– (Eνα κόμμα, μια ιστορία) Ο παλαιοκομματισμός είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κι όταν λέμε “παλαιοκομματισμός” εννοούμε την, με πολλές εκ των προτέρων υποσχέσεις, χαλιναγώγηση των ψηφοφόρων, και τον προσανατολισμό τους σε ορισμένα -άνωθεν συνήθως υποδειχθέντα- πρόσωπα προς ψήφιση. Οι διαγκωνισμοί μεταξύ ατόμων για την είσοδό τους στη στενή κομματική λίστα των υποψηφίων, το “έβγα εσύ, έλα εσύ”, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, ξαναφέρνει τα αλήστου μνήμης “συντροφικά πισωμαχαιρώματα” που ταλάνιζαν μια ζωή το κόμμα (ΠΑΣΟΚ) που, ομολογουμένως, μετά τη μεταπολίτευση, έφερε τα πάνω-κάτω στην Ελλάδα: τόσο με την σαρωτική εσωτερική κοινωνικοικονομική “αλλαγή” του, όσο και με τη ρηξικέλευθη πολιτική στην Παιδεία, απέναντι στην ΕΕ και τον αμερικανικό παράγοντα. Αλλά, τότε υπήρχαν αξιοσέβαστες και ένοτονες προσωπικότητες.
– (H τεχνητή ακρίβεια!) Το ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα -για κάθε κυβέρνηση- είναι η ακριβεια της αγοράς, μάλιστα επιδεινούμενη για τον πολίτη τώρα, δεν χρειάζεται να τονιστεί. Όλοι είμαστε αγοραστές… Ένα από τα πιο συνηθισμένα παράπονα τον τελευταίο καιρό από τους πελάτες των σούπερ μάρκετ είναι η μείωση της ποσότητας στις συσκευασίες, με αύξηση(!) της τιμής τoυ προϊόντος (φωτ.). Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουν αυξηθεί και οι καταγγελίες από τις Ενώσεις Κατανωλωτών. Σύμφωνα με το Υπουργείο, η μείωση των ποσοτήτων δεν αποτελεί(!) μία παράνομη πρακτική των επιχειρήσεων, αφού καθεμία είναι ελεύθερη να προσφέρει στους καταναλωτές συσκευασίες οποιουδήποτε μεγέθους κρίνει ότι είναι κατάλληλο. Ναι, αλλά δεν είναι κοροϊδία να πληρώνεις ακριβότερα τη μικρότερη ποσότητα;
