ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ μια προσωπικότητα που μας λείπει, αυτή είναι η πολυειδής του Μίκη Θεοδωράκη.
ΔΕΝ θα σταθούμε στην πολιτική του δράση που λίγο πολύ είναι γνωστή, αλλά στις άλλες, αν και όλες τους “χρωματίζονται” από την αριστερή ιδεολογία του.
-Η μουσική του έχει μια κλασική διαχρονικότητα, η δε ποιότητά της την καθιστά πρωτότυπη.
-Αν κάτσει να μελετήσει κανείς τη ζωή και τη δράση του, δεν θα του φτάσουν δέκα ζωές για να δει τα σημαντικότερά της. Τόσο “πλήρης” είναι.
-Αν αποτανθεί κανείς στους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του, θα περνάει από έκπληξη σε έκπληξη από όσα θα ακούσει. Όλων η θητεία τους δίπλα του, σφραγίστηκε για πάντα.
-Να μιλήσουμε για την επίδραση που είχε και έχει στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής ελληνικής ταυτότητας; Δεν υπάρχει άλλος που να επέδρασε τόσο καταλυτικά στο θέμα.
-Οι μελωδίες του, λιτές, χωρίς νεωτερισμούς και πολυφωνικές συνηχήσεις, βασίζονται στην αρχή του μέτρου. Είναι αυτές που πρέπει να είναι· γι’ αυτό η αποδοχή της μουσικής του είναι καθολική, παγκόσμια.
-Και τι να πούμε, για το πανανθρώπινο περιεχόμενο της; Μιας μουσικής που άγγιξε όλα τα είδη: μιας μουσικής που του χάρισε την δίκαια την αθανασία;
ΤΙΜΗ, λοιπόν, για την Κρήτη, μεγαλύτερη η τιμή για τα Χανιά στα οποία ζήτησε να “αναπαυθεί” για πάντα. Το θέμα είναι τα Χανιά τι κάνουν γι’ αυτόν; Αρκούν τα ετήσια μνημόσυνα;
