Μηνύματα αλτρουισμού και αλληλεγγύης στον πάσχοντα συνάνθρωπο, στέλνουν εθελοντές αιμοδότες στα Χανιά μέσα από τις δικές τους εμπειρίες τις οποίες αφηγούνται στις “διαδρομές”, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη (14 Ιουνίου), ημέρα που τιμάται ο ανώνυμος εθελοντής αιμοδότης ο οποίος προσφέρει δύο πολύτιμα αγαθά του χωρίς ανταμοιβή: 10 λεπτά χρόνο από τη ζωή του και 400 κ.ε. αίμα από τα 6 λίτρα που διαθέτει.
Οι εθελοντές, μέλη του πιο δυναμικού Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών στο Ν. Χανίων, του συλλόγου “Ο Αγιος Ιωάννης” που ξεκίνησε το 2008 με 30 μέλη και σήμερα μετρά 400 μέλη, επισημαίνουν τη σημασία της παιδείας και της σωστής ενημέρωσης για την αξία της εθελοντικής αιμοδοσίας, ώστε μια μέρα η χώρα μας να γίνει αυτάρκης σε αίμα για συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.
Οι εθελοντές αιμοδότες
«Ζω επειδή ζείτε εσείς»
«Aπό το 1980 που ξεκίνησα στο στρατό, μέχρι σήμερα έχω δώσει μέχρι στιγμής 59 φορές αίμα. Περιμένω με αγωνία την 60η φορά, αλλά η πίεση που έχω αποκτήσει με καθυστερεί. Μόλις τη ρυθμίσω θα είμαι έτοιμος και πάλι να συνεχίσω το έργο μου. Στη οικογένεια μου πιστεύουμε πολύ στο θεσμό της εθελοντικής αιμοδοσίας, γι’ αυτό τόσο η γυναίκα μου καθώς και τα δύο μου παιδιά είναι εθελοντές αιμοδότες, αλλά και δωρητές μυελού των οστών» επεσήμανε ο Κωνσταντίνος Σαματάς, ένας από τους πιο παλιούς, τακτικούς αιμοδότες στα Χανιά. «Πέρυσι τρεις εθελοντές από τα Χανιά -μεταξύ των οποίων και εγώ- βραβευτήκαμε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο επειδή είχαμε δώσει αίμα πάνω από πενήντα φορές. Τότε θυμάμαι ότι μας πλησίασε μια πανέμορφη κοπέλα 25 χρονών και μας ευχαρίστησε γιατί κάποτε όταν αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας, χρειάστηκε σαράντα φιάλες αίμα, το οποίο βρέθηκε και μέσω του Συλλόγου μας. Οπως μας είπε χαρακτηριστικά “Ζω επειδή ζείτε εσείς”. Ηταν ένα περιστατικό που με άγγιξε και με συγκίνησε πολύ» ανέφερε ο κ. Σαματάς.
«Δώσε αίμα πριν χρειαστεί σε σένα κάτι. Ποτέ δεν ξέρεις…»
«Είχα γονείς αιμοδότες οι οποίοι με ενέπνευσαν να γίνω κι εγώ εθελοντής. Οπως κι έγινε όταν συμπλήρωσα τα 18. Θυμάμαι ότι έτυχε κάποια στιγμή να χρειαστεί αίμα ο παππούς μου όταν αντιμετώπιζε τον καρκίνο. Και έτσι η οικογένεια μου πάντα ήθελε να προσφέρει σε όποιον χρειαζόταν αίμα. Κάποια στιγμή ένας γείτονάς μας που δεν τον αφορούσε ο εθελοντισμός, έτυχε στην οικογένεια του μια μεγάλη ανάγκη, ένα πρόβλημα υγείας στην γυναίκα του και μόνο τότε φτάσανε στο σημείο να παρακαλεί για να βρεθεί αίμα. Πράγματι βρέθηκε και τότε κατάλαβε τη σημασία της προσφοράς. Δίνεις αίμα, βοηθάς έναν συνάνθρωπο σου σε ανάγκη. Ομως κάνε το πριν χρειαστεί σε σένα κάτι. Ποτέ δεν ξέρεις» επεσήμανε ο Γιάννης Μαργιέτης, φοιτητής από την Αθήνα που σπουδάζει στο ΤΕΙ στα Χανιά και είναι εθελοντής αιμοδότης.
«Κάποτε έχασα τον αδερφό μου. Σήμερα φτάνει να βλέπω το χαμόγελο των δεκτών αίματος»
«Ξεκίνησα να δίνω αίμα το 2008. Τότε έχασα τον αδερφό μου σε τροχαίο δυστύχημα. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του ο αδερφός μου χρειάστηκε 19 μονάδες αίματος στις 17 ημέρες που ήταν στην Εντατική. Αυτό αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να μάθω για την αξία της προσφοράς αίματος. Πιστεύω, ότι η χώρα μας πρέπει μια μέρα να γίνει αυτάρκης σε αίμα, χρειάζεται οργάνωση της Πολιτείας και όχι να στηρίζεται μόνο στους εθελοντές όταν υπάρξει ανάγκη. Χρειαζόμαστε τακτικούς εθελοντές αιμοδότες. Μόνο η χαρά της προσφοράς και το χαμόγελο των δεκτών του αίματος, φτάνει για κάποιον που είναι εθελοντής» ανέφερε η Αρτεμις Ροδουσάκη, μέλος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών στο Ν. Χανίων.
«Η αξία της προσφοράς»
«Σε κάποια φάση της ζωής μου δεν αισθανόμουν πολύ καλά ψυχολογικά, ήμουν άνεργη με πολλά τα προβλήματα. Τότε είδα σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης μια αγγελία που έλεγε “βοηθήστε τον συνάνθρωπό σας, ελάτε να δώσετε αίμα”. Πήγα λοιπόν στο ΤΕΙ της Χαλέπας, έδωσα αίμα και εκεί κάποιοι μου πρότειναν να βοηθήσω εθελοντικά τον Σύλλογο. Δέχτηκα με χαρά, ενώ η εθελοντική εργασία που προσέφερα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα και να ανέβω ψυχολογικά. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι με το να δίνω αίμα ήταν ένα σπουδαίο δώρο τόσο για τους άλλους, όσο και για μένα, αφού από τότε είδα τη ζωή μου να αλλάζει ριζικά, προς το καλύτερο πάντα» αναφέρει η Σοφία Γαροφαλάκη που εδώ και τρία χρόνια είναι μέλος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Χανίων (στη φωτ. με τη Δέσποινα Ροδουσάκη, πρόεδρο και “ψυχή” του Συλλόγου). «Βλέπουμε πατεράδες που είναι πολλά χρόνια αιμοδότες και έρχονται στις αιμοδοσίες με το 18χρονο παιδί τους για να του μάθουν από νωρίς την αξία της προσφοράς. Θυμάμαι έναν πατέρα από τα Χανιά που είναι 30 χρόνια αιμοδότης να φέρνει τον γιο του μόλις είχε κλείσει τα 18 για να δώσει αίμα. Το παιδί ήθελε κι αυτό να προσφέρει αίμα σε συνανθρώπους του και μάλιστα βλέπαμε ότι το έκανε με χαρά. Αυτό ήταν πολύ συγκινητικό» σημειώνει η Σοφία για να προσθέσει ο Χρήστος Σαματάς «και εγώ με τον πατέρα μου έμαθα έτσι να προσφέρω αίμα εθελοντικά. Και τώρα μαζί πάμε στις αιμοδοσίες».
Εθελοντής από γενιά σε γενιά
«Μόλις έκλεισα τα 18, η πρώτη μου ενέργεια ήταν να δώσω αίμα. Μετά από 8 χρόνια μέχρι στιγμής έχω δώσει 15 φορές. Το να γίνω εθελοντής αιμοδότης, αποτέλεσε το γεγονός ότι και οι γονείς μου είναι δεκαετίες τώρα αιμοδότες. Στο σπίτι έχω μια “κόντρα” με το πατέρα μου, γιατί συνεχώς του λέω ότι όταν φτάσω στη ηλικία του θα τον έχω ξεπεράσει σε φιάλες αίματος που έχει δώσει» μας λέει ο Χρήστος Σαματάς, από τα νεότερα μέλη του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών, σημειώνοντας ότι «συμμετέχω στις εθελοντικές αιμοδοσίες που πραγματοποιεί ο Σύλλογος, καθώς επίσης και σε περιπτώσεις που μου το έχουν ζητήσει για ασθενείς που χρειάζονταν επειγόντως αίμα».
«Χάρισε ζωή»
«Εδώ και δέκα χρόνια είμαι εθελόντρια αιμοδότης. Πολλές φορές έχει τύχει να χρειαστούν αίμα νέοι άνθρωποι που τραυματίζονται σε τροχαία ατυχήματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται αίμα άμεσα. Ευτυχώς μέσα από την προσφορά του Συλλόγου δεν έχει χρειαστεί να περιμένουν ή να ψάχνουν οι συγγενείς κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για αίμα. Γι’ αυτό καλούμε κυρίως τα νέα παιδιά να γίνουν εθελοντές αιμοδότες -έστω μια φορά τον χρόνο- να έρθουν άφοβα κοντά μας γιατί πραγματικά χαρίζουν ζωή» ανέφερε η Εμμανουέλα Στρατουδάκη.
«Λίγα λεπτά αρκούν…»
«Το 2005 όντας φοιτητής της Νομικής στην Κομοτηνή μού ζητήθηκε από έναν πολύ καλό μου φίλο να δώσω αίμα για τη μητέρα του που έπρεπε να εγχειριστεί. Μέχρι τότε δεν ήξερα πολλά πράγματα για την τεράστια σημασία της εθελοντικής αιμοδοσίας. Πήγα απλά για να βοηθήσω τον φίλο μου. Αργότερα στα Χανιά γνωρίστηκα με την πρόεδρο του Συλλόγου Αιμοδοτών Χανίων τη Δέσποινα Ροδουσάκη και αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά. Το μήνυμα που έχουμε πάντα ως Σύλλογος και ως κίνημα εθελοντικής αιμοδοσίας είναι ότι “Το αίμα δεν πωλείται, δεν ανταλλάσσεται αλλά προσφέρεται από τον άνθρωπο στον συνάνθρωπο. Χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά από τη ζωή μας για να να δώσουμε ζωή σε κάποιον που μας χρειάζεται» τόνισε ο Δημήτρης Παντελάκης, από τα νεότερα μέλη του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών και αν. γραμματέας του Συλλόγου.
Δίνοντας αίμα για παιδιά με μεσογειακή αναιμία
«Την πρώτη μου αιμοδοσία την πραγματοποίησα τον Οκτώβριο του 1979 όταν υπηρετούσα φαντάρος. Η αλήθεια είναι ότι τότε έδωσα αίμα, γιατί όπως ισχύει φαντάζομαι και σήμερα στο στρατό σε όσους δίνουν αίμα, παίρνουν και ολιγοήμερη άδεια. Η άδεια λοιπόν μπορεί να ήταν το κίνητρο αλλά αποτέλεσε και κομβικό σημείο στη μετέπειτα πορεία μου μέχρι σήμερα, ως εθελοντή αιμοδότη. Οταν μετατέθηκα στη Θεσσαλονίκη, συνέχισα να δίνω αίμα για παιδιά που έπασχαν από μεσογειακή αναιμία. Και αυτό διήρκησε μέχρι που απολύθηκα» αναφέρει ο Γιάννης Δερμιτζάκης αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Χανίων και από τα ιδρυτικά μέλη της Τράπεζας Αίματος των Εργαζομένων στον Ναύσταθμο Κρήτης και έπειτα του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν.Χανίων “Ο Αγιος Ιωάννης”.
«Συνεχίζουμε να προσφέρουμε»
«Πολλές φορές καλύψαμε ανάγκες σε αίμα συναδέλφων εργαζόμενων από τον δήμο Χανίων που είχαν τραυματιστεί ή χρειάστηκε να εγχειριστούν π.χ. ένας συνάδελφος είχε χτυπήσει με αλυσοπρίονο και έπρεπε να εγχειριστεί. Αμέσως καλύψαμε την ανάγκη. Αλλος συνάδελφος από την υπηρεσία Πρασίνου είχε κτυπήσει στη μέση και χρειάστηκαν αρκετές φιάλες αίμα για την εγχείρηση αλλά τις καλύψαμε. Το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε και σήμερα» ανέφερε ο Στράτος Πουμπλάκης, εθελοντής αιμοδότης και μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Κρήτης.
Πράξη αλληλεγγύης
«Το 1976 ξεκίνησα να δίνω αίμα όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία. Οταν απολύθηκα εξακολούθησα να δίνω αίμα. Είμαι μέλος του Συλλόγου Εθελοντών, εξακολουθώ να μετέχω στις αιμοδοσίες μέχρι να με “κόψουνε” λόγω… ηλικίας. Πριν από ένα χρόνο στον Σύλλογο έγινε μέλος και ο γιος μου, ο οποίος δίνει αίμα εδώ και τρία χρόνια» επισημαίνει ο κ. Εμμανουήλ Σκαραντωνάκης, από τους πιο παλιούς και τακτικούς αιμοδότες επίσης. Οπως μας λέει υπάρχουν τρεις παράγοντες που αξίζει να γίνεις αιμοδότης. «Πρώτον, εγώ προσωπικά, αισθάνομαι πολύ όμορφα γιατί είναι μια πράξη αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, επίσης κάνει καλό στη υγεία».
Αίμα Ρέζους -αρνητικό
«Μια μέρα ενώ είχαμε συνεδρίαση ως σύλλογος δεχθήκαμε ένα τηλέφωνο από την Αθήνα και μας είπαν ότι επείγει να βρεθεί αίμα Ρέζους -αρνητικό (σπάνια ομάδα αίματος που έχει μόνο το 15% του πληθυσμού) για μια γυναίκα που έπρεπε να εγχειριστεί άμεσα στην Αττική. Ομως δεν μπορούσαν να βρουν σε ολόκληρη την Αθήνα την συγκεκριμένη ομάδα αίματος. Αμεσα στήθηκε μια on line κινητοποίηση μέσω των εθελοντών αιμοδοτών μας στα Χανιά και την ίδια ημέρα, βρέθηκαν αιμοδότες από εδώ που είχαν αίμα Ρέζους -αρνητικό. Τους στείλαμε στο Νοσοκομείο για να δώσουν αίμα και βοηθήθηκε αυτό το άτομο που είχε ανάγκη» ανέφερε ο Δημήτρης Καπανέρης, εθελοντής από 18 ετών και σήμερα 56 ετών και μέλος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών.
Δυο λόγια για την Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη
Αφορμή για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας του Εθελοντή Αιμοδότη (14 Ιουνίου) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τον Ερυθρό Σταυρό, την Παγκόσμια Ομοσπονδία Εθελοντών Αιμοδοτών και τον Διεθνή Οργανισμό Μετάγγισης Αίματος, στάθηκαν τα γενέθλια του αυστριακού ιατρού Καρλ Λαντστάινερ, που ανακάλυψε τις ομάδες αίματος το 1900 και αργότερα τα ρέζους, τιμήθηκε δε, με το Nobel Ιατρικής το 1930 για τη σημαντική αυτή ανακάλυψη. Το μήνυμα του εορτασμού της Ημέρας του Εθελοντή Αιμοδότη δεν είναι μόνο να εξαλείψει την προκατάληψη, τον φόβο και την άγνοια γύρω από την αιμοδοσία, αλλά κυρίως:
• να προσελκύσει νέους εθελοντές αιμοδότες
• να ενθαρρύνει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να γίνουν κανονικοί αιμοδότες, δηλαδή τακτικοί εθελοντές αιμοδότες
• να μεταγγίσει στη νέα γενιά αιμοδοτών την ιδέα της μη αμειβόμενης Εθελοντικής Αιμοδοσίας.
Κάθε χώρα, για να καλύψει τις ανάγκες της σε αίμα, χρειάζεται 60.000 φιάλες αίμα, σε 1.000.000 κατοίκους και άρα στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων απαιτούνται τουλάχιστον 600.000 μονάδες, από τις οποίες μόνο το 40% καλύπτεται από εθελοντές αιμοδότες.
