– (Xώροι καταφυγής) Έχουμε μπει σε μια περίοδο ανακατατάξεων. Όχι μόνο ιδεολογικών, πολιτικής, αναθεωρητισμού, αλλάγής συνόρων, συσχετισμών και συμμαχιών, αλλά και συχνών φυσικών καταστροφών. Από κοντα, δυστυχώς, και τα αιφνίδια πολύνεκρα δυστυχήματα (Τέμπη) που οφείλονται ουσιαστικά σε “χοντροκομμένες” αμέλειες κράτους και διοικητικών φορέων. Οι σεισμολόγοι μάς προειδοποιούν, και όσο κι αν είναι καθησυχαστικοί, εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο… Ο μικρός χάρτης που έχει τοποθετηθεί σε ορισμένα σημεία της πόλης των Χανίων (φωτ. 1) είναι μεν ενημερωτικός, αλλά όχι και τόσο διευκολυντικός. Πόσο οργανωμένοι είναι οι προτεινόμενοι χώροι “φιλοξενίας”; Έχει μελετηθεί η χωρητικότητά τους; Πληρούν τις αναγκαίες προδιαγραφές επιβίωσης των ατόμων ή θα αποτελέσουν σημεία διαγκωνισμού; Μήπως θα έπρεπε ο Δήμος Χανίων να δημιουργήσει μια εφορμογή με όλες τις λεπτομέρειες, ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να γνωρίζει -στο κινητό του- ανά πάσα στιγμή το τι, το πού, και το πώς;
– (Αλληλεγγύη γενεών) Πολλές φορές έχει κατηγορηθεί η νεολαία για κυνισμό, αδιαφορία, α-πολιτική στάση κ.λπ. Οι ογκώδεις διαμαρτυρίες για τη ριζική εκκαθάριση του τοπίου στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μετά το δυστύχημα, δείχνουν ξεκάθαρα πως οι νέοι μας ενδιαφέρονται πάρα πολύ για ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Επιπλέον, δείχνουν και την αγάπη τους για τις προηγούμενες γενιές και τους ηλικιωμένους (φωτ. 2). Η σκηνή είναι συγκλονιστική και το στερεότυπο του αδιάφορου σήμερα νέου μάλλον καταρρίπτεται.
– (Η ζωή πάντα νικά) Πιο παλιά, το Ακρωτήρι ήταν γεμάτο από χειμωνιάτικες παπαρούνες και κυκλάμινα που «ξεφύτρωναν από των βράχων τις σχισμάδες». Ήταν δε εντυπωσιακό να ανεβαίνεις και να τις συλλέγεις. Σήμερα με την πληθώρα πάρκινγκ που δημιουργήθηκαν γύρω από το αεροδρόμιο, με τον εκβραχισμό των παλαιών χώρων, δύσκολα συναντάς κυκλάμινα ή παπαρούνες… Όμως, ακόμη και μέσα στην πόλη, όσο κι αν ρίχνουμε τσιμέντο παντού, πάντα η ζωή θα βρίσκει δρόμους διαφυγής για να νικάει τον θάνατο και να δίνει χρώμα, (φωτ. 3).
