– (Tο πλύσιμο των χεριών) Η πρώτη ατομική φροντίδα για την πρόληψη από τον κορωνοϊό, σύμφωνα με όλες τις επίμονες οδηγίες των αρμοδίων, είναι το καλό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών με σαπούνι για 20 δευτερόλεπτα περίπου. Διεθνώς λοιπόν, το πλύσιμο των χεριών είναι η πρωταρχική κίνηση/προφύλαξη εναντίον της μετάδοσης κάθε ασθένειας, σήμερα του Covid-19. Αλλά το… πλύσιμο των χεριών ως βασικό και σωτήριο μέτρο για την υγεία των ανθρώπων ξεκίνησε από τον Ignace Semmelweis, έναν Aυστροούγγρο μαιευτήρα/γιατρό (19ος αι.) ο οποίος μείωσε έτσι πολύ δραστικά το μέχρι τότε ποσοστό θανάτων στα μαιευτήρια και βρεφοκομεία της εποχής του (φωτ. 1). Απλά ο άνθρωπος, όπως όλοι οι πρωτοπόροι της εποχής τους, κατακρίθηκε έντονα(!) για την τακτική του αυτή, που σήμερα θεωρείται αυτονόητη κίνηση: τη μαθαίνουμε από μικρά στο σπίτι και στα σχολεία.
– (Γάντια και μάσκες) Αν και σε καθημερινή βάση ακούμε ότι τα γάντια και οι μάσκες που χρησιμοποιούνται
-είτε από άτομα που έχουν συμπτώματα κορωνοϊού είτε από υγιή- θα πρέπει να κλείνονται καλά σε νάιλον σακούλα και να πετιούνται με τα άλλα σκουπίδια, δυστυχώς βλέπουμε από αυτά μερικά να είναι πεταμένα στους δρόμους (φωτ. 2). Με κίνδυνο φυσικά να τα πιάσει κάποιος περαστικός αφελώς και να κολλήσει οτιδήποτε.
– (Σε στενό οικογενειακό κύκλο) Ενα από τα χαρακτηριστικά “σημάδια εποχής” που αφήνει ο κορωνοϊός, μάλιστα ανεξίτηλα στη μνήμη, είναι ο τρόπος ταφής των νεκρών. Η πανδημία δεν λογαριάζει πλούσιους ή φτωχούς, νέους ή γέρους, πιστούς ή απίστους, λευκούς ή μαύρους, Αμερικανούς, Ασιάτες ή Ευρωπαίους. “Χτυπάει” όλους. Υπάρχουν και χώρες (Ισημερινός) που οι αρχές αδυνατούν να περιμαζέψουν τους νεκρούς από τους δρόμους: τους τοποθετούν στα “αζήτητα” σε κοντέινερ ψυγεία! Εμείς εδώ, χάρη στην προνοητικότητα των επιστημόνων και την αποφασιστικότητα των κυβερνώντων, μπορούμε -τουλάχιστον μέχρι τώρα- να αποχαιρετούμε αξιοπρεπώς τους δικούς μας. Εστω και σε -αναγκαστικά- στενό οικογενειακό κύκλο.
– (Ο παρατηρητής) Με τα πάντα κλειστά, αυτός επιμένει να παρακολουθεί “αφ’ υψηλού” την όποια κίνηση του δρόμου. Τι κι αν ο κορωνοϊός κάνει θραύση στον πλανήτη; Τι κι αν τα αφεντικά του, εβδομάδες τώρα, βρίσκονται κλεισμένα στο σπίτι για “το φόβο της κορωνοΐωσης”. Αγέρωχος, αμέριμνος κατοπτεύει τα πάντα αισθανόμενος και λίγο κυρίαρχος της γειτονιάς (φωτ. 3)!
– (Η αλληλεγγύη) Μέσα στην πανδημία οι άνθρωποι δεν αισθάνονται μόνο ευάλωτοι, πολλοί νιώθουν ποικίλα συναισθήματα άγνωστα μέχρι τώρα. Αλλοι αισθάνονται “φυλακισμένοι”, άλλοι “απομονωμένοι”. Ολοι όμως, συνειδητοποιούμε πόσο εξαρτώμαστε κι από τους άλλους: ψώνια, τηλεφωνήματα, αγορά φαρμάκων… Κι όμως, η αλληλεγγύη ορισμένων ομάδων συνανθρώπων μας, εκτός από συγκινητική, είναι και πολύ αποτελεσματική. Ας πούμε, πόσοι ασχολούνται σήμερα σε εθελοντική βάση στην παραγωγή πολύτιμων μασκών για το ιατρικό προσωπικό και τους συμπολίτες μας; Πόσοι άραγε διαθέτουν δωρεάν μερικά από τα προϊόντα παραγωγής τους σε “έγκλειστα” ηλικιωμένα άτομα; Πόσο σημαντική είναι η συμβολή των μελών “Βοήθεια στο σπίτι” ή των ντελιβεράδων στην εξυπηρέτηση ηλικιωμένων, μοναχικών ατόμων ή και οικογενειών; Για άλλη μια φορά (μετά τα μνημόνια), οι Έλληνες πρωτοπορούμε στο θέμα της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού.
www.stcloris.gr
