Έκαστος στο είδος του… και ο Νίκος Γ. Μιχελάκης Γεωπόνος στα ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΑ και όχι μόνον
Ελαβα αυτό το θαυμάσιο πόνημα του φίλου από τα παλιά, Ειδικού Επιστήμονα, Επιστημονικού Συμβούλου ΣΕΔΗΚ και πρ. Δ/ντή Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων. Νίκου Μιχελάκη, με αφιέρωση και με την επισήμανση ότι είναι δεκτά τα θετικά και τα αρνητικά σχόλιά μου.
Μα είναι δυνατόν σε μια τέτοια έκδοση για την τιμημένη ελιά, μόχθος μιας ζωής ενός συγγραφέα με τόσες περγαμηνές να υπάρχουν αρνητικά σχόλια;
Άλλωστε την έκδοση προλογίζουν προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Μαρινάκης, Πρόεδρος ΣΕΔΗΚ και Δήμαρχος Ρεθύμνου, ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο Λευτέρης Ζούρος, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης και η Δρ. Ανάγια Σαρπάκη, Αρχαιολόγος Βοτανολόγος. Έχουν επίσης σχολιάσει αρκετοί και πιο ειδικοί από εμένα με θετικά σχόλια για την προσφορά του βιβλίου από τις στήλες της αγαπημένης μας εφημερίδας «Χανιώτικά Νέα».
Εγκυκλοπαίδεια στους αναγνώστες για την ελιά. Τα πάντα για τη θυγατέρα του ήλιου.
Χαρακτηριστικά Μνημειακών Ελαιοδέντρων, Γεωλογικά τεκμήρια, οι Ελιές της Μινωικής Κρήτης, οι Ιστορικές Ελιές της Ελλάδας, οι Μνημειακές Ελιές της Κρήτης, οι Ιστορικές Ελιές της Κρήτης, οι Μνημειακές Ελιές στην Ελλάδα, Αιωνόβια Ελαιόδεντρα Ξένων Χωρών γύρω από τη Μεσόγειο. Όλα αυτά σε εκατόν εβδομήντα δύο σελίδες, εμπλουτισμένες με άπειρες σχετικές φωτογραφίες, που εμπεδώνουν την έρευνα στον αναγνώστη.
Θαυμασμός και μόνον, από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο. Ντοκουμέντα από έρευνες, μελέτες και στατιστικές Ιστορία και Λαογραφία της Ελιάς από «στάση κόσμου».
Είναι δυνατόν να υπάρχουν αρνητικά σχόλια σε μια τέτοια έκδοση, ενός συγγραφέα με τόσες περγαμηνές; Συγχαρητήρια και Έπαινοι μόνον και υγεία για συνέχεια.
Δεν είδα όμως την «ΧΡΥΣΟΛΙΑ», στου Μπαμπαλή το Χάνι, στους Άγιους Πάντες Αποκορώνου, δίπλα από την Εθνική Οδό, στο 25ο χιλιόμετρο, ένα μόνο χιλιόμετρο από το Σπίτι του Αποκόρωνα, το Ίδρυμα Αγία Σοφία και το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου.
Πασχίζω τώρα πενήντα χρόνια για την προβολή και ανάδειξή της. Την ευθύνη βεβαίως δεν την έχει ο ΣΕΔΗΚ. Την έχω πρώτος εγώ, ιδιώτες, τοπικοί άρχοντες του Καποδιστριακού Δήμου Φρε και του Δήμου Αποκορώνου, του Καλλικρατικού και του Κλεισθενικού. Ίδια γεύση. Περί άλλων τυρβάζουν…
Η «Χρυσολιά» είναι ίσως εκεί από την εποχή που ο γύρω χώρος ονομαζόταν «Επτάλοφος». Στον ομφαλό της Επαρχίας Αποκορώνου, στο σταυροδρόμι Λευκών Ορέων και Δραπανοκεφάλας και Απτέρων και Υδραμίων.
Η «Χρυσολιά» τώρα και δέκα χρόνια είναι πετσοκομμένη και περιορισμένη σ’ ένα κτίσμα του Δήμου Αποκορώνου με επιγραφή «Ουζερί η Χρυσολιά» και «Ιατρείο Αγίων Πάντων».
Υπάρχει τρόπος να ερευνηθεί η χρονολογία του Μνημειακού αυτού Ελαιόδεντρου. Έχω γράψει για τον θρύλο της «Χρυσολιάς» και θυμάμαι το 1951, όταν οι τότε κάτοικοι έψαχναν με ανασκαφή το χρυσάφι. Αλλά… άνθρακας ο θησαυρός τότε. Και τώρα; Πέρα βρέχει…
Υπάρχει η δυνατότητα μέσω ΣΕΔΗΚ ή άλλης υπηρεσίας να γίνει περαιτέρω έρευνα;
Εγώ λίγη Ιστορία και Λαογραφία γνωρίζω. Δάσκαλος γαρ.
Ευχαριστώ, φίλε Νίκο, για την αποστολή του βιβλίου, που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφράσω την αγάπη μου και τον θαυμασμό μου, αλλά και την αγωνία μου για την «Χρυσολιά», που θα μπορούσε να στεφανώνει τους «Χρυσούς Ολυμπιονίκες» μαζί με την Ελιά των Βουβών.
*Ο Πέτρος Πανηγυράκης είναι δάσκαλος
