Η ομορφιά της πόλης μας πρέπει να διατηρηθεί συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του ούτως ώστε μέρα με τη μέρα να λιγοστεύουν οι διάφορες επικίνδυνες ή άσχημες καταστάσεις όπως συμβαίνει με τις παρακάτω περιπτώσεις που απαθανατίσαμε σε κεντρικά σημεία της.
Η γωνία επί των οδών Ηρακλείου και Ελύρου με το ιστορικό κτήριο του Αθανασιάδη -που λειτουργούσε ως μεταξουργείο- θέλει νοικοκύρεμα για να μην φοβούνται οι περαστικοί -ιδιαίτερα τα βράδια-να πηγαινοέρχονται απ’ το πεζοδρόμιο με αυτή την πυκνή βλάστηση των φυλλωμάτων που έχουν τα δέντρα που υπάρχουν εντός του εγκαταλελειμμένου κτηρίου με την ονομασία αείλανθος ή βρωμοκαρυδιά.
Αλλη μία γωνία επί των οδών Γκερόλα και Μητσοτάκη μ’ ένα κλειστό περίπτερο που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα των πεζοδρομίων και από τις δύο οδούς εκτός του ότι εμποδίζει την κυκλοφορία των πεζών έχει και μια ιδιαίτερα αντιαισθητική εμφάνιση.
Η οδός Αντωνιάδου σύμφωνα με το σχέδιο πόλεως έπρεπε να είχε διέξοδο στην οδό Κ. Μάνου και φυσικά να μην στερείται πεζοδρομίων όπως συμβαίνει σήμερα.
Ο χώρος στάθμευσης με την εγκαταλελειμμένη σκοπιά του στρατοπέδου Μαρκοπούλου μετεξελίσσεται σε χώρο εναπόθεσης παλαιών αυτοκινήτων, τα οποία εκτός από την αντιαισθητική εικόνα που παρουσιάζουν αποτελούν και εστία μόλυνσης. Και η σκοπιά με τα σάπια σκαλοπάτια μπορεί να αποτελέσει παγίδα για μικρά παιδιά, αφού η πρόσβασή της είναι ελεύθερη.
Στην ιστορική πλατεία της Σπλάντζιας δίπλα από τον πλάτανο υπάρχει μία κατακόμβη που είναι περιτριγυρισμένη με κάγκελα τα οποία στην κορυφή τους καταλήγουν σε μυτερές κόγχες. Εκεί όμως παίζουν παιδιά των οποίων η μπάλα πολλές φορές καταλήγει στην κατακόμβη, αφού δεν υπάρχει προστατευτικό πλέγμα πάνω απ’ τα κάγκελα αιτία που μπορεί να χτυπήσει ή και να τραυματιστεί θανάσιμα κάποιο παιδί που θα προσπαθήσει -όπως γίνεται πολλές φορές- να καβαλήσει τα κάγκελα για να κατέβει να φέρει την μπάλα.
