Μην του μιλάτε του παιδιού…

Εκεί που έστυβα όσο μυαλό μου έχει απομείνει είντα να γράψω απόψε κι εκεί που τελειώσαμε με του Καστανάκη την τιμητική και τα θυρανοίξια, νάσου κι εισέβαλε η Ροδούλα μας! Κατ’ ευθείαν μπήκε στην επίθεση.
-Ξάδερφε, μας μπάφιασες με τα σοβαρά που αραδιάζεις στις εφημερίδες.
-Και τι θες να κάνω βρε Ροδούλα που ήρθες από το Αμέρικα κι άρχισες τις υποδείξεις;
-Γράψε ντε για ένα νάις (nice=ωραίο) θέμα να γελάσει ο κόσμος.
-Νάις βρε ξαδέρφη, έχει. Θα βρούμε. Αλλά να γελάσει ο αναγνώστης που βλέπει τα χάλια μας και όλο μπάζει η σύνταξη κι ο μισθός ο ισχνός, δε γίνεται.
―Γίνεται, κι ας μην κατάλαβα αυτό το ισχνός. Στο Αμέρικα δεν το λέμε.
―Δεν το λέτε, γιατί δεν το νιώθετε, της πέταξα, αγρίεψε.
―Δηλαδή τι θες να πεις; Είμαστε αναίσθητοι; Που….
Ευτυχώς εμφανίστηκε η εξ αίματος ξαδέρφη της απεφεύχθη ο καυγάς.
Είπανε τα δικά τους, έκανα να ξεγλιστρήσω, με γράπωσε από τον καρπό.
– Έλα. Πού πας. Γράψε για ένα κρουζ, που είναι νάις.
-Τι είναι το κρουζ; Πετάχτηκε η δικιά μου η ημιμαθής.
-Κρουαζιέρα θες να πεις ξαδέρφη;
-Κρουζ το λέμε στο Αμέρικα.
-Έτσι το λέτε γιατί πηγαίνετε και ξέρετε τι είναι.
-Ωωω γειάα..
-Εμείς όμως για κρουαζιέρες ξέρουμε μόνο στον ύπνο μας και στα Χανιώτικα Νέα που τα γράφουν. Εγώ τι να γράψω. Σα να μου λες, γράψε για διαστημόπλοια.
-Έχετε κι εσείς μα κοιμάσαι, ξάδερφε.
Αν και με έθιξε, τη ρώτησα.
-Δηλαδή;
-Όλοι αυτοί που έρχονται από Συρία και Τουρκία …
-Με τις βάρκες;
-Ναι για  .
-Κρουαζιέρες λες τους κακομοίρηδες τους παράνομους μετανάστες;
-Έτσι τους λένε, και πληρώνουν όσο σε μια ρίαλ κρουζ… (πραγματική κρουαζιέρα)
Οπότε πεπεπε, έβγαλε η Ροδούλα σαν το κυνηγόσκυλο, το λαγό!!
Πήρα φόρα ρίχτηκα στα μολυβοκόντυλα, κι αρχίνηξα να γράφω γι αυτά τα αξιολύπητα πλάσματα, που πληρώνουν όσο σε μια κρουαζιέρα, (κατά Ροδούλα) για να πνιγούνε. Κι όσοι βγούνε ζωντανοί, έχουν να αντιμετωπίσουν το άκρως νομοκρατούμενο ελληνικό κράτος και δεν μπορούνε να σταθούνε σε χλωρό κλαρί.
Και πονά η ψυχή μου σαν τους σκέφτομαι να εγκαταλείπουν το όποιο σπιτικό τους και να πηγαίνουν σε μια ξένη χώρα να βρούνε την τύχη τους.
Κι όταν έρθουν εδώ, ή σε άλλα κράτη, τους διώχνουν πίσω.
Θα μου πεις, εδώ η Ελλάδα δεν μπορεί να ταΐσει τους νόμιμους, να έχουμε και παράνομους; Κι αυτό σωστό.
Κι επειδή η κυβέρνηση είναι φιλεύσπλαχνο ον, παρά τις αντιρρήσεις πανταχόθεν κι εμπόδια, εύλογα ή μη, βγάλτε εσείς το πόρισμα, κατακαλόκαιρο, μεσ’ τη λαύρα του κοινοβουλίου, ψηφίσανε ένα θεάρεστο νόμο, που δεν ισχύει για μας τους ιθαγενείς, αλλά ισχύει για αυτούς τους φουκαρείς.
Άμα, λέει, κάποιο όργανο της λιμενικής ή στεριανής τάξης τους μιλήσει απρεπώς, ο ταλαίπωρος αυτός παράνομος μετανάστης δικαιούται να κάνει μήνυση το αυθάδες όργανο, και μέχρι να γίνει η έκβαση της δίκης, του δίνουνε συγχωροχάρτι να μείνει νόμιμα στο Ελλάδα για ένα χρόνο.
Και μου είπε ο Μίλτος, πως τούτο το μάθανε με την πρώτη οι σωματέμποροι και συμβουλεύουν αυτά τα πλάσματα, να προκαλούν τους λιμενικούς ή αστυνομικούς, να τους αναγκάζουν κάποια κουβέντα να πούνε, καθ’ ότι άνθρωποι με νεύρα είναι κι αυτοί, κι αμέσως, τσουπ, μήνυση για εξύβριση ή κάτι τέτοιο και παίρνουν το συγχωροχάρτι που λέγαμε κι ένα χρόνο ελεύθεροι κι ωραίοι και μέχρι τότε Κύριος είδε.
Α. Μια λεπτομέρεια. Όχι μόνο αυτός που κάνει τη μήνυση, αλλά και οι μάρτυρες που βάζει να υποστηρίξουν του λόγου το αληθές, κι αυτοί ένα χρόνο νόμιμη παραμονή στο Ελλάδα δικαιούνται.
Και βλέπεις κάτι βάρκες τίγκα απ’ αυτά τα αξιολύπητα πλάσματα, ο ένας κάνει μήνυση για εξύβριση, και μαζί με τους υπόλοιπους 49 που βάζει για μάρτυρες του, παραμένουν για έναν χρόνο νόμιμα.
Ωραία και δημοκρατικά πράματα και σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά μόνο των παράνομων μεταναστών.