Μην ανοίξει η όρεξη στο Θηρίο…

Μπαίνω στο Σούπερ Μάρκετ,για τα καθημερινά.
Οι συνηθισμένες, χαμογελαστές καλημέρες με τους γείτονες, ζεσταίνουν και φωτίζουν λίγο τη μουντή μέρα.
«Να φτιάξω ένα κέικ για το παιδί» σκέφτομαι και προχωρώ προς το διάδρομο με τα λάδια. Βλέπω την τιμή του ηλιελαίου και κάνω επιτόπια στροφή, πιρουέτα σχεδόν, με το καλάθι στο χέρι. «Λαδάκι αποκορωνιώτικο θα βάλω, μια χαρά θα γίνει».
Με βλέπει μία κυρία, άγνωστή μου.
«Που μας κατάντησαν οι καταραμένοι» μου λέει.
Την αποφεύγω ευγενικά. Με ακολουθεί!
Τους έμαθα καλά αυτούς τους ανθρώπους, από την πανδημία.
Τότε, επαγγέλονταν “επιδημιολόγοι” και με πρόσχημα τα ψώνια, έπιαναν στασίδι στα λαχανικά, στα τυριά, στα ταμεία και… μας ενημέρωναν με “επιστημονικά επιχειρήματα” πως ο covid ήταν μια αθώα γριπούλα.
Μετά, αναβαθμίστηκαν σε ερευνητές-βιολόγοι και προσπαθούσαν να μας πείσουν για την επικινδυνότητα τάχα, του εμβολίου και τις διεστραμμένες ορέξεις της “Νέας Τάξης Πραγμάτων”.
Πώς κόρδωναν όταν μιλούσαν! Ήταν κάτοχοι και γνώστες, της απόλυτης αλήθειας, έτσι πίστευαν και κορόιδευαν εμάς τους “μπολιασμένους”, δίνοντάς μας μάλιστα, συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια επιβίωσης.
Πλέον, είναι τα δύο προηγούμενα συν κάτι ακόμα! Πολιτικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές, Όπως σας βλέπω και με βλέπετε!
Η κυρία, σταυροκοπιόταν μπροστά στα χαρτιά υγείας, μπροστά στα απορρυπαντικά ενώ το τελευταίο σταυροκόπημα έγινε μπροστά στις σκυλοτροφές!
Αναφώνησε δε, έξαλλη. «Ανάθεμά σας για Ουκρανούς και μας καταστρέψατε!».
Απομακρύνθηκα αηδιασμένη..
Σκέφτηκα, ότι ίσως, πολλοί συμπατριώτες μας, έχουν κάνει την ίδια σκέψη, βρισκόμενοι αντιμέτωποι με τη δύσκολη καθημερινότητα, έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε, μετά την ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
Το είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο, σε κείμενο ανθρώπου που έφερε κάποτε το Εθνόσημο στο πέτο, υπηρετώντας τις Ελληνικές ΄Ενοπλες Δυνάμεις. Είχε μιλήσει, για… συμβιβασμό, δηλαδή, για υποχώρηση των αμυνόμενων Ουκρανών, απέναντι στους επιτιθέμενους Ρώσους.
Υποχώρηση, αυτών που σκοτώνονται, βασανίζονται,
Σκέφτηκα επίσης, ότι πλησιάζει η Εθνική μας επέτειος. Θα γιορτάσουμε το ΟΧΙ, όταν ο φασίστας Μουσολίνι, ζήτησε την άνευ όρων παράδοση της χώρας μας.
Υπήρξαν άραγε τότε Ελληνες, που φοβούμενοι μη χάσουν τη βολή τους, είπαν «Τι αντίσταση και χαζομάρες τσαμπουνάτε ρε χαζοί! Δώστε του ό,τι θέλει, να συνεχίσουμε τις ζωούλες μας χωρίς πολέμους και φασαρίες!».
Θα υπήρξαν σίγουρα… Πάντα υπάρχουν τέτοιοι!
Ευτυχώς όμως, πάντα υπάρχουν κι οι άλλοι!
Αυτοί που καταλαβαίνουν, ότι, όσο πολύτιμη κι αναντικατάστατη και να είναι η ανθρώπινη ζωή, οι Αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, είναι πολυτιμότερες! Γιατί μόνο μέσα σε αυτές τις δύο συνθήκες, οι άνθρωποι μπορούν να μεγαλουργήσουν, να εξυψωθούν πνευματικά, να παράξουν πολιτισμό κι ευημερία.
Άνοιξη ξεκίνησε ο Πούτιν να μακελεύει την Ουκρανία και κοντοζυγώνει ο χειμώνας.
Ναι, θα είναι δύσκολος για όλους μας!
Μα γι’ αυτους εκεί, θα είναι δυσκολότερος… Γιατί δεν ξέρουν πότε θα πέσει η βόμβα στο κεφάλι τους, πότε θα δουν νεκρό το παιδί τους, πότε θα γυρίσει ο άντρας τους από το μέτωπο, μέσα σε κλειστό φέρετρο.
Με τη θερμοκρασία στους μείον 15…
Χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση…
Γιατί έτσι αποφάσισε ο σύγχρονος Αδόλφος, συνεπικουρούμενος, από φονιάδες Τσετσένους και φανατικούς Ισλαμιστές.
Μια ήττα της Ουκρανίας, ή ένας ταπεινωτικός συμβιβασμός της, δε θα σημάνει τη λήξη του κακού, αντίθετα, θα το θρέψει και θα το δυναμώσει, ανοίγοντας την όρεξη στο Θηρίο για νέες κατακτήσεις, για νέες εισβολές και κατοχές!
Κανένας δεν περίμενε, ότι τον 21ο αιώνα, η Ευρώπη θα ερχόταν ξανά αντιμέτωπη με το φρικτό πρόσωπο του πολέμου.
Όμως η Ιστορία, της οποίας δεν ήμασταν ως λαός ποτέ λάτρης ώστε να διδασκόμαστε από αυτήν, κάνει κύκλους!
Κι ο σπουδαίος ποιητής Ανδρέας Κάλβος, ξανά επίκαιρος μετά από διακόσια σχεδόν χρόνια! Γιατί απέναντι, είναι ο Τούρκος!
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
*Η Χαρίκλεια Ντερμανάκη είναι συγγραφέας
– αρθρογράφος, καθ. Φυσικής Αγωγής.