Μίκης… “Γενέθλιο Εκτόπισμα”

Ενενηκοστό (!) Χαρμόσυνο!
Η πολιτιστική επικαιρότητα, ανεβαίνει… “Καταλαμβάνεται” από την οντότητα του ανδρός, του καλλιτέχνη, του αγωνιστή.
Του Πολίτη του Κόσμου!
Τα ραδιόφωνα πλημμυρίζουν τους ήχους του, τη φωνή του…
Η τηλεόραση πλημμυρίζει τη μορφή του, τις μελωδίες του…
Ο ΤΥΠΟΣ γεμίζει τις σελίδες του με ανακοινώσεις, αναφορές, δελτία Τύπου για τα αφιερώματα που έπονται…
Σ’ όλη τη χώρα, στον τόπο του, τα Χανιά ιδιαιτέρως, οι αναφορές καλά κρατούν, τώρα που γράφω 31/7 και καλά θα κρατήσουν ακόμη, την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου.
Φορείς Μουσικού Πολιτισμού κυρίως, τον προσεγγίζουν με σεβασμό, αγάπη και δέος…
Ακούω τη φωνή του ζωντανή, “ερτζιανή”!
«Τόσο δεμένος με το Λαό μου, πώς να μην έχω το δικαίωμα κι εγώ, να θυσιάζομαι για κείνον»;;
Δηλώνει με την αυτοπεποίθηση του δημιουργού που έχει το δικαίωμα διά να ομιλεί, μ’ ένα τέτοιο βίο, μια τέτοια πορεία, και το γνωρίζει καλώς!
Γνωρίζει καλώς την αξία του στους αγώνες, στη δημιουργία της Μουσικής του, εκείνο το οικουμενικό και διαχρονικό κεφάλαιο που λατρεύτηκε από τους πληθυσμούς της οικουμένης!
Εκείνο το ωραίο, το αξεπέραστο Μουσικό Ηχείο αρμονίας και μελωδίας, που, επί πλέον, ανήχθη σε “Επική Προτροπή” και στεντόρειο παράγγελμα για συμμετοχή στα πρόσω των αποδύσεων, για ένα καλύτερο κόσμο! Και τούτο, δίχως ουδέποτε να χάσει ούτε το ελάχιστο από την υψηλή αισθητική της μελωδικής υπόστασης και του Λόγου, εννοείται, των κορυφαίων ποιητών μας…
Αυτού του λόγου, που δίνοντάς του πνοή και “Μουσικό φώνημα” τον άφησε να ταξιδέψει “εύληπτη πληροφορία” πια, κάτω στις γειτονιές, τους δρόμους, τα καλντερίμια, τις πλατείες και τις φωτισμένες αυλές να σμίξει με τις καρδιές των λαϊκών ανθρώπων, δικό τους δώρο, που αγκαλιάστηκαν πανευτυχείς!
Ενενήντα χρόνια ζωής και ο στοχασμός του, η μνήμη του, η κρίση του, η δροσιά του στα συναισθήματα για τον αδικημένο, τον φτωχό, παραμένουν ζωντανά και μυρωδικά, και γιορτινά, πάντα!
Τα έσω του, ακόμη φιλοξενούν φλόγες αντίστασης, θύμησης, καταγγελίας, διαμαρτυρίας και οπωσδήποτε, ξανά και ξανά, δημιουργικά απανθίσματα!
Εκείνος ο αρτεσιανός κόσμος της ψυχής του, από τον οποίο αντλεί τους αρχέγονους ήχους των φύλων της Ελληνοσύνης, είναι εκεί!
Στην καρδιά του!
Μόνο μ’ εκείνον, θα σβήσει. Μόνο με το θάνατό του.
Είναι σίγουρο.
Και τι να πρωτογράψεις τώρα;
Γνωστά πράγματα, χιλιοειπωμένα, αγαπημένα, σεβαστά!
Εφεραν έξω την αγωνιστική πατρίδα, και πλημμύρισαν αρμονία, μελωδία και “γλυκότη”, θάλεγε και ο Βάρναλης, την υφήλιο.
Οικειοποιήθηκαν την παγκόσμια ακρόαση των μουσικών του προτάσεων, κλασικής εκδοχής, έντεχνης εκδοχής, λαϊκής εκδοχής με την ίδια δύναμη και αυθεντικότητα… Που προσπόρισαν στον συλλογικό στοχασμό, και τον επηρέασαν καταλυτικά ως “κύμα καυτό” από τους πυθμένες των θερμών πόντων της Ελληνικότητας, μα και οικουμενικότητας ασφαλώς.
Ακράτητο ξεχείλισε, αδιανέμητος πλούτος για ένα έκαστο πολίτη του κόσμου! Το επικό τραγούδι, το λυρικό, το πολιτικό, το ερωτικό! Είδη διακριτά θαυμαστά που διέγραψαν και διαγράφουν συγκλονιστικούς κύκλους, στις κορυφαίες σκηνές του κόσμου, στις “Βυνίλιες εγγραφές” του κόσμου, με τους κορυφαίους ερμηνευτές του κόσμου!
Και, που, επανερχόμενα τακτά, σημαντικά γεγονότα Μουσικού Πολιτισμού συνιστούν ελεύθερα πεδία νέων διεργασιών Μουσικής επικονίασης και ιερής δημιουργικής τελετουργίας!!
Πάνω στο ευκρινές και ευρύτατο αποτύπωμα ενός ωραίου Μύστη της των τεχνών μεγάλης Τέχνης για τους δύο τελευταίους αιώνες της παγκόσμιας ιστορίας μας.
Μίκη Θεοδωράκη σε ευχαριστούμε…