Ο ΕΛΛΗΝΑΣ πολίτης των μνημονιακών χρόνων ζητά ένα πράγμα: να ζει με αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια προκύπτει από τη δυνατότητα επιβίωσης τον καιρό της κρίσης, την ισονομία, την αξιοκρατία, την ευπρέπεια των κρατικών υπηρεσιών και οργάνων απέναντί του, το ελεύθερο της παρρησίας.
Ο ΚΑΘΕ πολίτης της νέας μεταμνημονιακής εποχής υποχρεούται να καταγγέλλει τις ασυνέπειες ή τις παρανομίες της εξουσίας και να αντιστέκεται σ’ αυτές. Να είναι, δηλαδή, υπεύθυνος για το γίγνεσθαι γύρω του. Οχι αδιάφορος. Η εποχή του “εαυτουλισμού” και του «εγώ θα τη βολέψω έτσι κι αλλιώς» έχει παρέλθει ή πρέπει να παρέλθει.
Η ΚΡΙΣΗ, όσο δεν αλλάζουμε εμείς, θα παραμένει γαντζωμένη στο πετσί μας. Απαιτούνται τεράστιες διαρθρωτικές και δημοσιονομικές αλλαγές (φορολογικό σύστημα κ.λπ.), ώστε να επανέλθει ή να εδραιωθεί επιτέλους, η εμπιστοσύνη του πολίτη σε αυτό που λέμε κράτος. Αλλά και το κράτος οφείλει να “επιστρέφει” τους φόρους ανταποδοτικά προς τον πολίτη (Υγεία, Παιδεία, Ασφάλεια κ.ά.). Δυστυχώς, όσο υπάρχει ισχυροποίηση της παραοικονομίας, μια τέτοια ελπίδα θα παραμένει φρούδα.
ΚΑΝΕΙΣ πολιτικός μέχρι και κανένα κόμμα δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν για την κρίση. Πολλοί προσποιούνται τους αμέτοχους, ενώ καθόλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης βρίσκονταν στα βουλευτικά έδρανα και απολάμβαναν κι αυτοί τα “αγαθά” της. ΑΣ μη μιλήσουμε για τον ρόλο των διανουμένων. Η κομματικοποίηση και το βόλεμά τους λένε περισσότερα. ΟΣΟ για την Αριστερά του τότε, δεν έχει καμιά σχέση με την “αριστερά” του σήμερα. Πολύ δε περισσότερο που όντας κυβέρνηση, ούτε ανθρώπους ικανούς διαθέτει, ούτε και νέες δημιουργικές ριζοσπαστικές ιδέες. Εξακολουθεί να εμφορείται από κάτι νεφελώδεις ιδεοληψίες μόνο.
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ κόμματα αποτελούν παραφυάδες παλαιότερων με αναπαραγωγή ισχνών τετριμμένων πεπαλαιωμένων θέσεων. Και ενώ η κρίση δίνει την ευκαιρία να τελειώνουμε με όλες αυτές τις καταστάσεις, τις δομές και τους θεσμούς που μας ταλαιπωρούν ως έθνος και χώρα, εμείς επιμένουμε να ξαναψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια, έστω με μικρές παραλλαγές. Η ΧΩΡΑ για το 2016 απαιτεί νέο ξεκίνημα, νέους δρόμους και νέους τρόπους “φυγής” από τη μιζέρια και την αδράνεια.
Η ΕΥΧΗ μας είναι να αλλάξουμε, ως λαός, πολιτική/πολιτικοί και χώρα. Καλή χρονιά!
