– (Εκλογο-λογικά) Με όσους συζητάμε αυτή την περίοδο για την εν γένει πολιτική κατάσταση και τις εκλογές, όλοι τους είναι σε σύγχυση και μάλλον πολύ προβληματισμένοι: «-Τι ψηφίζουμε, τώρα;», ρωτάνε, ελπίζοντας να βρουν μια απάντηση που να τους πείθει. Ειλικρινά, αδυνατεί κανείς να απαντήσει με βεβαιότητα βλέποντας το τι γίνεται γύρω του. Πάμε σε εκλογές, ακούμε πολλά «νέα» ευχολόγια, πλαισιώνονται οι συνδυασμοί από καινούργια πρόσωπα, αλλά συγκεκριμένα (και συγκροτημένα) προγράμματα δεν βλέπουμε. «Βεβαιότητα» ψήφου έχουν μόνον αυτοί που ανήκουν στα «βαθιά νερά», στον πυρήνα των κομμάτων, ή αυτοί που θα… γείρουν εκεί που θα γείρει και η πλάστιγγα της νίκης! Είναι οι αναποφάσιστοι της τελευταίας στιγμής οι οποίοι συνήθως «ανατρέπουν» και όλα τα προγνωστικά των δημοσκοπήσεων. Για την ώρα πολλοί ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, κάτι που ενισχύει όλα τα παραπάνω…
– (Ενα παγκόσμιο μνημείο) “Η Παναγία των Παρισίων” (φωτ.), ο περίφημος γοτθικού ρυθμού καθεδρικός ναός των Παρισίων, σε μας τους κάπως μεγαλύτερους είναι συνυφασμένος με το ομώνυμο -και όχι μόνο- μυθιστόρημα των νεανικών μας χρόνων, το γραμμένο από τον Βίκτορα Ουγκώ. Σήμερα ο ναός είναι βαριά “πληγωμένος” και σίγουρα έχει προκαλέσει παγκόσμια θλίψη το γεγονός της καταστροφής του, γιατί όταν εξαφανίζεται ένα μνημείο πολιτισμού, εξαφανίζεται και μια ολόκληρη πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμ. Μακρόν συνόψισε προχθές τη σημασία μιας τέτοιας απώλειας για τη χώρα του: «Η Νοτρ Νταμ (Notre-Dame de Paris) είναι η ιστορία μας, η λογοτεχνία μας, μέρος της ψυχής μας, ο τόπος όπου βιώσαμε όλα τα μεγάλα γεγονότα, τις επιδημίες, τους πολέμους, τις απελευθερώσεις μας, είναι το επίκεντρο των ζωών μας», είπε, εκφράζοντας έτσι εκατομμύρια ανθρώπους. Πράγματι, η “Παναγία των Παρισίων” είναι ένα μνημείο ιστορικό, συμβολίζει πολλές περιόδους της γαλλικής ιστορίας, έχει εμπνεύσει αρχιτέκτονες, συγγραφείς και κινηματογραφιστές. Πρόκειται για καταστροφή που θέτει το ερώτημα σε όλες τις χώρες για το πώς διαχειριζόμαστε μια ιστορική κληρονομιά, τι κάνουμε ως πολίτες σε περίπτωση καταστροφής της και γενικότερα ποια είναι η έννοια και το βάρος του πολιτισμού στις κοινωνίες μας. Και φυσικά, ο… επίλογος ενός τόσο σημαντικού γεγονότος είναι τι κάνουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα και την Κρήτη;
– (Το πολιτικό παιχνίδι) Ο κ. πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου (Αντ1), αν και οι ερωτήσεις ήταν μάλλον “ανώδυνες”, έδειξε όλη την πολιτική “παιδεία” του, που εδώ και 12 χρόνια εφαρμόζει, ως πιστός “μαθητής” ικανών δασκάλων: Κατά τον κ. Τσίπρα, λοιπόν, όλα στη χώρα μας πάνε καλά (ο κόσμος «ενισχύεται» οικονομικά, το “Μακεδονικό” λύθηκε σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον(!), η χώρα μας πρωταγωνιστεί(!) στα Βαλκάνια κ.λπ.) Επιπλέον πρόσθεσε πως «αυτός μεν μπορεί να χάνει στις δημοσκοπήσεις, κερδίζει όμως στις εκλογές»! Ανέδειξε δε ως αρετή του μια τεχνητή αυτοπεποίθηση κρύβοντας κάτω από τα αμήχανα χαμόγελά του μάλλον ένα άγχος. Προσπάθησε να δείξει πολιτική… ωριμότητα. Απέδειξε πως ξέρει πολύ καλά πώς να λανσάρει τον εαυτό του και να μετατρέπει το μαύρο σε άσπρο. Αλλά και πώς να απαντάει πολιτικάντικα σε ερωτήσεις του τύπου «… και με το αφορολόγητο, τι θα γίνει κ. πρωθυπουργέ;»: «Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει περίπτωση κατάργησης του αφορολόγητου!», μας βεβαίωσε. Ετσι, ο κ. Τσίπρας αποδεικνύεται ικανότατος παίχτης στο «πολιτικό παιχνίδι» των εκλογών, οπότε δικαιολογείται απόλυτα η εναπόθεση όλων των ελπίδων των οπαδών του στο πρόσωπό του. Ομως, αρκούν μόνο οι εμφανίσεις και τα λόγια στην πολιτική; Οχι βέβαια, γιατί ο λαός θέλει και απτές πράξεις που δεν φαίνονται…
