Στα 77 του χρόνια ο παπά Μανώλης Μπικογιαννάκης, ξεπέρασε τον μισό αιώνα ιερατείας στο νοτιότερο σημείο, όχι μόνο της χώρας μας αλλά ολόκληρης της σημερινής Ευρώπης.
Ακρίτας της Ελλάδας και της πίστης μας, χειροτονήθηκε την 1η Μαΐου 1968, ενώ προηγουμένως είχε χρηματίσει για τέσσερα χρόνια ιεροψάλτης. Σε αυτόν αφιέρωσε δυο σελίδες αθηναϊκή θρησκευτική εφημερίδα με τίτλο “Ο παπάς με το τριμμένο ράσο”.
Από ΜΜΕ πληροφορούμεθα συχνά ότι σε διάφορα ακριτικά νησιά τιμώνται παράγοντες που κράτησαν ψηλά τη σημαία του Εθνους και της Χριστιανοσύνης.
Μήπως κάποιος φορέας θα ήταν θεάρεστο να τιμήσει και τον ακρίτα παπά Μανώλη σε κάποια εκδήλωση;
Είχε γράψει και εκδώσει το 1981 και ένα θαυμαστό βιβλίο, εις το οποίο αναφέρθηκε, πλην των αξιοθέατων, και στις παραδόσεις, θρύλους και ιστορίες της Γαύδου τις οποίες με αυτόν τον τρόπο διέσωσε.
Αφιερώνω σε αυτόν, κάποιους στίχους από ποίημα που είχε γραφτεί για άλλον ιερέα πριν χρόνια:
«Και ασκητής και γλεντιστής,
σεμνός και δίκιος δικαστής
σε γλέντια ή σε μαλώματα.
Παρών σε πίκρες και χαρές
σε θλίψεις και σε συμφορές,
γιορτές και ξεφαντώματα».