληθεί; Γιάντα να το κάνει αφού δεν θα μπορεί να ζήσει. Καλύτερα να πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο υπάλληλος με 500 ευρώ. Στα χρόνια τα δικά μου χειρότερη χρονιά δεν θυμάμαι από τώρα » καταλήγει ο κ. Πετράκης.

Ένας άλλος συνομιλητής μας ο κ. Πέτρος Σταυρουλάκης μας δίνει ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε καλύτερα τη κατάσταση.
«Για να κεράσω τρεις καφέδες την παρέα σας, όπως προστάζει το έθιμο του χωριού μας δεν φτάνουν 5 κιλά γάλα» λέει και αναρωτιέται «σε αυτόν τον τόπο ποιος κάνει το κουμάντο; Ο αρμόδιος υπουργός ή οι έμποροι; Τι γίνεται με τις εισαγωγές και τις παράνομες ελληνοποιήσεις; Οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι. Αν του χρόνου κατά πως λέγεται το πρώιμο γάλα πουλιέται 72 λεπτά, το ανοιξιάτικο γάλα 65 λεπτά και το κατσικίσιο 50 λεπτά τότε το 70% των κτηνοτρόφων θα πρέπει να τα παρατήσει».

ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

«Οι ζωοτροφές πανάκριβες, το γάλα δεν πιάνει τιμές, το αρνί δεν πουλιέται, πως διαφορετικά να πεις ότι η κατάσταση είναι απαράδεκτη; Εγώ ήθελα να ξερα τόσοι εκατομμύρια τουρίστες στην Κρήτη τι τρώνε; Δεν τρώνε αρνί, δεν τρώνε κατσίκι; » μας λέει ο κ.Αλέκος Κιμιωνής, άνθρωπος νοικοκύρης με πάνω από 500 αιγοπρόβατα, μας καλοδέχεται στο σπίτι του. Είναι πολύ προβληματισμένος για το μέλλον του χωριού και του παραδοσιακού επαγγέλματος του βοσκού. «Τα οζά μου δεν μπορώ να τα πουλήσω δεν μπορώ να τα συντηρήσω, τι να κάνω να τα αφήσω να ψοφήσουν ;» τονίζει και θυμάται το παρελθόν όταν ένα σπίτι στο χωριό συντηρούνταν μόνο από την πώληση της προβιάς (έπιανε και 1000 δρχ.) και του μαλλιού. «Τώρα οι προβιές και τα μαλλιά πάνε για πέταμα, δεν τα παίρνει κανείς, αλλά σε λίγο δεν θα παίρνουν ούτε το κρέας» καταλήγει ο κ. Κιμιωνής.