(η επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων)
Κάθε κυβέρνηση, από τον καιρό ακόμη της χούντας, όταν θέλει να ελέγξει τη δημόσια Εκπ/ση, «διορίζει» δικούς της ανθρώπους καλυπτόμενη πίσω από το εγχείρημα της… συνέντευξης! Τον καιρό της χούντας την ονομάζαμε ειρωνικά «καλλιστεία», γιατί πριν καν δοθούν οι συνεντεύξεις γνωρίζαμε ήδη το αποτέλεσμα! Το ίδιο συνέβη και επί Ν.Δ. (Κ. Μητσοτάκη, δεκαετία του 1990, με τους «αριστείς» της). Το ίδιο γίνεται και με την «πρώτη φορά αριστερά» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Σύμφωνα, λοιπόν, με την αιτιολογική γαβρόγλεια έκθεση του νομοσχεδίου, για να θέσει εκπαιδευτικός υποψηφιότητα για διευθυντής θα πρέπει να έχει 10ετή διδακτική εμπειρία, ενώ μεταξύ των κριτηρίων που μοριοδοτούνται
(προσόντα, πτυχία, εμπειρία, κ.α) επανέρχεται και η διαδικασία της συνέντευξης… Γιατί, τέλος πάντων δεν υιοθετείται ένας αδιάβλητος και αξιοκρατικός τρόπος επιλογής στις διευθυντικές θέσεις, όπως είναι αυτός, ας πούμε, της Γαλλίας; Εκεί, όσοι θέλουν να γίνουν δ/ντές σχολικών μονάδων ή προϊστάμενοι άλλων υπηρεσιών, δίνουν αυστηρές εξετάσεις για να εισαχθούν στην ΕΝΑ (Ecole nationale d’ Administration=Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης) και, μετά από ειδικές σπουδές, διεκδικούν ισότιμα και αξιοκρατικά τις ανάλογες διευθυνικές θέσεις. Εδώ είμαστε ακόμη στον αστερισμό των ανεξέλεγκτων… συνεντεύξεων για τους «ημέτερους»!
(οι κάμερες στα νοσοκομεία) Μέσα σε μια εβδομάδα τέσσερις κλοπές ιατρικών εργαλείων σε διαφορετικά νοσοκομεία! Μάλλον θα πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ τέτοιου είδους κλοπής! Ο απλός πολίτης αναρωτιέται: «Μα, αν είναι τόσο εύκολο να κλέβεται νοσοκομειακός εξοπλισμός -και δεν μιλάμε για φάρμακα και μικρά αναλώσιμα- τότε για ποιο λόγο να μην υπάρχει διαρκής και απύθμενη τρύπα στον ΕΟΠΠΥ;» Δεν υπάρχουν, άραγε, εκείνα τα στοιχειώδη μέτρα φύλαξης, ή μήπως το όλο πρόβλημα είναι «εσωτερική υπόθεση» του κάθε νοσοκομείου; Θεωρεί η κυβέρνηση τόσο εύκολο να ξαναπληρώνει ο φορολογούμενος αυτά που με αίμα πλήρωσε, ώστε να έχει μια στοιχειώδη περίθαλψη; Υπάρχουν κάμερες στους χώρους που φυλάσσονται (ή λειτουργούν) τα κλαπέντα, ή μήπως όλα είναι ανεξέλεγκτα και αφημένα στην τύχη τους;
