-Συμπληρώνονται 10 (δέκα) χρόνια από το θάνατο του μεγαλύτερου μεταπολεμικού Χανιώτη ποιητή, του Γ. Μανουσάκη (1933-2008). Υπήρξε ένας ποιητής και άνθρωπος χαμηλών τόνων, με ατέρμονη αγωνία για την καθημερινότητα και το νόημα της ύπαρξής μας. Μοναδικός και απαράμιλλος εραστής του γενέθλιου τόπου (τα Χανιά), ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει “καριέρα” μείζονος ποιητή στην Αθήνα. Κι όμως έμεινε εδώ και έγινε ο ποιητής της πόλης μας, μάλιστα σε μια κρίσιμη μεταπολεμική μεταιχμιακή περίοδο για τον κόσμο. Βίωσε έντονα τη μετάλλαξη της πόλης και των ανθρώπων της μεταπλάθοντας σε ποίηση τη φθορά και το θάνατο αγαπημένων προσώπων και πραγμάτων γύρω του! Ο Γ. Μανουσάκης δεν υπήρξε μόνο ποιητής (φωτ. 1). Ηταν και σπουδαίος (βραβευμένος) πεζογράφος, ταξιδιωτικός συγγραφέας, συναρπαστικός ομιλητής, αρθρογράφος, μυθιστοριογράφος… Τα Χανιά θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να τον τιμήσουν ιδιαίτερα, όπως κάνουν για όλους τους σημαντικούς άνδρες τους. Το πότε και το πώς είναι θέμα των τοπικών αρχών και φορέων. Του το οφείλουμε.
-Το ότι «ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί…», δεν είναι ανάγκη να μας το επιβεβαιώνουν μόνον οι μετεωρολόγοι. Το λέει η ίδια η πραγματικότητα! Είμαστε στο Φλέβάρη (2018) και η ηλιοφάνεια στο νησί καλύπτει όχι μόνο 9 μήνες το χρόνο (όπως συνήθως διαφημίζεται), αλλά σχεδόν 100%. Γι’ αυτό, κατεβαίνοντας στο παλιό λιμάνι και τη θάλασσα ή στην πλατεία Τάλω, μένεις να θαυμάζεις -και να χαζεύεις- χρώματα και εικόνες ασύλληπτης ομορφιάς. Θαρρείς πως αντικρίζεις θαλασσογραφίες βγαλμένες απ’ τον χρωστήρα του ζωγράφου Βολανάκη (φωτ. 2).
