Όταν μιλάμε για μειονότητες, μιλάμε για την ταξινόμηση ανθρώπων σε ομάδες, μη κυρίαρχες σε μια τοπική κοινωνία, βασισμένες όχι σε πραγματικά αλλά σε αυθαίρετα κριτήρια. Αναπόφευκτα, μιλάμε για διακρίσεις. Συνεπώς, όταν κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε ομάδες, αυτόματα, αξιολογούμε μία ομάδα ώς καλύτερη από μία άλλη παράγοντας ανισότητα.
Το διαδίκτυο σήμερα αποτελεί το κυρίαρχο κανάλι διάδοσης πληροφοριών. Είτε πρόκειται για εικόνα, ήχο ή κείμενο, προσφέρει απεριόριστη πρόσβαση απαλλαγμένη από τα όρια του χρόνου του χώρου και, τις περισσότερες φορές, του κόστους. Μέσα σε αυτό το αχανές πεδίο είναι πρακτικά δύσκολο και ηθικά αδύνατο να τεθούν κάποιοι γενικοί κανόνες ή περιορισμοί, χωρίς να κινηθούμε σε αυταρχικές και ακραίες λύσεις. Αυτό εξορισμού δίνει ίση πρόσβαση σε όλους τους ανθρώπους να εκφραστούν. Με αυτή την έννοια μειονότητες που στερούνται πρόσβασης έκφρασης από τα κλασσικά ΜΜΕ, μπορούν να να βρούν διέξοδο στο διαδίκτυο. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ΜΜΕ λειτουργούν με όρους ελεύθερης οικονομίας, που σημαίνει ότι στόχος επιβίωσης είναι το θεμιτό κέρδος. Με αυτή την έννοια είναι θεμιτό να στοχεύουν σε εκείνο το κοινό που θα μπορεί να τους εξασφαλίσει την επιβίωσή τους. Συνεπώς πρόσβαση στα ΜΜΕ έχουν εκείνες οι ομάδες που μπορούν να παράγουν άμεσα ή έμμεσα κάποιο κέρδος για την επιχείρηση.
ΜΜΕ
Σήμερα τα ΜΜΕ, σκόπιμα ή μη, εκπαιδεύουν το κοινό σχετικά με τις μειονότητες. Επιπλέον, επιδρούν καταλυτικά στην διαμόρφωση της εικόνας ιδιαίτερα εκείνων των μειονοτήτων στις οποίες το κοινό έχει περιορισμένη ελλειπή επαφή με τα μέλη της ομάδας. Ουσιαστικά διαμορφώνουν τα κοινωνικά κριτήρια, συνεπώς γνώμες και συμπεριφορές, υπερ ή κατά των μειονοτήτων. Στην πραγματικότητα είναι εκείνα που ορίζουν και υποδεικνύουν τις μειονότητες. Η στάση τους απέναντι στις μειονότητες όμως, προσδιορίζουν ταυτόχρονα την ίδια τους ταυτότητα (brand). Με άλλα λόγια η διαχείρηση των μειονοτήτων από τα Media είναι μία αμφίδρομη διαδικασία. Από την μία πλευρά, είναι η στρατηγική branding του μέσου (πως θέλουν να γίνονται αντιληπτά από το κοινό), και από την άλλη μεριά, είναι οι ανάγκες του κοινού και της τοπικής κοινωνίας (τι η τοπική κοινωνία αποδέχεται ή αναμένει από τα αυτά).
BRANDING
Η δύναμη της εταιρικής ταυτότητας (brand) βρίσκεται στην αντίληψη που έχει ο χρήστης- πελάτης για το μέσο (brand).
Ισχυρά brands στον χώρο των MME είναι αναγκαία διότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει πολλαπλασιάσει τα μέσα που προσφέρουν σχετικό περιεχόμενο, γεγονός που καθιστούν δυνατό σε περισσότερους ανταγωνιστές να αναζητούν πιστό κοινό και διαφημιστές. To brand είναι καθοριστικό για τη διαφοροποίηση ενός ΜΜΕ από τον ανταγωνισμό, καθώς και για τη δημιουργία σταθερής ποιότητας μέσα από εκτεταμένες σειρές πρόϊόντων. Συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία στενών μακροχρόνιων σχέσεων με τους καταναλωτές. To brand είναι καθοριστικό για την διαφοροποίηση ενός ΜΜΕ από τον ανταγωνισμό. Δημιουργεί σταθερή ποιότητα μέσα από εκτεταμένες σειρές προϊόντων (web sites, περιοδικά, εκδόσεις) ενώ συμβάλλει στη δημιουργία στενών σχέσεων με τους καταναλωτές. Επιδιώκει να χτίσει σταθερές και μακροχρόνιες σχέσεις με το κοινό, με τρόπο σχετικό και μοναδικό, χωρίς να περιορίζεται από δεδομένα κανάλια ή τρόπους επικοινωνίας. Η διαχείριση του brand είναι ένα ανερχόμενο διοικητικό εργαλείο στα ΜΜΕ, το οποίο μπορεί να βοηθήσει και να αξιοποιήσει αυτές τις διαστάσεις της μοναδικότητας.
Τα ΜΜΕ διαχειρίζονται τις μειονότητες με τρόπο που ευθυγραμμίζεται με την στρατηγικής τους. Στην πραγματικότητα η στάση τους απέναντι στις μειονότητες επηρεάζει και επηρεάζεται από το κοινό τους. Η γενικότερη αντιμετώπιση των μειονοτήτων, όπως ο χρόνος που διατίθεται για την προβολή σχετικών θεμάτων, η οπτική γωνία που προσεγγίζονται τα θέματα, η πιθανή πρόσβαση από τις μειονότητες σε αυτά κ.ά., συνιστούν (μεταξύ άλλων), κάποια στοιχεία “ομοιότητας” ή “διαφοροποίησης” του brand με τον ανταγωνισμό, καθώς και εργαλεία για το προσδιορισμό της θέσης του απέναντι στον ανταγωνισμό.
Επομένως, ο τρόπος αντιμετώπισης των μειονοτήτων, προσδιορίζεται από μία σειρά παραγόντων. Ενδεικτικά:
• Πολιτικοί (π.χ. στιγματισμός μιας ομάδας διαδηλωτών για πολιτικές σκοπιμότητες)
• Πολιτιστικοί (π.χ αναπαραγωγή στερεοτύπων)
• Οικονομικοί (π.χ. υποστήριξη μιας πολιτικής ελίτ για την προσέλκυση εύνοιας)
• Κοινωνικοί, (π.χ. η θετική προσέγγιση του θέματος των αστέγων εγείρει τα ανθρωπιστικά συναισθήματα του κοινού δημιουργώντας θετική εικόνα για το μέσο)
• Εμπορικοί (π.χ. η προώθηση ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής που εξυπηρετείται από προϊόντα μίας συγκεκριμένης ομάδας εταιριών)
• Εθνικοί (ο εξευτελισμός προσφύγων σε μία ρατσιστική κοινωνία με σκοπό την ικανοποίηση του εθνικιστικού συναισθήματος).
Εν κατακλείδι το θέμα των μειονοτήτων είναι αρκετά αμφιλεγόμενο, με την έννοια της πραγματικής διαφοροποίησης των ανθρώπων. Χρησιμοποιώντας στερεότυπα διαχωρίζουμε τους ανθρώπους αποδίδοντάς τους κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τις περισσότερες φορές αυθαίρετα. Ωστόσο, αυτός είναι ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να επιλέγουμε φίλους ή για τις επιχειρήσεις να διαχωρίζουν την αγορά και να στοχεύουν σε συγκεκριμένες ομάδες. Στην πραγματικότητα όμως η ουσία είναι πέρα από το λευκός ή μαύρος, φτωχός ή πλούσιος, Έλληνας ή “ξένος”, ευτραφής ή καλλίγραμμος. Η ουσία βρίσκεται στον διαχωρισμό των ανθρώπων σε τίμιο ή άτιμο, ηθικό ή ανήθικο, καλό ή κακό. Ο Μαχάτμα Γκάντι το είπε καλύτερα: «H μοναδική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων όλου του κόσμου είναι ως προς τον βαθμό (που είναι άνθρωπος) και όχι ως προς το είδος»
*Σύμβουλος ανάπτυξης εταιρικής ταυτότητας
