Μήλο μου κόκκινο…

Δάγκωσε μικρή μου το μήλο
μου… εκεί που χάραξα το
“σ’ αγαπώ”, και σβήσε την
αθωότητα στη γνώση του έρωτά μου…
(της ίδιας)
…Η έκθεση έληξε… “Ο Πειρασμός του Κόκκινου Μήλου” έληξε.
Στη Μηλιά Κισ. τα μήλα!
Εικαστικές εκδοχές, σαράντα(!) καλλιτεχνών, απ’ όλη τη χώρα.
Έξοχα δείγματα σουρεαλισμού -εξπρεσιονισμού, που αποτυπώνουν την πηγαία καλλιτεχνική αίσθηση των δημιουργών τους, με το ΜΗΛΟ, διερχόμενο τον Μύθο, την Ιστορία, την Ποίηση…
Επιμελητές της Εκθεσης, ο γνωστός και πάντα άξιος, Ιωάννης Αρχοντάκης, και ο νέος, δικός μας και πολλά υποσχόμενος, Θοδωρής Παρασκάκης, που δηλώνει πλήρης και ευτυχής, βιώνοντας μια τέτοια -πολύ σημαντική όπως εννοεί- εμπειρία, στον χώρο της Τέχνης του. Και μάλιστα στα πρώτα του βήματα.
Μια κουβέντα μαζί του, έχει ενδιαφέρον, με την έννοια ότι, αποκαλύπτει την οπτική και τα σχέδιά του, αλλά και (μου) παραχωρεί μ’ ενθουσιασμό, εικόνες και σχόλια γνώσης, όλων των έργων της έκθεσης!..
– Θεωρείς Θοδωρή (μου επιτρέπεις τον ενικό, είμαι λιγάκι… μανούλα σου), θεωρείς λοιπόν, ότι, ο σουρεαλισμός στο όλον εικαστικό τοπίο, είναι τόσο ευανάγνωστος, όσο και στη Λογοτεχνία, που αναλύεται και απολύεται με τον λόγο;
– Ναι, βέβαια. Ίσως όχι τόσο εύκολα, αλλά η Εικόνα είναι γλώσσα διεθνής.
Έχει αμεσότητα και δύναμη. Μπορείς μέσω αυτής, να “συνομιλήσεις” με τον δημιουργό…”
– Αλλά, επιμένω… Δεν απαιτείται κάποια προσλαμβάνουσα, κάποια προπαιδεία, για να εννοήσει το κοινό τους συμβολισμούς, που “βαραίνουν” ένα έργο, και να κάνει τους συνειρμούς του;
– «Ωραία παρατήρηση… Ναι, γιατί οι συμβολισμοί έχουν να κάνουν με τους πρωτόπλαστους -για το Μήλο λέμε- την Ιστορία, τη Μυθολογία, την Επιστήμη, τη ζωή γενικά…».
Αλλά, κάποιος, μπορεί να συγκινηθεί από το χρώμα και μόνο -γενικά- ή από κάποια λεπτομέρεια, ή και την τόλμη ακόμη καθώς και την πρωτοτυπία με την οποία προσεγγίζεται από τον δημιουργό, ένα θέμα…
– Θέλεις να μου πεις πέντε κορυφαίες μορφές της Ζωγραφικής Τέχνης, των οποίων η εκδοχή σε ακολουθεί ως διδαχή, ανάταση ψυχής, και βέβαια έμπνευση;
– «Καλή ερώτηση! Ο Γκόγια! Ο Γκόγια μου αρέσει πολύ, γιατί προηγήθηκε της εποχής του!».
– Ναι, ξέρω, ενέπνευσε και τον Καββαδία, παραλλήλισε στίχο του, με την ελαιογραφία, του περίφημου Ισπανού ζωγράφου…
– «Ναι, ναι, αλλά και ο Μαγκρίτ μου αρέσει για τον σουρεαλισμό του, και ο Πικάσο ασφαλώς, για την εργατικότητά του…».
– Έλληνες; Από Έλληνες δημιουργούς;
– «Ο Παπαλουκάς, αυτός και ο Παρθένης, είναι στην καρδιά μου, για τον τρόπο σκέψης τους».
– Έχεις κάνει σπουδές στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, (Πλαστικές Τέχνες και Επιστήμες της Τέχνης), και τώρα φτερουγίζεις στον χώρο σου ελπιδοφόρα… Πόσο εύκολο είναι, να “βγαίνει” στην Αγορά Τέχνης, ένας νέος καλλιτέχνης, με την σημερινή κρίση που μαστίζει την πατρίδα;
– «Μμμ… Δύσκολο, δύσκολο ασφαλώς, όπως σε όλους τους χώρους…
Αλλά όταν ασχολείσαι συνεχώς, ανανεώνεις τις γνώσεις σου, βρίσκεσαι σε επικοινωνία με φτασμένα πρόσωπα, κάτι καταφέρνεις, έστω και για αρχή.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά, τον Χανιά ΑΡΤ, με την τεράστια προσφορά, όχι μόνο σ’ εμάς τους νέους, αλλά γενικά.
Σκεφτείτε ότι, μόνο φέτος, συγκέντρωσε 400 καλλιτέχνες σε 40 εκθέσεις, σ’ όλο το νομό!
Αλλά και τον κ. Ιωάννη Αρχοντάκη ευχαριστώ, που μας διδάσκει με την αφοσίωση και την αγάπη του, στο αντικείμενό του. Εγώ, το λέω, ένα Πανεπιστήμιο έβγαλα μ’ αυτή την πλούσια εμπειρία, τους ευχαριστώ όλους!».
– Κάτι άλλο γι’ αργότερα; Τι σχεδιάζεις;
– «Σιγά – σιγά… για τώρα, είμαι ευχαριστημένος… ευχαριστώ θερμά κι εσάς, για την φιλοξενία στη στήλη σας, είναι τιμή, για μένα».
– Εγώ σ’ ευχαριστώ Θοδωρή μου που την… “χρωμάτισες” και σου εύχομαι καλή συνέχεια… Αλήθεια, από το ορατό φάσμα χρωμάτων, δηλαδή, αν θυμούμαι καλά, το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το μοβ και το θαλασσί, ποιο προτιμάς;
– «Το θαλασσί!.. το θαλασσί, χωρίς δισταγμό»!!
– Ωραία, τελειώσαμε, λοιπόν, “έμπλεοι” του γαλάζιου, της θάλασσας και τ’ ουρανού!…
Εσύ βέβαια, “αποπλέεις” σε όλα τα χρώματα..
Εύλογο είναι, και δημιουργικό!