Μητέρα Τερέζα Αγιοποίηση…

Αγιοποιήθηκε στη Ρώμη, αυτές τις ημέρες, ο άγγελος, η μάνα, η πριγκίπισσα, η “αγία” των φτωχών, των δυστυχισμένων, των ασθενών και των… πενήτων… Το αλμανάκι μου, εξ άλλου, με πληροφορεί, ότι στις 5/9 πριν από δεκαεννιά χρόνια, αναχώρησε μια μορφή, μεγάλη μορφή της μοναστικής ζωής, μία, μία… ωραία, εξαιρετική περίπτωση ανθρωπίστριας, ανά την υφήλιο! Η Μητέρα Τερέζα, άφησε αναμφίβολα, ένα ευκρινές και ωραίο “ουμανιστικό αποτύπωμα”, στον αιώνα τον περασμένο! Μια γυναίκα, αφοσιωμένη στον Ανθρωπο, που, με αφορμή τη “μοναστική διαδρομή” της, ως σύννεφο τρομερό, κινήθηκε ταχέως στο Καλό, άνωθεν της δυστυχίας, να την πολεμά με πείσμα, “ιερό κάλλος” και μεγαλοσύνη!!
Η Μητέρα Τερέζα, από τις δεκαετίες του ’80-’90, όσο ανακαλώ τις θύμησές μου, “ποτίζει” γλυκά την ευαισθησία μου και ανάγει τις συγκινήσεις μου σε πεδία ωραιότητας… Περιπτώσεις ατελείωτες της παρουσίας της… Εκείνης της αποτελεσματικής παρουσίας της… Ως… συλλέκτριας των δακρύων και των στεναγμών κάθε παρία της ερημίας, όσο ήταν μπορετό! Τη θυμούμαι, με κινήσεις ταχύτατες, χορευτικές σχεδόν, να κρατά σταθερά τις πτυχές του σχήματός της, για να μην εμποδίζουν την ευελιξία της, το τρεχαλητό της στην Ανάγκη… Μ’ ένα πρόσωπο οστεώδες, καταστρόγγυλο σαν φεγγαράκι, με διαφαινόμενο το “σκούρο ενδεχόμενο” της βροχής…
«Σαν πανσέληνο που βλέπεις με τα ματάκια σου» θα έλεγε και η Αγγέλα Παπάζογλου.
Στις ρυτίδες του, άνθιζαν αγιοκλήματα, και μύριζαν νεραντζανθοί. Μα πού έβρισκε τόσες αντοχές; Εχω κρατήσει λόγια της ωραία, φιλοσοφικά, τρυφερά…
«Ναι, έδωσα το πιάνο μου… Δεν μου χρειάζεται.. Ψωμί, ψωμί, χρειάζεται στα παιδιά»… «Ναι, δεν προλαβαίνω όσα θα ήθελα… Πολύς ο πόνος, λίγος ο χρόνος…».
«Κάθε τόσο περικόπτω κάτι, από τις μικρές μου απολαύσεις…».
Η Μητέρα Τερέζα, αγιοποιήθηκε λίγο πριν από την 20ή επέτειο της κοίμησής της… (19η) κι άφησε “καταπίστευμα” Τιμής, με 5.000 μοναχές να διαβαίνουν πάνω στα “ευγενικά ίχνη” του επίγειου βίου της…
Τα Σκόπια της καταγωγής της, απ’ τα οποία εκπορεύεται, η Καλκούτα, ο κόσμος, οι ψυχές της “βάσης” στην κοινωνική, διαστρωμάτωση, των πενομένων όπου γης, αποκαλύπτονται, υποκλίνονται με “σεμνή συμφωνία” σ’ αυτή την Υπατη Αναγνώριση… Κι αφήνουν το δυνατό μύρο της αγάπης τους, στο Αγιολογημένο, και Αγιογραφημένο πλέον πρόσωπό Της!