– (Ο εξοπλισμός μιας χώρας) Κάθε χώρα που εξοπλίζεται, το κάνει προκειμένου να υπερασπιστεί τα σύνορά της (Ελλάδα), ή να επεκτείνει τα συμφέροντά της (Τουρκία). Όταν αποτυγχάνει η διπλωματία, ο μόνος τρόπος να αυτοπροστατευτείς είναι ο διαρκής εξοπλισμός σου. Καλή είναι η προκάτ “ειρήνη”, αλλά δυστυχώς ζούμε σε φιλοπόλεμο κόσμο.
Γι’ αυτό και η λατινική ρήση είναι πάντα επίκαιρη («Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο»). Και όχι μόνο αυτό. Στον σημερινό κόσμο κανείς δεν είναι σε θέση να πολεμήσει μόνος του. Ο κάθε εμπλεκόμενος διαμορφώνει εκ των προτέρων τις συμμαχίες του, συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς, επικαλείται το διεθνές δίκαιο, έστω κατά το δοκούν. Ένας πόλεμος αρχίζει κάπως έτσι και κάπως έτσι τελειώνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με αλληλοϋποχωρήσεις. Συνεπώς, το αν εξοπλίζεται η χώρα μας, καλώς το πράττει τη στιγμή που ο Τούρκος καραδοκεί.
– (Προτάσεις και “προτάσεις”) Ο υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς (φωτ.) μίλησε στην ΚΕ του κόμματός του (17-7-23), για τη δική του πρόταση αναφέροντας ότι «είμαστε κομμάτι και των κεντρώων και των κεντροαριστερών και των αριστερών στην ταυτότητά μας και απευθυνόμαστε σε όλους τους μετριοπαθείς και κεντρώους και προοδευτικούς πολίτες». Και όποιος, κατάλαβε κατάλαβε! Τι είναι τελικά το υπό ανασύσταση κόμμα του; Μία “ολίγη, απ’ όλα;” Ή μήπως για την ώρα ένας αχταρμάς ιδεών, ιδεοληψιών και αριστερών που αλληλοτρώγονται υπογείως;
