Η μητέρα είν’ αγάπη, δώρο, ομπρέλα εις τη γη,
είναι πλούτος, ευτυχία κι ακριβή επιταγή
Ευτυχής όποιος την έχει, τυχερός όποιος μπορεί
στην απέραντ’ αγκαλιά της και μεγάλος να χωρεί
Η αγάπη της ποτάμι, που ποτέ του δε στερεύει
κι όποιος πίνει το νερό του, ό,τι του πονά, γιατρεύει
Είν’ ακλόνητη σα βράχος, είναι αναμμένος φάρος
και γερνάει σε μια μέρα, αν παιδί της πάρει ο χάρος
Μόνο η μητρική αγάπη κάθε άλλη ξεπερνά,
δεν υπάρχει αρχή και τέλος, για τη μάνα π’ αγαπά
Είν’ η μάνα ευλογημένη, έχει θεία ευλογία
απ’ τη Μάνα τη Μεγάλη, τη Μητέρα Παναγία
Κι όταν η μητέρα “φεύγει” και πετά στους ουρανούς,
όλους μας…Μικρούς, μεγάλους μας αφήνει ορφανούς
