Σε τέσσερις ηµέρες, η Γέννηση του Θεανθρώπου, στέλνει εκ νέου το µήνυµα της Ελπίδας, αλλά και του ωραιότερου αγαθού για τον άνθρωπο, αυτού της Ελευθερίας, αφού είναι στο δικό του χέρι να πράττει ψυχικά, πνευµατικά, εγκεφαλικά, σωµατικά, ό,τι αφορούν στις επιλογές του και την εσωτερική του ανάπαυση.
Παράλληλα όµως αυτή η περίοδος του 12ηµέρου των εορτών, εµπεριέχει και µία απογοήτευση, η οποία είναι απόρροια της σχέσης των ανθρώπων µε το χρόνο και τη συνειδητότητα. Είναι η περίοδος των εορτών των Χριστουγέννων µέσα στην οποία αναπτύσσονται, γιγαντώνονται και εξωτερικεύονται συναισθήµατα και πράξεις που όσο µε ταχύτητα έρχονται δίπλα, γύρω και µέσα µας τις µέρες αυτές, δυστυχώς µε την ίδια ταχύτητα εξαφανίζονται µετά από το σβήσιµο των λαµπιονιών και των κεριών.
Αυτή η σχεδόν όµοια µε το χρόνο αστραπής βίωσή µας, είναι απογοητευτική, αν σκεφτεί ιδίως κανείς, πόση µελαγχολία και σούρουπο εισβάλει στη ζωή όλων µας. Αυτή η χαρά που µας κατακλύζει, άσχετα και πέρα από την όποια οικονοµική δυνατότητα ή άλλα προβλήµατα της καθηµερινότητας, αυτή η χαρά από την κάθε πράξη αλληλεγγύης, τις όποιες υποσχέσεις αγάπης, δοσίµατος, τα αγγίγµατα που γαληνεύουν και την ευγενή στη συµπεριφορά µας και στον λόγο µας… αποδεδειγµένα, καµία σηµασία δεν της δίνουµε.
Μία µέρα µετά τις ευχές και τις παροχές συναισθηµάτων, το πέρας των εορτών, πάλι στην ίδια κατήφεια και µιζέρια, εµπλεκόµενοι στο αεί ενός ψευδεπίγραφου πολέµου για ευµάρεια και λύτρωση από το άγχος, µε γεµάτα πορτοφόλια και ιδανικές υποκλίσεις.
Ίσως σε τούτο το 12ήµερο, να εµφανιστεί σε όλους µας η ευκαιρία να ξεµπαουλάρουµε το κουρδιστό αυτοκινητάκι και να το κουρδίσουµε για νέες διαδροµές ζωής, συµπεριφορών, εσωτερικής τάξης, που όποτε ξεκουρδίζει να το ξανακουρδίζουµε. ∆ιότι στο δικό µας χέρι είναι και η Γέννηση και το Ωσαννά και το κούρδισµα.