Έχουμε πάθει Μιθριδατισμό απ’ τις επαναλαμβανόμενες μεταδόσεις πληροφοριών σχετικώς με τις διαπραγματεύσεις. Ο καθένας τοποθετείται ανάλογα με τις εκτιμήσεις του και εντός των δυνατοτήτων του εν σχέσει με τη θέση, που κατέχει στην ιεραρχία και δίνει κατευθύνσεις, πολλές φορές, με συμβολισμούς. Τώρα με την επικείμενη συμφωνία γίνονται τόσες διαρροές από αυτόκλητους κινδυνολόγους, Έλληνες και Ευρωπαίους, που δεν ξέρει κανείς τι να πιστέψει.
Πρωταγωνιστής στην υπονόμευση, ο σκληρός Σόιμπλε που ενισχύει με τις δηλώσεις του την αβεβαιότητα. Τη μια φορά ομιλεί περί “Grexit”, την άλλη βλέπει χρεοκοπία και την τρίτη οραματίζεται ως ενδιάμεση λύση το διπλό νόμισμα, το “Geuro”. Σε αυτόν τον άνθρωπο, αν υπήρχε ευνομούμενη Ευρωπαϊκή πολιτεία, θα ’πρεπε να του είχε γίνει μήνυση και να του ζητούν αποζημίωση, γιατί συνεχώς τρομοκρατεί βλάπτοντας την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία.
Οταν από τέτοιες δηλώσεις περιορίζεται το κεφάλαιο, τούτο συνιστά υπονόμευση. Το ίδιο είχε συμβεί με τον Βενιζέλο το 2012, το ίδιο τώρα με τον Βαρουφάκη. Τον “σφάζει” με το “βαμβάκι”, καθώς λέγεται ότι είπε: «Προτιμώ να συνομιλώ μαζί του, παρά να τον ηχογραφώ».
Τις τελευταίες ώρες κυκλοφορούν σενάρια με διάχυτη αισιοδοξία επίτευξης συμφωνίας σε πολλά θέματα, που υπάρχουν συγκλίσεις. Για τα λίγα, που σημειώνονται αντιρρήσεις, επιδιώκεται να βρεθεί χρυσή τομή και να πέσουν οι υπογραφές. Αλλά οι κοπτόμενοι για την αποφυγή κινδύνων, ρίχνουν τις ιδέες τους, είτε είναι κομματικοί παράγοντες, είτε στην εκτελεστική εξουσία, όπως ο υπ. Οικονομικών κ. Βαρουφάκης.
Ο κ. υπουργός, παίζει με τη φωτιά. Αλλοτε με τους καλωδιωμένους τουρίστες, να εντοπίζουν, όσους δεν κόβουν αποδείξεις, άλλοτε με τα ευτράπελα για τον ΦΠΑ και τώρα για τον φόρο στις συναλλαγές απ’ τις αναλήψεις στα Α.Τ.Μ.
Αυτά δημιουργούν προβλήματα στον πρωθυπουργό. Για τον ΦΠΑ λέγεται, ότι ήταν ιδέα του Τόμσεν, για δε το θέμα των ΑΤΜ, ότι βρίσκεται πίσω η “Bild”. Έτσι όταν ακυρώνεται κάποια απόφασή του, από κάπου, κάποιο τηλέφωνο θα ’πεσε. Τότε ο υπόκωφος θόρυβος ακούγεται και εκτός συνόρων, επιβεβαιώνοντας την εντύπωση, ότι ναι μεν πρόκειται για πανέξυπνο άνθρωπο, επαγγελματικώς, αλλά πολιτικώς ανώριμο, ακατάλληλο και εν πολλοίς αυτάρεσκο.
Τώρα, το να πηγαίνει ο πρωθυπουργός στο υπουργείο και όχι ο υπουργός στο Μαξίμου, αυτό έχει πολλές ερμηνείες. Κατ’ αρχήν πρέπει να στηρίξει τον υπουργό, ο οποίος έχει δύσκολο έργο στο Γιούρογκρουπ. Ύστερα φανερώνει την επιθυμία του να στείλει μηνύματα μέσα κι έξω. Ότι έχει αναλάβει ο ίδιος το βάρος των τελικών αποφάσεων και ότι κάνει κουμάντο αυτός στην κυβέρνηση και στο κόμμα. Τούτο έρχεται αμέσως μετά τις δηλώσεις του Γιούνκερ, ότι εμπιστεύεται τον Τσίπρα και αδιαφορεί, για το τι λέει ο Βαρουφάκης και το κόμμα. Το κλίμα γίνεται πολύ βαρύ και πρέπει να προβληματίζει την κυβέρνηση, πως θα εκληφθεί απ’ τους θεσμικούς.
Από όσα ακούγονται, η κυβέρνηση έχει τη συμφωνία και φαίνεται, ότι μπορεί να τη διαχειριστεί. Οι θεσμικοί, όμως, δεν βιάζονται. Αφήνουν να ωριμάσουν αρκετά τα πράγματα. Έχουν καιρό μέχρι τον Οκτώβρη, όταν θ’ αποφασίσουν να ζητήσουν νέα βοήθεια. Αυτό, που συμβαίνει τώρα, είναι μια ανοιχτή οικονομική και πολιτική παρτίδα, που θα ξεκαθαρίσει προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση με μια συμφωνία για να μας δώσουν ακόμα 40 δισ. €. Τόσα χρειαζόμαστε.
Η κατάσταση δεν είναι εύκολη, γι’ αυτό αναλυτές και αρθρογράφοι χτυπούν το καμπανάκι, ότι τούτο θα σημάνει νέα μέτρα δυσβάσταχτα.