-(καλώς ορίσατε …) Με τις πρώτες 20 μέρες του καλοκαιριού παρελθόν, να και ο πρώτος πολυήμερος καύσωνας, ο αρχαιοπρεπής Κλέων! Αναμενόμενοι και οι επόμενοι. Οι επιστήμονες, ειδικά ο ημέτερος πανεπιστημιακός Γιάννης Φίλης, χρόνια τώρα κρούουν τον κώδωνα της κλιματικής αλλαγής. Αλλά δυστυχώς εις ώτα μη ακουόντων. Έτσι, οι πολύνεκρες φυσικές καταστροφές, χειμώνα καλοκαίρι, δεν βάζουν μυαλό στον άνθρωπο που παραμένει εγωιστικά στο “πάνω απ’ όλα τα κέρδη”. Κάθε δε χρόνο θα γίνονται και πιο θανατηφόρες. Ευτυχώς, όπου υπάρχει θάλασσα και πράσινο, ευδία και νηνεμία (φωτό, 1), οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν για λίγο καιρό ακόμη τα αγαθά του καλοκαιριού. Όσοι όμως ζούμε σε τσιμεντουπόλεις στις οποίες οι ασφαλτόστρωτοι δρομοι βράζουν και τα μπετονένια κτήρια μάς εγκλωβίζουν θανάσιμα, θα υποφέρουμε… Καλώς ήρθες, λοιπόν, νέα κλιματική εποχή, καλώς ήρθες κόλαση στη γη!
-(ετερόκλητης συμμαχίας/συμπαιγνίας αποκαλύψεις) Ώστε έτσι, ε; Μιλώντας πρόσφατα σε καναλι, μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων και για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Πάνος Καμμένος, παλιός κυβερνητικός εταίρος του κ. Τσίπρα, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η Συμφωνία αυτή ήταν παγίδα των Γερμανών (Μέρκελ) στον Αλέξη Τσίπρα, με δώρο το Νόμπελ Ειρήνης! Τώρα, αν αυτό θεωρείται σοβαρή πολιτική, να έρχεσαι δηλαδή “κατόπιν εορτής” και παραιτηθέντος ήδη του κ. Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να αποκαλύπτεις “παλιές συμπαιγνίες” σου, ούτε πολιτικά ορθό είναι ούτε και έντιμο. Γιατί, άραγε, αυτά που μας λέει τώρα ο κ. Καμμένος, δεν μας τα είπε τότε; Ιδού το καίριο ερώτημα. Και γιατί δεν έριξε την κυβέρνηση, όταν έγινε η συνάντηση των αρχηγών κομμάτων, μετά το δημοψήφισμα, αφού διαφωνούσε εξ αρχής με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;
-(τρομακτικά επίκαιροι στίχοι) Λέγεται πως είναι άνω-κάτω στον μετά-Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ, αφού τα πάντα είναι σε σύγχυση. Έτσι που να συμφωνούμε με την αγαπημένη Κική Δημουλά που- σε συνέντευξή της στον Κ. Κατσουλάρη (BookPress, 13-7-10)- ειρωνεύτηκε την “φρούδα ελπίδα” που ποτέ της δεν φτάνει: «Με τι να «πάμε μπροστά»; Το επίδομα των ψευδαισθήσεων, όπως ξέρετε, κόπηκε κι αυτό. Εκτός πια αν μας δώσει κανένα δάνειο η ελπίδα. Αλλά κι αυτή έχει κατακλέψει την αλήθεια…»
-(η αλεπού στο παζάρι) Αν υπάρχει ένας πολιτικός σε ευρωπαϊκή κλίμακα που μπορεί να τα κάνει όλα “άνω κάτω” ή να τα εξισορροπεί όποτε αυτός θέλει, είναι ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Πατώντας στην αναγκαιότητα της χώρας του για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς, ως σύνορο με την επερχόμενη ασιατική λαίλαπα- Ιράν, Κίνα και Ινδία -εκβιάζει ασύστολα (Σουηδία-ΝΑΤΟ) τους πάντες παίρνοντας ανταλλάγματα. Ο Τούρκος στα παζάρια του ποτέ δεν είναι του μισά-μισά, τα παίρνει όλα… Στην κρίσιμη (χθεσινή) συνάντηση με τον ημέτερο πρωθυπουργό δεν περιμέναμε και καμιά θεαματική κίνηση. Το να καθίσει να συζητήσει ξανά και ξανά με την Ελλάδα τις … απαιτήσεις του, το κάνει ευχαρίστως γιατί ξέρει ότι όσα έχει κερδίσει μέχρι τώρα τα κέρδισε με σύμμαχο το χρόνο. Σχέδιο, προοπτική, επιμονή, κατάλληλος χρόνος, τα ατού της τουρκικής διπλωματίας. Εμείς;
-(επικίνδυνος μιναρές) Ξαναγράφτηκε ότι ο τουρκικός μιναρές που βρίσκεται απέναντι από το μουσείο “Καμπελόπουλος” στην παλιά πόλη, είναι επικίνδυνος (φωτό, 2). Εγκαταλειμμένος δεκαετίες τώρα στο χρόνο, με τη σκαλωσιά πρόσφατα για επισκευή, περνάει ανύποπτα ο κόσμος από κάτω! Να περιμένουμε κανένα ατύχημα; Γιατί, άραγε, δεν επισπέυδονται οι εργασίες αναστήλωσης/ανακαίνισής του;
