– (Απειρία, ή βλέπουμε και κάνουμε…;) Όταν μια κοινοβουλευτική ομάδα (ΚΙΝΑΛ) υπερψηφίζει μια πρόταση δυσπιστίας (μομφή) μιας άλλης ομάδας (ΣΥΡΙΖΑ), νομίζουμε πως αυτό γίνεται με την πρόθεση να πέσει η κυβέρνηση! Ή μήπως όχι; Αυτή δεν είναι και θα πρέπει να είναι η ουσία μιας πρότασης μομφής; (φωτ. 1) Δεν είναι συνεπώς κατανοητό, πώς από τη μια θέλεις να ρίξεις την κυβέρνηση συντασσόμενος με την παράταξη που υποβάλλει την πρόταση μομφής, κι από την άλλη δηλώνεις ότι δεν θέλεις πρόωρες εκλογές λόγω πανδημίας! Δεν είναι αντιφατικό το να επικαλείσαι μεν τη λογική (γενική κατάσταση χώρας/πανδημία, ακρίβεια) ως πρόσχημα υπερψήφισης της μομφής, κι από την άλλη να επικαλείσαι το συναίσθημα («Θεωρώ αδιανόητο να γίνουν εκλογές, όταν θρηνούμε 100 συμπολίτες μας κάθε μέρα και ενώ η πανδημία δεν έχει κοπάσει»!); Απλή απορία: Μα, ίδιες συνθήκες δεν επικρατούσαν κι όταν έγιναν οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Μάλιστα με αθρόα προσέλευση (280.000) ψηφοφόρων σε κλειστούς χώρους;
– (Τα μετά τη δυσπιστία) Στην Ελλάδα δεν υπάρχει, τουλάχιστον μεταπολιτευτικά, περίπτωση πρότασης δυσπιστίας προς μια κυβέρνηση, που να είχε θετικό αποτέλεσμα! Από την όλη διεξαγωγή και τη διαδικασία της πρόσφατης συριζαίϊκης πρότασης, προέκυψαν, κατά τη γνώμη μας, τα εξής:
– Μια πιθανή αλλαγή (ανασχηματισμός) του κυβερνητικού σχήματος είναι αναγκαία (ούτως ή άλλως). Σίγουρα ο κ. Μητσοτάκης δεν βγήκε “λαβωμένος” (δεν είχε καμιά διαρροή βουλευτών). Πιθανόν δε να ακολουθήσει μια πιο επιθετική στάση προς την αντιπολίτευση, ώστε εφεξής να την ταυτίζει με το “παλιό”!
– Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με την ανεπιτυχή (εκ προοιμίου) πρόταση μομφής, συσπείρωσε μεν όλη την αντιπολίτευση επιλέγοντας τη σύγκρουση και τον διπολισμό, έχασε όμως τον πόλεμο των εντυπώσεων και τον βηματισμό του!
– ΤΟ ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη, μάλλον βγήκε κερδισμένο στην πρώτη “νέα” του κοινοβουλευτική εμφάνιση. Ως τρίτο κόμμα που παρουσιάζει ανοδική πορεία (δημοσκοπικά), θα πρέπει να κρατήσει εκείνες τις “επιθετικές” του ισορροπίες, ώστε να προκαλέσει διεμβολισμό και στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά του. Γι’ αυτό ίσως και δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές: θέλει να αγοράσει χρόνο…
– (Προοπτικές) Το πολιτικό τοπίο, κατά τα φαινόμενα, δεν άλλαξε κι ούτε θα αλλάξει μέχρι τις εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν αυτές. Το τι θα κρίνει τον χρόνο των εκλογών, εξαρτάται από την πορεία της πανδημίας, τον έλεγχο της ακρίβειας που φουντώνει και την εν γένει οικονομική κατάσταση της χώρας. Από κοντά φυσικά και η εικόνα των δημοσκοπήσεων!
