Μήνυμα Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου: Ο ουρανός και η γη, σήµερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού

«Με την γέννηση του Χριστού σήµερα ενώθηκαν ο ουρανός και η γη. Σήµερα ο Θεός έφτασε στην γη και ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς». Ουρανός και γη γίνονται ένα και φωτίζονται, γεµίζουν φως, µε την Γέννα του Χριστού, µας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο ∆αµασκηνός, καθώς στο πρόσωπο του Χριστού ο Θεός και ο άνθρωπος ενώνονται και γίνονται ένα.
Τα Χριστούγεννα ο Θεός µπόλιασε µε το Θεϊκό Του µπόλι την ανθρώπινη φύση, δίνοντας στον άνθρωπο την δυνατότητα να γίνει «τέκνο Θεού», «κληρονόµος Ιησού Χριστού», κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο». Ο Θεός Λόγος, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός του Θεού, εισέρχεται στην ιστορία του κόσµου, µπαίνει στον χρόνο του ανθρώπου και γίνεται «Υιός του ανθρώπου», όπως ο Ίδιος ο Χριστός ονοµάζει τον εαυτό Του και «Υιός της Παρθένου», όπως ψάλλουµε κατά την ηµέρα του Ευαγγελισµού της Θεοτόκου, καθώς «άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάµ απεργάσηται», ως διαλαλεί η Εκκλησία µας την φωτοφόρο αυτή ηµέρα των Χριστουγέννων.
Ηµέρα κατά την οποία ο Θεός µπήκε µέσα στον χρόνο και ανέστρεψε την πορεία του χρόνου, καθώς το µόνο καινούργιο µέσα στον χρόνο είναι η είσοδος του Χριστού στον χρόνο. Έτσι, όπως θα πει ο µακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, ο χρόνος γίνεται καινούργιος καθώς µε την Γέννα του Χριστού το ποτάµι του χρόνου εκβάλλει στην Βασιλεία του Θεού. Οδηγεί σε καιρό σωτηρίας του ανθρώπου και όχι στον θάνατο. Τα Χριστούγεννα, συνεπώς, είναι η φανέρωση της αγάπης του Θεού, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Η υπέρβαση των πάντων µέσα στην αγάπη δηλώνει Χριστούγεννα, αφού Χριστούγεννα και αγάπη είναι ταυτόσηµα. Για τον λόγο αυτό τα Χριστούγεννα δεν σηµαίνουν κάποιον προσδιορισµό του χρόνου, αλλά του τρόπου ζωής. Ζω τα Χριστούγεννα, σηµαίνει ζωή µαζί µε τον Χριστό, ζω µε τον Χριστό.
Το ερώτηµα που καλούµεθα να απαντήσουµε, αγαπηµένα παιδιά της Εκκλησίας µας, την φωτοφόρο αυτή ηµέρα των Χριστουγέννων, αλλά και κάθε µέρα και ώρα της ζωής µας, το ερώτηµα που τίθεται είναι πόσο αγγίζει την καρδιά και την ψυχή µας, το είναι της υπάρξεώς µας, το µεγάλο αυτό πανηγύρι της χαράς, τα Χριστούγεννα; Πόσο, αληθινά, ζούµε το γεγονός της Θείας Γέννας; Τι εµπειρία Χριστουγέννων έχουµε; Ζούµε Χριστούγεννα µε τον Χριστό η, µήπως, αδειάσαµε τις ψυχές µας, εγκλωβιστήκαµε στις ανάγκες µας, τους φόβους µας και τις προσδοκίες µας, αναζητώντας νόηµα σε µία ζωή χωρίς νόηµα και, άρα, ζωή χωρίς Χριστό;
Είναι αλήθεια πως ο σύγχρονος κόσµος έχει γίνει όχι µόνον µονότονος, αλλά ολοένα και πιο ανεόρταστος, πιο ανέραστος. Πλέον οι γιορτές αδυνατούν να κρύψουν την στάχτη της λύπης και της απελπισίας που κατακάθεται πάνω µας, επειδή ουσία του εορτασµού είναι η εµπειρία του να σε συνεπαίρνει µία διαφορετική πραγµατικότητα. Είναι η είσοδος σ’ έναν κόσµο πνευµατικής οµορφιάς και φωτός. Αν, όµως, δεν υπάρχει αυτή η πραγµατικότητα, τότε ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτε για να γιορτάσεις. Τότε καµία τεχνική ανάταση δεν θα µπορέσει να δηµιουργήσει µία γιορτή. Για τούτο και στους καιρούς µας οι άγευστοι αγιοπνευµατικής ζωής (και ο αποπροσανατολισµός τους αυτός δεν συνδέεται πάντοτε µε την άρνηση του µυστηρίου, αλλά µε αδυναµία βιώσεώς του, που αναπόφευκτα οδηγεί στην παρερµηνεία του), οι άγευστοι αγιοπνευµατικής ζωής, µη µπορώντας να ζήσουν τα Χριστούγεννα, τι κάνουν; Μυθολογούν γι’ αυτά. Θεωρούν την εορτή ως ευκαιρία υπερκατανάλωσης και χειµερινών διακοπών. Γιορτάζουν δηλαδή τόσο συµβατικά και τόσο υποκριτικά τον θρίαµβο της πίστης, µέσα στο τραγικό πανηγύρι της απιστίας και αµφισβήτησης.
Όσο, όµως, και αν η υπερ-φωταγωγηµένη ερηµιά των απρόσωπων πόλεων αγωνίζεται να επιβάλει το δικό της ύφος· όσο και αν ο σηµερινός άνθρωπος τείνει να υποταχθεί στην χρησιµοθηρία του εορτασµού, η βαθιά υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου, το βαθύτερο αίτηµα του είναι και της ψυχής του για τον «έσω της καρδίας άνθρωπον»· για λύτρωση και ελευθερία από την φθορά, τον χρόνο, την αναγκαιότητα και, τελικά, τον θάνατο, ποτέ δεν θα πάψει να τον συνέχει και να το αναζητά. Εναγώνια αναζητά και θα αναζητά ο άνθρωπος την απελευθέρωσή του από τα δεσµά της αυτοειδωλοποίησης και του εγωκεντρισµού του. Αυτή ακριβώς την δυνατότητα της αυθυπέρβασης χαρίζει στον άνθρωπο η µεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Να ξεπεράσει τον εαυτό του, την κλειστότητά του και την ατοµικότητά του, καθώς τα Χριστούγεννα µας προσανατολίζουν όχι στον εαυτό µας, αλλά στον Θεό, αφού ο Χριστός είναι πάντα ο «Ερχόµενος» προς εµάς. Αυτή την χαρά της απελευθέρωσης από τον εαυτό µας, γιατί αυτός είναι που µας δεσµεύει και µας φυλακίζει· αυτή την χαρά ας ζήσουµε, ας χαρούµε και ας γευθούµε, αγαπηµένα παιδιά της Εκκλησίας µας, τα φετινά Χριστούγεννα. Για να νικήσουµε τους φόβους και τις αγωνίες µας. Για να ξεπεράσουµε την ατοµικότητά µας και να µπορέσουµε να αγαπήσουµε τον Χριστό και τον άλλο, τον συνάνθρωπο. Για να γίνουµε και εµείς φάτνη να δεχθούµε τον Χριστό. Για να γεµίσει η ψυχή και η καρδιά µας φως και η ζωή µας Χριστό.
Πανευφρόσυνα, ευλογηµένα, χαρούµενα, φωτεινά, αγιασµένα Χριστούγεννα!