H ουρά των αυτοκινήτων προχωρούσε αργά από τη Γεωργιούπολη προς τα Χανιά, καθώς ήταν Αύγουστος και η τουριστική κίνηση είχε αυξηθεί. Για να περάσει ευχάριστα η ώρα άνοιξε το ραδιόφωνο: «…Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά, τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα…». Οι στίχοι του Κώστα Λειβαδά σε συνδυασμό με τη φωνή του Γιάννη Κότσιρα τον χαλάρωσαν. Aρχισε να τραγουδά με τη φάλτσα φωνή του και σκέφτηκε ποιοί ήταν οι τουρίστες που έρχονταν στην πόλη. Κυρίως Ευρωπαίοι, Κύπριοι συμπατριώτες και φυσικά πολλοί Έλληνες. Από τους τελευταίους, κυρίως οι Αθηναίοι. Τότε θυμήθηκε την ιστορία ενός ηλικιωμένου φίλου. Ήταν αρχές του 1970 και είχε κατέβει από την Αθήνα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στα Χανιά. Μια μέρα κατέβαινε τη Χάληδων και αφού πέρασε την Τριμάρτυρη έφτασε στο Σαντριβάνι. Αυτό ήταν! Μόλις αντίκρισε το λιμάνι φώναξε ότι θα ζήσει εδώ για πάντα! Το είπε και το έκανε. Αφού πήρε ένα σπιτάκι μέσα στα σοκάκια του λιμανιού, κάθε πρωί σηκωνόταν νωρίς, έπινε τον καφέ του με θέα τη θάλασσα και στη συνέχεια πήγαινε στη δουλειά του. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, μετά από 35 χρόνια, τα μόνα που άλλαξαν ήταν η ώρα και η διάρκεια της βόλτας στο λιμάνι. Αυτό και αν είναι έρωτας! Ίσως αυτό το παράδειγμα εξηγεί γιατί έχουν γραφεί τόσα πολλά τραγούδια γι’ αυτή την πόλη. Από το παλιό τραγούδι «Πάμε βόλτα στα Χανιά», μέχρι τα τραγούδια της «Οκτάβας», του Κώστα Λειβαδά και του Στρατή Κυριμάκη, Με αυτές τις σκέψεις συνέχισε να οδηγεί μέσα στην πόλη και προχωρώντας θυμήθηκε τα εφηβικά Χανιά της δεκαετίας του ’80. «Είδε» τις ταινίες στον κινηματογράφο με τον Σταμάτη Γαρδέλη, την Σοφία Αλιμπέρτη και τον Στάθη Ψάλτη, τις ντισκοτέκ, τα πάρτι στα σπίτια και στις αμμουδιές, καθώς και τις βόλτες με τους συμμαθητές στο λιμάνι. «Ξανάκουσε» τα τραγούδια των Alphavil, Modern Talking, Europe, αλλά και τις ροκ μπαλάντες των Scorpions, τους Queen, καθώς και το Hard Rock με τους Heavy Metal και AC/DC. Εκείνη η μουσική εποχή συνδύαζε αρμονικά τη μελωδία με το ρυθμό. Άρχισε να αναπολεί τους χορούς και τις πολλές φιγούρες από τα ερωτευμένα ζευγάρια στις ντισκοτέκ. Έζησε ξανά τα πάρτι με ροκ μουσική, τις μοναχικές χορογραφίες και τα ροκ μπλουζ. Το Hard Rock δεν το προτιμούσε ιδιαίτερα γιατί ήταν για άλλες καταστάσεις, κυρίως μοναχικές, πληγωμένες ή ακόμα και αντιδραστικές. Αυτό το ταξίδι της μνήμης έφερε στο νου ονόματα, πρόσωπα, σχέσεις και ξαναέζησε νοερά για μερικές στιγμές εκείνα τα χρόνια. Τον επανέφερε στην πραγματικότητα ένα κάμπριο αυτοκίνητο, το οποίο πέρασε από δίπλα του με το ραδιόφωνο να παίζει μουσική στη διαπασών. Είχε συνηθίσει τον ήχο και τα τραγούδια από την κόρη του. Κούνησε απλά το κεφάλι του ως ένδειξη κατανόησης της νέας μουσικής εποχής. Νέοι, τι να πεις; Κάθε κοινωνία εξελίσσεται και ανακαλύπτει νέους ήχους για να ψυχαγωγηθεί. Χρειάζεται μόνο μια πίστωση χρόνου η μεγαλύτερη γενιά από την νεότερη για να μπορέσει να δεχθεί αυτές τις αλλαγές. Πάρκαρε στο μικρό πάρκο της Πύλης της Άμμου και κατευθύνθηκε στο λιμάνι για να απολαύσει την γλυκιά αυγουστιάτικη φεγγαροβραδιά. *Ο κ. Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος
Μήνας Αύγουστος Χανιά
