(Ημερα Μητρικης Γλωσσας η 21/2). Για την προστασία της γλωσσικής πολυμορφίας, αλλά και τη διάσωση των ολιγότερο ομιλουμένων γλωσσών, η Unesco καθιέρωσε την 21η Φεβρουαρίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Μητρικής Γλώσσας. Αφορμή για την υιοθέτηση αυτής της ημερομηνίας το 1999 από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στάθηκε η Σφαγή της Ντάκα στις 12 Φεβρουαρίου του 1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν για να εμποδίσουν την κατάργηση της γλώσσας τους «Μπενγκάλι» και την υιοθέτηση της επίσημης πακιστανικής «Ουρντού». Η Αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα!
[Παρόμοια εγκλήματα έχουν γίνει με την ελληνική γλώσσα στον Εύξεινο Πόντο, στις αρχές του περασμένου αιώνα στην Τουρκία, στην Αλβανία σήμερα, καθώς και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη. Οι προσπάθειες που γίνονται για τη διδασκαλία των μητρικών γλωσσών (μέσω της ΟΥΝΕΣΚΟ) δεν ενθαρρύνουν μόνο τη γλωσσική ποικιλότητα και την πολυπολιτισμικότητα. Η αποδοχή της μητρικής γλώσσας των μειονοτήτων που φιλοξενούνται σε άλλες χώρες βοηθά επίσης τους αυτόχθονες να γνωρίσουν τη δική τους γλώσσα, να κατανοήσουν πληρέστερα τις γλωσσικές και πολιτισμικές παραδόσεις των άλλων, αλλά και να γίνουν αλληλέγγυοι με αυτούς.]
(προσφυγικο, Ε.Ε. και Τουρκια). «Δεν θα ήταν ούτε νόμιμο ούτε πολιτικά αποδεκτό να συνεργαστούμε με τρίτες χώρες προκειμένου να κλείσουμε τα σύνορα σε ένα από τα κράτη μέλη μας». Τα παραπάνω εξέφρασε σε συνέντευξή του στη Bild ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ (17-2-16)
[Βέβαια «τρίτη χώρα» -ως μη ευρωπαϊκή- είναι η Τουρκία, αλλά πριν από τις μεγαλοστομίες προέχει το συμφέρον των «μεγάλων» της Ε.Ε. Κι αυτό είναι να μην πλημμυρίσει η Ευρώπη από ανεπιθύμητους «πρόσφυγες» (αφού αποδεικνύεται πως όλοι δεν είναι πρόσφυγες πολέμου ή οικονομικοί μετανάστες, αλλά πολλοί είναι και οπαδοί του Ισλαμικού Κράτους). Συνεπώς η «συνεργασία» με την Τουρκία («διάδρομο» κάθε είδους «προσφύγων») είναι όχι μόνον «πολιτικά αποδεκτή» αλλά και επιβεβλημένη. Αρκεί βέβαια να υπάρξει ένα συλλογικό κι οργανωμένο πρόγραμμα, ώστε να γίνεται ενδελεχής έλεγχος των εισροών στο Αιγαίο από τους Ευρωπαίους και μετριασμός των εισδοχών. Κυρίως, όμως, να επιτευχθεί πάση θυσία ειρήνευση των εμπολέμων που δημιουργούν τα κύματα των προσφύγων.]
