[Περί αποστασίας “νέος” ορισμός;]
– O κ. Καμμένος, πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., σε πρόσφατες δηλώσεις του προέβη στην εκτίμηση ότι «καραμανλικοί και άλλοι βουλευτές» της Ν.Δ. θα στηρίξουν την κυβέρνηση στα δύσκολα μέτρα που επίκεινται να ψηφιστούν. Μάλιστα, απαντώντας σε σχετική παρατήρηση, είπε ότι κάτι τέτοιο δεν συνιστά αποστασία! Και εξήγησε: «Αποστασία θα ήταν αν (ο βουλευτής της ΝΔ που θα ψηφίσει) άλλαζε την πολιτική του γραμμή»! (Δηλαδή, να υποθέσουμε όπως ο ίδιος έπραξε; Διότι, μέχρι τώρα, τουλάχιστον όπως καταγράφηκε στη συνείδηση των πολιτών, αποστάτης είναι εκείνος «ο πολιτικός που εγκαταλείπει την πολιτική παράταξη στην οποία ανήκει, με σκοπό να πλήξει το κύρος και την ισχύ της και προσχωρεί σε αντίπαλο κόμμα». Συνώνυμο μιας τέτοιας εκδοχής είναι ο (πολιτικά) προδότης. Αυτό συνέβη ηχηρά το 1965, με την Ε.Κ. και τους αποστάτες της που έριξαν την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου επηρεαζόμενοι ή πιεζόμενοι από τα ανάκτορα… Εξάλλου, ο ίδιος ο κ. Καμμένος, εγκαταλείποντας τη Ν.Δ. και την ιδεολογία της δεν προσχώρησε άραγε, γενόμενος μια “τσόντα”, σε μια για “δεύτερη φορά” δήθεν αριστερή κυβέρνηση, σε μια ιδεολογία ξένη προς τα πιστεύω του; Δεν έγινε έτσι ένας νεο-αποστάτης της Ν.Δ.;
[Τέλος εποχής για παραδοσιακά κόμματα]
Στη Γηραιά Hπειρο το 2016 μάλλον φέρνει πλήθος πολιτικών αλλαγών, με τον κύκλο της Σοσιαλδημοκρατίας να κλείνει κατά τα φαινόμενα και την Kεντροδεξιά να γίνεται όλο και πιο αδύναμη στο να επιδείξει συγκροτημένη πειστική εναλλακτική πρόταση. Το ζούμε και στην Ελλάδα, με την αδυναμία της Ν.Δ. να συγκροτηθεί πρώτα σε νέο κόμμα κι έπειτα να εκφράσει το… νέο! Tο πείραμα του Mεγάλου Συνασπισμού στην ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα, τη Γερμανία, με την Aνγκελα Mέρκελ επικεφαλής, αναμένεται να λειτουργήσει ως καταλύτης για το μέλλον της ολοκλήρωσης της Ε.Ε. Κάτι που θα ευχόμασταν να συμβεί και στη χώρα μας, ώστε να ξεφύγουμε από μνημόνια και δανειστές.
