“Μίζερη” απόφαση της Ε.Ε.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. για τη λήψη μέτρων επιστροφής στην κανονικότητα, δεν απέφερε ουσιαστικά αποτελέσματα λόγω των θέσεων μερικών κρατών – μελών, στα οποία απουσιάζει η αλληλεγγύη και δυσκολεύονται να συντονιστούν σε ενιαία σειρά προτάσεων που έκαναν χώρες πληγείσες από την πανδημία.
Αποφασίστηκε, λοιπόν, η δημιουργία Ταμείου Οικονομικής Στήριξης, χωρίς να ξεκαθαρίζεται ο τρόπος που θα ικανοποιούνται τα κράτη – μέλη, λόγω διαφοράς που υπάρχει μεταξύ των χωρών Βορρά και Νότου. Το δίλημμα ετέθη αν η οικονομική στήριξη θα έχει μορφή δανεισμού ή επιχορήγησης. Υποστηρίχθηκε ότι η Ε.Ε. κάνει πολύ λίγα και με αργό ρυθμό και ότι είναι ανεπίτρεπτη η περαιτέρω αύξηση του χρέους των χωρών που επλήγησαν, κάτι που δεν συνάδει με πράξη αλληλεγγύης. Γι’ αυτό θα ξαναμπεί το θέμα προς συζήτησιν στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής.
Ανάμεσα στην προστασία της δημόσιας υγείας και της οικονομίας, υπερισχύει η πρώτη άποψη. Ενας ριψοκίνδυνος τρόπος “επανόδου στην κανονικότητα” προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας σε φάσεις, που “θα τεκμηριώνονται από επιστημονικά δεδομένα”.
Ωστόσο στην Ε.Ε. δεν υπήρξε πρόθεση ώστε με αποφάσεις της ν’ αποδείξει ότι οι λόγοι ιδρύσεώς της ήσαν να δημιουργηθεί μια ευρύτερη Κοινωνία Εθνών, που να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις. Με τη “μίζερη” αποδοχή αιτημάτων της πλειονότητας των κρατών – μελών και με την επιμονή ορισμένων στη λογική εθνικιστικών πολιτικών, η Ευρώπη έχασε μια ευκαιρία να δώσει αποτελεσματικές λύσεις για την επόμενη μέρα και να δικαιολογήσει τους λόγους υπάρξεώς της.
Το διακύβευμα για να κερδηθεί η μάχη είναι να παραμείνει η Ευρώπη ενωμένη και τούτο θα συμβεί αν οι χώρες που επλήγησαν λιγότερο, επιδείξουν την ίδια αφοσίωση και αποδεχθούν παρόμοια επιβολή μέτρων με αυτές που έπαθαν πανωλεθρία. Μόνον έτσι θα περιορισθεί η μετάδοση της πανδημίας και θα σταματήσουν να χάνονται ζωές κατά χιλιάδες κάθε μέρα. Επειτα μπορεί να βρεθεί ένας κοινός μηχανισμός ν’ αντιμετωπισθεί και το οικονομικό που θα ‘χει προκύψει απ’ την υγειονομική κρίση. Χωρίς την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κάθε μεμονωμένη κίνηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Δεν είναι ότι σ’ όλες τις χώρες του κόσμου γίνονται αισθητές οι συνέπειες της πανδημίας, αρχίζουν και οργανωμένες συμμαχίες να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις επιπτώσεις της πανδημίας. Το ΝΑΤΟ π.χ. αποφάσισε ν’ αναθεωρήσει τα σχέδιά του και να επανασχεδιάσει τις επιχειρησιακές δραστηριότητές του για την αντιμετώπιση της μετάδοσης της νόσου.
Εν τω μεταξύ, πολλά συμπεράσματα μπορεί να συναγάγει κανείς για τη “βροντώδη σιωπή” των περίφημων συνόδων G7 και G20 ακόμα και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η οποία έχει βαλτώσει υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος στις 24 Απριλίου με φόντο το Καστελόριζο ανακοίνωση με έπαρση την υπαγωγή μας στο Δ.Ν.Τ.