(μήνας γαλήνης;) Μπαίνουμε στον μήνα της “γαλήνης”. Το ελπίζουμε. Η (αναμενόμενη) γλυκύτητα του καιρού, μετά την τεράστια κόπωσή μας από ένα θερμότατο καλοκαίρι που μετράει ακόμη τις πληγές του, πιθανόν να ηρεμήσει και λίγο τα πνεύματα. Αν μη τι άλλο, ένα βλέμμα από ένα παράθυρο προς τη θάλασσα (φωτό, 1) είναι το καλύτερο βάλσαμο για τις ταλαιπωρημένες ψυχές μας.
(Η συνθήκη της Λωζάννης, 1923) Τα εκατόχρονα από τη Συνθήκη της Λωζάννης γιορτάζουμε όλο το 2023 και αύριο (Τετάρτη, 30/8) στις Μουρνιές). Η συνθήκη αυτή είναι άλλη μια προσωπική επιτυχία του μεγαλύτερου πολιτικού της σύγχρονης Ελλάδας, του Ελευθερίου Βενιζέλου (φωτό, 2). Ενός πολιτικού που στην πιο κρίσιμη φάση του έθνους, όπου όλα έμοιαζε να χάνονται κάτω από την πίεση της “νικήτρια” Τουρκίας, λησμόνησε πίκρες και εγωισμούς. Και ανέδειξε έναν ασυνήθιστο πραγματισμό (ρεαλισμό): ως εκπρόσωπος μιας ηττημένης χώρας, ο Βενιζέλος, κατάφερε, χάρη στο κύρος που είχε αποκτήσει νωρίτερα στις ευρωπαϊκές αυλές, να περιορίσει τις αναμενόμενες αρνητικές επιπτώσεις της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922). Έτσι, ο Εθνάρχης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αλυτρωτισμό πολλών ελληνικών περιοχών (Μεγάλη Ιδέα) προκειμένου να αγωνιστεί με πάθος στο να περισώσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Τον ξεριζωμό των Ελληνων της Μ.Α. δεν μπόρεσε να τον αποτρέψει, κατάφερε όμως να ομογενοποιήσει τη χώρα με αμιγή ελληνικό πληθυσμό και να την εξευρωπαΐσει. Το ότι η Συνθήκη της Λωζάννης επιβιώνει 100 χρόνια τώρα άθικτη, νομίζουμε ότι λέει πολλά για τη διπλωματική δεινότητα του Ελ. Βενιζέλου.
