Εχω την εδραία πεποίθηση ότι ορισμένοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν την πολιτική σαν φετίχ.
Την εργαλειοποιούν για να αποκομίσουν πρόσκαιρα, εκλογικά οφέλη και μετά το βασικό σενάριο “καίγεται” στους πέντε ανέμους.
Αυτό, οι νουνεχείς πολίτες το ονομάζουν λαγνεία της εξουσίας, λιγούρα που ενσωματώνεται με ονειροφαντασίες.
Πρωτίστως, εκείνο που διακρίνω σε τούτη την κυβέρνηση είναι να κλιμακώσει τον βηματισμό της, να διηγηθεί μια ιστορία ασφάλειας και προόδου.
Η καθημερινή ειδησεογραφία (από εκεί αντλείς συμπεράσματα) έχει κάποιες τραγικές πτυχές.
Η ΕΡΤ συρρικνώνεται σε ανθυπομάγαζο, ριζοσπαστικές ομάδες «ανοίγουν γραφεία στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και δέχονται… με ώρες κοινού».
Ελπίζω να μην πάει να υποβάλλει τα σέβη της και η Λυσιστράτη.
Τα μικρά κομμάτια που συλλέξαμε, δείχνουν τη βασική αδυναμία να διηγηθούμε μια ιστορία προόδου, αφού η ΕΡΤ μπορεί να έχει “Μνημείο Πεσόντων” αλλά ο κ. Φίλης καταγγέλλει πολύ σοβαρά πράγματα.
Ετσι, στον “Μικρό Ηρωα”, ο Γιώργος Θαλάσσης, ο Σπίθας και η Κατερίνα, κάνουν τα ταχυδακτυλουργικά τους για να υπνωτίσουν τον κατακτητή.
Θέλω να πω ότι η πολιτική ζωή δεν είναι κόμικς. Δεν είναι μια… εποποιία μικρών μάγων.
Εχει μπόλικη αυτογνωσία καθημερινότητας.
Και η καθημερινότητα διδάσκει και συμπεραίνει. Βλέπεις κάτι, καταλαβαίνεις πού βρίσκεται η χώρα. Τα μικρά καθορίζουν τα μεγάλα…