[ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ]
– (Η κρητική μουσική)
Η Κρήτη, από τη μια άκρη ως την άλλη, “τραγουδάει” και χορεύει. Εχει ο Κρητικός, όπως κι ο Πόντιος, έτοιμο τον χορό στα πόδια, αρκεί κάποιος να βάλει μπροστά τη λύρα. Το τραγούδι έρχεται σιγά-σιγά, μόνο του στα χείλη και με πολλές παραλλαγές στους στίχους. Η διάθεση δεν λείπει. Ολη η ποίηση της Κρήτης, οι μαντινάδες και τα ριζίτικα, είναι γραμμένα για να τραγουδηθούν (φωτ. 1). Τόσο τραγούδι, τόσοι στίχοι, τόσα μουσικά όργανα κι οργανοπαίκτες, τόσοι χοροί, τόσοι μαντιναδόροι και τραγουδιστάδες, νομίζουμε πως θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα “Μουσείο Κρητικής Μουσικής”. Κάθε νομός έχει τις ιδιαιτερότητές του, όμως κοινός ο παρονομαστής είναι ένας: η κρητική μουσική.
– (Σουρεαλισμός) Η περίεργη αυτή πόρτα (φωτ. 2) δεν είναι μακριά μας! Βρίσκεται στο δημοτικό κινηματογράφο από την πλευρά
της σκάλας που κατεβαίνει στην οδό Δημοκρατίας. Θα μπορούσε να αποτελέσει… έργο ιδιαίτερης τέχνης και τεχνοτροπίας ή και μια αισθητική παρέμβαση κάποιου που βαρέθηκε να βλέπει “λευκούς” τοίχους ή πράσινες πόρτες! Αλλά έτσι, συγκεχυμένες προτάσεις και παραταξιακές ισορροπίες, μήπως δεν υπάρχουν και στα εκάστοτε δημοτικά συμβούλια;
-(Κρήτες Εύζωνοι) Μαθητής στη Θεσσαλονίκη θυμάμαι -και μου έκανε μεγάλη εντύπωση τότε- ένα εξώφυλλο του περιοδικού
“Εικόνες” της Ελένης Βλάχου (“Καθημερινή” και “Μεσημβρινή”). Η Κρήτη μού ήταν γνωστή από τον Καζαντζάκη και τον Κονδυλάκη, οι οποίοι δημιουργούσαν, όπως και σε πολλούς άλλωστε αναγνώστες, μια φανταστική εικόνα για το νησί. Οταν λοιπόν είδα ότι στο εξώφυλλο παρουσιάζονταν ως Εύζωνοι της τότε ανακτορικής φρουράς δυο Κρήτες βρακοφόροι (φωτ. 3), στάθηκα στο περίπτερο και χάζευα για ώρα τα χρώματα, την αρρενωπότητα και το ευσταλές των Κρητών… Νόμιζα πως η ανακτορική φρουρά πλαισιωνόταν μόνο από τους γνωστους μας φουστανελλοφόρους. Ένιωσα μια περίεργη περηφάνια. Αργότερα έμαθα πως σε εθιμοτυπικές εκδηλώσεις της Προεδρικής Φρουράς ορισμένοι εύζωνοι ντύνονται με τις παραδοσιακές στολές όχι μόνο της Κρήτης και του Πόντου (ως αναγνώριση της συμβολής τους στους εθνικούς αγώνες), αλλά και άλλων περιφερειών της Ελλάδας.
Η λύση του οπτικού παζλ της πόρτας του κινηματοθέατρου «Κήπος» είναι η εξής:
KAST και SLOT (πρώην μέλη της ομάδας γκράφιτι SKC) μαζί με τον YOZA τώρα ανήκουν στην RSC, ο αρχηγός της οποίας έχει ήδη σταματήσει απότομα να κάνει γκράφιτι.
SNR είναι ομάδα γκράφιτι, ο αρχηγός της οποίας έχει ήδη σταματήσει απότομα να κάνει γκράφιτι με το κωδικό του όνομα.
FALKO και TSAKO της SCGC και οι δύο σίγησαν τελευταία. Ο τρίτος της παρέας, ο NUK, ξέκοψε και ονειρεύεται πλέον να αναβιώσει την τελειωμένη από το 2017 ομάδα MASTIGA.
Η διάλυση των ομάδων γκράφιτι μέσω του «Μοντέλου αντιμετώπισης του προβλήματος των γκράφιτι» ξεκινά από την απενεργοποίηση των αρχηγών τους, ως προειδοποίηση . Εάν κάποιο από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας συνεχίζει να κάνει γκράφιτι, πολύ σύντομα αντιλαμβάνεται το λάθος του.