-(Oι κακοποιήσεις ανηλίκων) Μετά τους βιασμούς γυναικών και τις γυναικοκτονίες, μπήκαμε στον αστερισμό των παιδοβιαστών και της έκθεσής τους στην πορνεία (φωτ.). Δεν ξέρουμε τι άλλο θα μας προκύψει. Σήμερα, είμαστε μια κοινωνία έρμαιο των χειρότερων παθών της. Μας κάνει εντύπωση όμως, ο καταγγελτικός λόγος ορισμένων καναλιών που, πριν από τη Δικαιοσύνη, επιβάλλουν τη δική τους “δικαιοσύνη”. Έτσι, αυτές που κακοποιούνται σήμερα δεν είναι μόνον οι ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά και οι ανθρώπινες αξίες.
-(Tουρκική νοοτροπία και διεθνής νομιμότητα) Οι Τούρκοι δεν πιστεύουν στο διεθνές δίκαιο -αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, πλην των μεγάλων δυνάμεων και του Σόλτεμπεργκ του ΝΑΤΟ. Η τουρκική πολιτική ουδέποτε πίστεψε στην ειρηνική συμβίωση με τους γείτονές της. Κατασκευάζει επί τούτου εχθρούς, όπως την Ελλάδα επίμονα, ώστε να δικαιολογήσει εσωτερικά -ακριβώς όπως ο Χίτλερ ή ο Πούτιν- έναν μελλοντικό δικό της πόλεμο. Επιπλέον, οι Τούρκοι επιδιώκουν διακαώς -όπως έγινε στην Κύπρο το 1967- τον αφοπλισμό των νησιών μας ώστε να μπορέσουν ευκολότερα να τα κακακτήσουν. Αλλά, με δεδομένο ότι το Αρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ προβλέπει ότι το δικαίωμα της άμυνας προκύπτει από τη στιγμή που ένα κράτος δεχτεί επίθεση από ένα άλλο, νομίζουμε πως το τουρκικό “αφήγημα” δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από κανένα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν προπαρασκευαστικές ενέργειες, με δεδομένο την ύπαρξη της 4ης Στρατιάς στην άλλη πλευρά του Αιγαίου: με αποβατικές δυνατότητες που φαίνεται ότι θα ενισχυθούν περαιτέρω.
Η στρατιωτική παρουσία στα ελληνικά νησιά, επιβεβλημένη μετά την εισβολή στην Κύπρο (1974), δεν είναι μια απλή προληπτική άμυνα, αλλά μια ενέργεια που αποβλέπει στην οχύρωση των νησιών για να αντιμετωπισθεί μια αναμενόμενη επίθεση από την Τουρκία. Άρα, ό,τι απελείται δεν αποστρατικοποιείται.
