Ο Δ. ΖΕΓΓΙΝΗΣ
Στρατιωτικός Διοικητής Οδεμησίου επαρχίας Αϊδινίου, ο Δ. Ζεγγίνης, ανήκει στην στρατιά των «φαντασμάτων», των απειροπόλεμων απότακτων, που επέστρεψαν στο Στρατό την επομένη των εκλογών του Νοεμβρίου.
Ο Ζεγγίνης μόλις έμαθε ότι η Φιλαφέλφια έπεσε, καταλήφθηκε από πανικό, χωρίς την παραμικρή πίεση των Τούρκων, ενώ διοικούσε 4500 άνδρες και χωρίς καν να τους επιβιβάσει στις αμαξοστοιχίες, σπεύδει ακάθεκτος προς τη Σμύρνη.
ΤΟ ΣΕΒΝΤΙΚΙΟΪ
Οι Σεβντίκιοι ήταν υπέροχοι Έλληνες, πλούσιοι και φιλόξενοι. Γιόρταζαν όλες τις χριστιανικές γιορτές ακόμη και την 25η Μαρτίου. Περισσότερο απ’ όλα ήταν φημισμένοι για την παλληκαριά τους. Το χωριό τους ήταν λίγο ανατολικότερα της Σμύρνης.
Απ’ κει πέρασε ο στρατός του Ζεγγίνη.
Οι Σεβντικιανοί μάταια προσπάθησαν να τους εμψυχώσουν :
_ Που πάτε βρε παλληκάρια ; τους Τούρκους φοβάστε ; ρωτήστε εμάς.
Οι στρατιώτες μας περνούσαν με σκυφτό το κεφάλι και προσπαθούσαν να κρύψουν την ντροπή τους.
Άφηναν πίσω τους στην μανία των Τούρκων, άοπλους χωρικούς, γυναίκες και παιδιά ανυπεράσπιστα.
Οι λεβεντόκορμες Σεβδικιανές είχαν στηθεί στις αυλόπορτες των σπιτιών τους, με τα παιδιά στην αγκαλιά. Καινούριες Σπαρτιάτισσες , δεν έκλαιγαν δεν χτυπιόντουσαν, κοιτούσαν περιφρονητικά αυτούς που έφευγαν.
_ Σταθείτε παιδιά…. Σταθείτε να πολεμήσουμε μαζί.
…… μια ολόκληρη στρατιά υποχωρούσε.
Οι Σεβδικιανοί τότε άρχισαν να τους παρακαλούν:
_ Έλληνες αφήστε μας τουλάχιστον τα όπλα σας. Εμείς δεν φεύγουμε θα πολεμήσουμε.
Ένας γέρος ζητά το πιστόλι ενός ανθυπολοχαγού. Στην αρχή αρνείται να το δώσει:
-έλα γέρο στα βαπόρια, θα σκοτωθείτε εδώ…..
Ο γέρος επιμένει, ο ανθυπολοχαγός δίνει το πιστόλι και από ντροπή να τις φορά, σκίζει τις επωμίδες του.
Στο τέλος οι Σεβδικιανοί αφοπλίζουν τους στρατιώτες και τους παίρνουν τα όπλα. Άλλωστε σ’ αυτούς άνηκαν.
Ο Νουρεντίν Πασάς στέλνει εναντίον τους ιππικό και πυροβολικό.
Μια ολόκληρη μέρα κράτησε η μάχη.
Κανείς δεν επέζησε για να διηγηθεί τι συνέβη.
Το βράδυ της 27ης Αυγούστου ο Ζεγγίνης βρίσκεται στο Τζιμόβασι. Εκεί πληροφορείται ότι η Σμύρνη έχει καταληφθεί. Ο πανικός του γίνεται απόγνωση. Η απόφαση που παίρνει είναι μοναδική στην ιστορία του Στρατού μας. Σπεύδει στη Σμύρνη και στέλνει σαλπιγκτές σαν προπομπούς σε αναζήτηση εχθρού να παραδοθεί…..
Την ώρα που οι Σεβδίκιοι πολεμούσαν, ο Ζεγγίνης παραδίδει στους Τούρκους στο προάστιο της Σμύρνης «Παράδεισο», 1000 στρατιώτες και 23 αξιωματικούς.
Αμέσως οι Τούρκοι έσυραν τους αξιωματικούς και πολλούς υπαξιωματικούς στην Μαγνησία. Εκεί υπήρχαν και άλλοι αξιωματικοί μας αιχμάλωτοι. ΤΟΥΣ ΕΣΦΑΞΑΝ ΟΛΟΥΣ, ΜΕΧΡΙ ΕΝΟΣ.
Κείμενο: Αείμνηστος Γιάννης Παντελή Καψής
Τα συμπεράσματα δικάσας δι αυτούς που ονόμασαν λεωφόρο Δημητρίου Γούναρη στην Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα. Όπως και δι αυτούς που έχουν στήσει τον ανδριάντα του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη στη Νάξο, και τους λοιπούς….. Εθνοπρ….
Δυστυχώς η προδοσία είναι στο αίμα μας. Πεντακόσια είκοσι τρία χρόνια, πριν ο Ιούδας προδώσει το Χριστό, ο Αθηναίος Ιππίας φέρνει τους Πέρσες στον Μαραθώνα, δέκα χρόνια μετά ο πασίγνωστος Εφιάλτης, οδηγεί τους Πέρσες στα νότα, (των αδικημένων από την ιστορία των Αθλίων), Θεσπιέων και Σπαρτιατών.
Έκτοτε η Ελληνική Ιστορία καταγράφει μία σειρά από τοιούτους πολιτικούς, στρατιωτικούς, μητροπολιτάδες, παπάδες, λαϊκούς, κλπους «πατριώτες».
ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.
*Ο Μιχάλης Κατσανεβάκης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, συγραφέας, ιστορικός ερευνητής
