Η επιβατική κίνηση του λιμανιού της Σούδας διαχρονικά επιφέρει οικονομικά οφέλη στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι, αφήνοντας παράλληλα και σημαντικά αποτυπώματα στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της ευρύτερης περιοχής.
Ειδικότερα τα οικονομικά οφέλη συσχετίζονται με το χρόνο παραμονής των ταξιδιωτών στον τόπο. Όσο, δηλαδή μεγαλύτερο διάστημα μένουν οι επιβάτες και οι επισκέπτες στην περιοχή με αφορμή τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις των πλοίων, τόσο μεγαλύτερα τα οφέλη αυτά.
Σήμερα με την ανάπτυξη της κρουαζιέρας χιλιάδες επισκέπτες αποβιβάζονται κατά τις συχνές αφίξεις των κρουαζιερόπλοιων- κολοσσών της ναυσιπλοΐας που μέσα από οργανωμένα προγράμματα εύλογα κατευθύνονται στο κέντρο της παλιάς Πόλης ή σε άλλα σημαντικά αξιοθέατα του νομού μας.
Ωστόσο πάντοτε με δεδομένη και τη βραχυχρόνια παραμονή των κρουαζιερόπλοιων στο λιμάνι, καθώς καταφθάνουν νωρίς το πρωί και αναχωρούν αργά το απόγευμα, κάποιοι από αυτούς τους τουρίστες επιθυμούν να παραμείνουν στην περιοχή, να περπατήσουν και να δουν κοντινά αξιοθέατα. Περιφέρονται λοιπόν γύρω από το λιμάνι της Σούδας, αναζητώντας κοντινές αποδράσεις.
Και από το σημείο αυτό ξεκινάει η απογοήτευση με την εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει η περιοχή εντός του λιμανιού στη δυτική πλευρά, όπου προσορμίζουν τα κρουαζιερόπλοια. Μια εικόνα που συνθέτουν το ετοιμόρροπο κτήριο των παλιών γραφείων των λιμενεργατών, τα μπάζα, οι ανενεργοί σκουριασμένοι γερανοί, οι απεριποίητοι κήποι, οι άβαφοι μαντρότοιχοι και τα ημιτελή έργα τα αφημένα στην τύχη τους για καιρό. Η όμορφη αναπλασμένη πρόσφατα κεντρική πλατεία της Σούδας δυστυχώς δεν αρκεί για να κερδίσουμε τις εντυπώσεις και τις εύλογες απαιτήσεις των επισκεπτών.
Από την άλλη η απουσία πληροφόρησης των ταξιδιωτών, έστω και με την απλούστερη μορφή ενός φυλλαδίου είναι εμφανής, αφού κανείς δεν τους έχει ενημερώσει για τα κοντινά αξιοθέατα που υπάρχουν και αναδεικνύουν τον τόπο μας και τον πολιτισμό του. Κανείς δεν τους έχει πληροφορήσει για παράδειγμα για το μοναδικό στο είδος του Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη και το Καλλιτεχνικό Χωριό που απέχουν μόλις δύο χιλιόμετρα από το λιμάνι. Αγνοούν ακόμα την παρουσία του Παραδοσιακού Σπιτιού Σούδας που είναι κλειστό κατά τις ώρες άφιξης των κρουαζιερόπλοιων, αλλά και την παρουσία του γραφικού χωριού των Τσικαλαριών. Τα αφημένα μονοπάτια της Μαλάξας, αν και δεν έχουν αναδειχθεί μέσα από ένα πρόγραμμα, είναι μια διέξοδος για τους λάτρεις του βουνού που μέσω της τεχνολογίας αναζητούν την ύπαρξή τους. Εξαιρετική και η παραλιακή διαδρομή που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι επισκέπτες μέχρι το Συμμαχικό Νεκροταφείο με το βαρύ ιστορικό του φορτίο, μέσω της παραλίας του Βλητέ και της παρόχθιας διαδρομής του ποταμού Μορώνη.(Παρεμπιπτόντως σημαντικό το έργο που επιτελείται εκεί την περίοδο αυτή. Σαν να ακούμε την ανάσα του ποταμού με τις παρεμβάσεις ήπιας μορφής που γίνονται στο σημείο αυτό.)
Δίνει λοιπόν ο τόπος την εντύπωση της απουσίας πολιτισμού και ιστορικού πλαισίου και είναι τόσο άδικο… Χώρια, βέβαια που πληγώνει με τις ελλείψεις σε υποδομές της καθημερινής ζωής που γίνονται εύκολα αντιληπτές από τους περιφερόμενους πέριξ του λιμανιού τουρίστες. ( Χαλασμένα ή απουσιάζοντα πεζοδρόμια, χάνδακες ακαθάριστοι, απορρίμματα, κυκλοφοριακή συμφόρηση κ.λπ). Απλά καθημερινά πράγματα που δίνουν την πρώτη σημαντική εντύπωση για τον τόπο, που ίσως για κάποιους από αυτούς τους επισκέπτες θα είναι και η μοναδική εμπειρία από την Κρήτη.
Αποκαρδιωτική και η εικόνα για τους πολυάριθμους ποδηλάτες που αποβιβάζονται κατά ομάδες και ακολουθούν με κίνδυνο της ζωής τους το κεντρικό Σουδιανό δρόμο για να φτάσουν στο κέντρο των Χανίων. Ίσως θα μπορούσαν να οδηγηθούν στο κέντρο, μετά από καθοδήγηση, μέσω του παράλληλου της εθνικής οδού δρόμου για περισσότερη ασφάλεια…σκέφτομαι.
Εμφανής και η απουσία του απαραίτητου για ένα σύγχρονο λιμάνι με τις αναγκαίες τουριστικές υποδομές Σταθμού Επιβατών για τον οποίο χρόνια μιλάμε και έργο δεν βλέπουμε.
Αναπόφευκτες και οι σκέψεις, πολλές σκέψεις…για το μέλλον της κρουαζιέρας στο νομό μας, για τα μικρά αυτονόητα της καθημερινότητας μας, αλλά και για τα σχεδιαζόμενα μεγάλα έργα που έχουν καταντήσει « Γεφύρι της Άρτας.»
Σκέψεις, πολλές σκέψεις για το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου με τις πολυχρηστικές δυνατότητές του!
Σκέψεις που σκορπίζονται στη γαλάζια απεραντοσύνη του αγαπημένου μας λιμανιού, καθώς απλώνεται γαλήνιο στα πόδια μας αυτό το ήσυχο καλοκαιρινό πρωινό.
*Η Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος
