Τη σκέφτοµαι να κάνει γυµναστική χαρούµενη ή να χορεύει µπροστά στον καθρέφτη. Μετά πάλι να φτιάχνει τα µαλλιά της, να χαζεύει στο tik tok ή να σκέφτεται τι θα κάνει το καλοκαίρι. Όπως κάνουν όλα τα παιδιά της ηλικίας της. Αυτή είναι η «αγία καθηµερινότητα», όπως πολύ εύστοχα γράφει ο Ηλίας Μαγκλίνης στα ‘‘Γράµµατα στο Γκρι’’. Αυτή την οποία εκτιµάς µόνο όταν τη χάνεις.
Στη δική της καθηµερινότητα µπήκε πριν κάποιο καιρό o εχθρός µε το όνοµα Ewing και τα έφερε για λίγο µόνο όλα άνω κάτω. Πλησιάζουν, όµως, οι µέρες που θα τον κατατροπώσει. Με τα υπερόπλα που διαθέτουν οι σούπερ ήρωες µε τα λευκά ρούχα, η µάχη αυτή είναι θέµα χρόνου να έχει νικηφόρο αποτέλεσµα για την πλευρά των καλών. Και τότε θα γίνει ένα γλέντι τρικούβερτο που θα το ακούσουν όλοι από τα Λευκά Όρη µέχρι τα βουνά του Λαγκαδά.
Mέχρι τώρα εκείνη προχωρά µε σιγουριά µπροστά και µας δείχνει το δρόµο, έχοντας δίπλα της άγρυπνους φρουρούς τους γονείς, τα αδέρφια και όλους τους αγαπηµένους της.
Όλοι οι υπόλοιποι τους κοιτάµε µε θαυµασµό και δεν ξεχνάµε να δίνουµε αίµα και δείγµα για να γίνουµε δότες µυελού των οστών, ή να προσφέρουµε τη στήριξη µας µέσω του εθελοντισµού µε έργο ή χρήµατα. Στέλνουµε µε κάθε τρόπο το µήνυµα ότι δεν είναι µόνοι.
(Για την ηµέρα κατά του παιδικού καρκίνου µε πηγή έµπνευσης τη Μ.)
