Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγένιου: «Τα σύµπαντα σήµερον χαρᾶς πληροῦνται»

Μέ τά χαρᾶς εὐαγγέλια τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί τό δοξαστικό ὕµνο τῶν ἀγγέλων καί τό εἰρηνοποιό τους ἄγγελµα, µᾶς καλεῖ ἡ ἱερή ὑµνολογία τῆς Ἐκκλησίας µας να συνεορτάσοµε τά Χριστούγεννα. Μέ τίς δύο αὐτές λέξεις, Εἰρήνη καί χαρά, φανερώνεται το τέλος δηλαδή σκοπός καί τό ἀποτέλεσµα τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, κατά τήν ὁποία «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡµῖν» (Ιωάν. 1,14).
Αγαπητά µου παιδιά,
Μέ τό µήνυµα αὐτό τῶν Χριστουγέννων καί µέ αἰσθήµατα ἀγάπης καί πατρικῆς στοργῆς ἐπιθυµῶ νά ἐναγκαλισθῶ καί νά ἀσπασθῶ ὅλους Σας αὐτήν τήν µεγάλη ἡµέρα καί νά Σᾶς ἀπευθύνω ἕνα λόγο καρδιακό, ἑόρτιο καί εὐχετικό. θέλω, ἰδιαίτερα ἐφέτος πού ἠχοῦν πολύ ἔντονα τά τύµπανα τοῦ πολέµου καί πού καθηµερινά γινόµαστε µάρτυρες ἀπάνθρωπων καί ἀνάδελφων συµπεριφορῶν, να ἀναρωτηθῶ µαζί σας, ἐάν ὄντως ἔχει γίνει ἀποδεκτό ἀπό τήν ἀνθρωπότητα τό Εὐαγγέλιο τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης, ἂν πιστεύοµε πραγµατικά στόν Χριστό καί στό µυστήριο τῆς Ἐκκλησίας Του, πού τό κηρύττει διαχρονικά.
«Ὁ θεός τῆς εἰρήνης καί Πατήρ οἰκτιρµῶν, τῆς µεγάλης βουλῆς Αὐτοῦ τόν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόµενον, ἀπέστειλεν ἡµῖν», καί ἐνῶ θά ἔπρεπε νά κυριαρχεῖ ἡ εἰρήνη, ἡ χαρά, ἡ ἀγάπη, ἡ ἑνότητα καί ἡ ἐλπίδα στούς ἀνθρώπους, ὡς ἀδελφούς καί παιδιά τοῦ ἑνός Πατέρα θεοῦ, ἀντικρύζοµε παντοῦ µίση, φθόνους, διχόνοιες, ἀδικίες, πόνους, δολοφονίες, οἱ ὁποῖες ἐν τέλει, γίνονται αὐτοκτονίες τοῦ ἴδιου µας τοῦ ἑαυτοῦ. Ἀντί τῆς εἰρήνης ὑπάρχει ἀκαταστασία καί ἀντί τῆς χαρᾶς κυριαρχοῦν ὁ πόνος καί ἡ ἀναστάτωση. Λαοί δοκιµάζονται ἀπό συγκρούσεις, συχνά καί ἐµφύλιες, πόλεµοι πού εἴτε γίνονται µέ ὅπλα, εἴτε κρύβονται πίσω ἀπό διακρίσεις καί φτώχεια, πόλεµοι πού χαρακτηρίζονται ὑβριδικοί ἤ προοιωνίζονται ὡς παγκόσµιοι, γεµίζουν τίς ψυχές µας ἀνασφάλεια. Γίνεται φανερό πώς, ἡ φιλαδελφία ἔχει δώσει τή θέση της στη µισαδελφία καί τά σηµάδια ἀπό ἐκδηλώσεις βίας, ἀµαυρώνουν τήν εἰκόνα τῆς κοινωνίας πού φαίνεται νά µήν εἰρηνεύει καί νά µήν χαίρεται πραγµατικά. Το βλέποµε, δυστυχῶς, τό φαινόµενο αὐτό νά εἰσχωρεῖ ἀκόµα καί στίς οἰκογένειες καί στά σχολεῖα µας καί προβληµατιζόµαστε πολύ.
Η ρίζα ὅλων αὐτῶν, το γνωρίζοµε καί ἄς µήν τό παραδεχόµαστε κάποιοι, βρίσκεται στην πνευµατική κρίση πού διέρχεται ἡ ἀνθρωπότητα, δηλαδή στήν ἀποµάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν θεό, στήν ἀπόρριψη τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ καί στήν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου, στήν προσκύνηση τοῦ «αὐτειδώλου» του, κατά την λέξη που χρησιµοποιεῖ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, πού φανερώνει τήν πνευµατική ἀσθένειά µας.
Στήν ταραγµένη αὐτή πραγµατικότητα, ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τό ἀντίδοτο σέ κάθε δηλητηριώδη λογισµό θλίψης, ἀπελπισίας καί φόβου καί ἔρχεται ὡς πηγή ἀληθινῆς χαρᾶς, φωτός, ἐλπίδας καί εἰρήνης, να φωτίσει, να εἰρηνεύσει καί νά πληρώσει ἀπό χαρά τίς ζωές µας.
Αὐτό µᾶς καλεῖ νά ζήσοµε ξανά σήµερα ἡ Ἐκκλησία µας, να γονατίσοµε, δηλαδή, στο Βηθλεεµικό σπήλαιο, νά δοῦµε πώς ὁ Χριστός γεννιέται µέσα στήν ταπείνωση τῆς φάτνης γιά νά καταδείξει πώς ἡ δική Του εἰρήνη δέν ἔρχεται µέ τήν κοσµική δύναµη, ἡ δική Του ἐξουσία δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσµου τούτου, δεν στηρίζεται σέ στρατιῶτες καί ὅπλα, ἀλλά ἔρχεται µέ τήν κένωση, τη θυσία καί τήν ἀγάπη. Ἡ εἰρήνη που προσφέρει ὁ Ἄρχοντας τῆς εἰρήνης (Ησ. 9,6) εἶναι ἡ συµφιλίωση µέ τόν θεό, τό συνάνθρωπο, µέ τόν ἴδιο µας τόν ἑαυτό τελικά.
Αὐτή ἡ εἰρήνη µπορεῖ νά γαληνέψει και να µεταµορφώσει τόν κόσµο ὁλόκληρο. Χωρίς αυτή ὅλες οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων συνεχίζουν να στηρίζονται στήν ἰδιοτέλεια, καθώς ἀπουσιάζει ἀπό αὐτές ἡ ἀληθινή ἀγάπη. Οἱ στολισµοί, πού ἀπατηλά προσπαθοῦν νά κρύψουν τήν πραγµατικότητα, οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις ἀπό τίς ὁποῖες συχνά ἀπουσιάζει ὁ Ἑορτάζων καί τό Εὐαγγέλιό Του, οἱ εὐχές γιά ἀγάπη, εἰρήνη καί εὐτυχία χωρίς Ἐκεῖνον πού ἔχει τή δύναµη να τίς προσφέρει, δέν ἐκφράζουν τό ἀληθινό πνεῦµα τῶν Χριστουγέννων.
Μόνο ἂν µάθοµε να συνοδοιποροῦµε, να συνδράµοµε, να συµπαραστεκόµαστε, να συγχαίροµε καί νά συµπάσχοµε, ἂν ἐπιτέλους µάθοµε να συγχωροῦµε, να εἰρηνεύοµε καί νά ἀγαπᾶµε, µόνο τότε θά κατανοήσοµε πώς τά Χριστούγεννα δέν εἶναι ἁπλῶς µία ἑορτή, ἀλλά µία πρόσκληση καί πρόταση ζωῆς, ἀληθινῆς ζωῆς.
Αγαπητά µου παιδιά,
Ὁ Χριστός µᾶς καλεῖ νά ἐργασθοῦµε πνευµατικά, να κάνοµε φάτνη τήν καρδιά µας γιά νά γεννηθεῖ µέσα της, να δώσοµε τόπο καί χρόνο γιά Ἐκεῖνον καί σέ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ὡς βρέφος γεννᾶται, ἀλλά ὡς θεός ἀποκαλύπτεται σε καθέναν πού Τόν πιστεύει καί Τόν ἀναζητᾶ. Μᾶς καλεῖ νά ἐργασθοῦµε γιά νά ἔλθει ἡ δική Του εἰρήνη καί καταλλαγή στόν ἀνειρήνευτο κόσµο µας. Ἄν ἀνταποκριθοῦµε στην πρόσκλησή Του αὐτή καί ὅσο περισσότερο γίνει ἡ Ζωή Του ζωή µας, τόσο περισσότερο τό Φῶς Του θα λάµπει µέσα ἀπό ἐµᾶς καί θά ἐξακτινώνεται για να νικήσει τα σκοτάδια τοῦ κόσµου, τόσο περισσότερο ἡ Ἀγάπη Του θα θεραπεύει τα ψυχικά µας ἕλκη καί τραύµατα καί θά ἐπουλώνει τίς πληγές που συσσωρεύσαµε στό σῶµα τῆς ἀνθρωπότητας. Ἄν, λοιπόν, θέλοµε νά εἴµαστε κοντά Του, δέν ἔχοµε παρά να µιµηθοῦµε τούς Μάγους, πού µέ προθυµία Τόν πλησίασαν, µέ εὐλάβεια Τόν ὑποδέχθηκαν καί µέ ταπείνωση Τόν προσκύνησαν καί νά Τοῦ προσφέροµε ὅπως ἐπισηµαίνει ὁ Ἱερός Χρυσόστοµος- ἀντί γιά χρυσό, λιβάνι καί σµύρνα, την καρδιά µας καί τή µετάνοιά µας.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις πού γίνονται ταυτόχρονα εὐχές καί προσευχές µου γιά ὅλους ἐσᾶς καί ἀπό µέρους τοῦ Σεβασµιωτάτου προκατόχου µου, Ἀρχιεπισκόπου Εἰρηναίου, ὁ ὁποῖος προσευχητικά, ὑποµένει την ἀσθένειά του, εὔχοµαι τό Φῶς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως νά καταυγάζει τίς ὑπάρξεις µας, νά µᾶς κάνει φορεῖς τῆς Εἰρήνης Του µέ τήν οὐσιαστική µετοχή µας στήν Ἐκκλησία, να µεταµορφώνει τή ζωή µας καί νά ζωοποιεῖ τόν κόσµο µέ τή ΧάρηΤου.
Εἴθε να διέλθετε τίς Ἅγιες αὐτές ἡµέρες µέ πνευµατική εὐφροσύνη, µέ πραγµατική χαρά καί αὐτή ἡ χαρά νά εἶναι πάντοτε συνοδοιπόρος στη ζωή µας.
Χρόνια πολλά, εἰρηνοβράβευτα καί εὐλογηµένα.
Εἰρήνη ὑµῖν. Εἰρήνη πᾶσι.
«Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡµῶν» (Εφεσ. 2,14).