«Η Τέχνη είναι ένα όπλο εναντίων των πολέμων» επισημαίνει στiw “διαδρομές” η Χανιώτισσα ζωγράφος Μαρία Ορφανουδάκη, η οποία εδώ και χρόνια έχει δημιουργήσει το Atelier “Εργαστήρι Ειρήνης”, έναν χώρο Τέχνης και Πολιτισμού, σε μια εμβληματική περιοχή πάνω από τον κόλπο της Σούδας και δίπλα στην αρχαία Απτέρα.
«Αυτοί που αγωνίζονται για την Ειρήνη και το Δίκαιο, τιμωρούνται. Στην καλύτερη περίπτωση, λοιδορούνται στην προσπάθεια τους, τους απομονώνουν», επισημαίνει η κα Ορφανουδάκη η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας στην απομόνωση.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «ένας καλλιτέχνης δημιουργός όταν δεν μπορεί να δουλέψει αυτό “έστιν θάνατος’’. Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι έμμονη ιδέα, έμμονο πάθος, ένας αγώνας. Και απαιτείται απόλυτη αφοσίωση. Κι εκείνος που ανακόπτει τον δημιουργό τελεί πράξη κακουργηματική! Θα ήθελα να προλάβω τον χρόνο που μου πήραν…», τονίζει.
Σε κείμενο που συνοδεύει τις δημιουργίες της με αντιπολεμικά μηνύματα, η κα Ορφανουδάκη αναφέρει τα εξής: «Σήμερα όλοι και όλα ναυαγούν πρώτα μέσα τους. Ιδανικά εκπορνεύονται, οράματα σβήνουν και όλα αυτά θυμίαμα πάνω στο βωμό της ματαιοδοξίας, της πλεονεξίας που κατέληξε σαν τον πύργο της ΒΑΒΕΛ που άρχισε να καταρρέει με κίνδυνο να θάψει όλο τον Κόσμο κάτω από τα ερείπια του. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, αυτή η πραγματικότητα που διατηρείτε μέσα σε κάννες και σε μπόμπες, για να ταξιδεύει ντυμένη στο χακί, για να φτάνει να γίνει αίμα, δάκρυα και σπαραγμός….Ας αγωνισθούμε να αναδυθούν αξίες όχι μέσα από τις πετρελαιοπηγές και το χρυσάφι, που ποτέ δεν πρόκειται να δώσουν λύσεις, αλλά να κρατάμε πάντα τη δάδα της καθαρής συνείδησης που θα περιδιαβαίνει ολόκληρο τον ΚOΣΜΟ».
Το “Εργαστήρι Ειρήνης” είχε εγκαινιάσει το 1983 ο μεγάλος Κρητικός ηθοποιός Μάνος Κατράκης, ο οποίος τότε είχε πει ότι για την Μαρία Ορφανουδάκη: «Η Μαρία δεν αρνιέται τον ρεαλισμό και μέσα στο ρεαλισμό της, υπάρχει η μεγάλη πλήρης ανθρώπινη αγωνία και ο πόνος. Γιατί η Μαρία πονάει. Είμαι βέβαιος ότι τα χαρούμενα λόγια της, τα χαρούμενα βλέμματά της, τα χαρούμενα λόγια της κρύβουν και ένα πολύ βαθύ πόνο. Πιστεύω πως ο πόνος αυτός προέρχεται από την αγωνία της για μια Ειρηνική, για μια Aνθρώπινη ζωή, το έδειξε και το δείχνει κάθε μέρα».
