Μη σκύβεις και μην πιεις νερό από θολή πηγή
οι «εκλεκτοί» κι οι «πλούσιοι» αναίτια το ξοδεύουν
το ίδιο φως μας έλουσε του ήλιου μας μιαν αυγή
και μην αφήνεις τ’ αγαθά της γης σου να τα κλέβουν.
Γυμνοί γλιστράμε απ’ τ’ άγνωστο
και ‘ρχομαστε στον κόσμο
κι όλοι μας γάλα πίνουμε απ’ της μάνας το βυζί
κι ανήκουν σ’ όλους τ’ αγαθά κι η ευωδιά απ’ το δυόσμο
μα στο φευγιό μας τίποτα δεν παίρνουμε μαζί.
Σ’ όλα τα ζωντανά της γης, ο πλάστης τ’ αγαθά του
τα δίνει δίχως μοιρασιά μ’ αυτά να πορευτούν
κι ότι θωρείς τριγύρω σου έργα είναι δικά του
κι όλοι έχουν το δικαίωμα οι λαοί να το χαρούν.
Κι αυτοί που μ’ όπλα προσπαθούν
από σένα να τα κλέψουν
μη το ξεχνάς τα βέλη τους δεν φθάνουν στην ψυχή σου
ω, να λυγίσεις προσπαθούν θέλουν να σε κιοτέψουν
ο φόβος κι η απελπισιά να πνίξουν τη φωνή σου.
Μην τα διπλώσεις τα φτερά, ο αετός στην καταιγίδα
περήφανος κι ατρόμητος πετάει στα ψηλά…
κλείσε στα φυλλοκάρδια σου την φεγγοβόλα ελπίδα
και πλέξε όνειρα γλυκά για τη ζωή πολλά.
