Μνήμες και παρακαταθήκες του 1821

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος τέτοια μέρα, θα επιστρατευθούν οι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες της εξουσίας να σταθούν στις εξέδρες μπροστά στα παρελαύνοντα στρατευμένα νιάτα για την επέτειο της εθνεγερσίας της 25ης Μαρτίου 1821, περιμένοντας να τελειώσουν οι παράτες για ν’ απαλλαγούν απ’ την… ορθοστασία.
Φέτος η ημέρα της εθνικής γιορτής βρίσκει το κράτος, όπως μας το παρέδωσαν μεγάλο οι παππούδες, οι πατεράδες μας, αλλά χρεοκοπημένο και τους Ελληνες σαστισμένους, φοβισμένους και διχασμένους σαν νάχει χαθεί από μέσα τους η ανάγκη να αναστοχασθούν ότι υπήρξαμε μαχητές και ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελευθερία και πρόοδο.
Η επανάσταση του 1821 δεν προέκυψε εκ τυχαίου γεγονότος, δεν “επινοήθηκε απ’ το πουθενά, από έναν λαό λίγο ως πολύ αχάριστο, που ξεσηκώθηκε ενάντια στην τόσο ευγενική Οθωμανική Αυτοκρατορία, που του παρείχε γενναιόδωρα δυνατότητες ευημερίας και αυτός είχε την αναίδεια να επαναστατήσει”. Αυτά είχαν ακουστεί σε τηλεοπτική συζήτηση, Μάρτιος 2011, από επωνύμους και το εξωφρενικό ότι: “φυλετικά δεν είμαστε Ελληνες”. Η επανάσταση γεννήθηκε, μεγάλωσε και πολλαπλασιάστηκε στην τετρακοσίων χρόνων σκλαβιά, με τα κρυφά σχολειά και την κλεφτουριά. Οι σκλαβωμένοι εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία των γεγονότων της περιόδου, όπου ο λαός με τη βοήθεια των Φιλελλήνων, απανταχού της γης, διαμόρφωσε το παιχνίδι και αναπτέρωσε την ιδέα του έθνους – κράτους, που προϋπήρχε στο ελληνικό έδαφος και δεν το εφηύραν μερικοί “φιλικοί”!
Ο ξεσηκωμός την 25η Μαρτίου 1821 προετοιμάσθηκε από τον λαό, ο οποίος έδειξε στον κόσμο τον τρόπο, που ανασταίνονται όσοι έχουν χάσει την ελευθερία τους. Αυτοί που λένε ότι αποκτήσαμε την ελευθερία μας διά μυθοπλασιών είναι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων αποϊδεολογικοποιημένοι και εναρμονισμένοι με τις αντιλήψεις της παγκοσμιοποίησης. Ο ξεσηκωμός αντρειώθηκε υπακούοντας στις ανά τη χώρα εξεγέρσεις υπέρ βωμών και εστιών. Η νεολαία σήμερα δεν διδάσκεται ως οφείλεται ότι η ιστορία της ελληνικής επανάστασης δεν μπορεί να αποσιωπηθεί και να παραποιηθεί υπέρ των θεσμών της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης ως προς τις εθνολογικές αντιλήψεις.
Οι Ελληνες, μετά τις συντονισμένες προσπάθειες των Βρυξελλών να ξαναγίνουμε υποτελείς του οικονομικού κατεστημένου, διάφορου, αλλά παρεμφερώς, της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στεκόμαστε όρθιοι με εθνική ομοψυχία. Και αρνούμεθα τους καμουφλαρισμένους μηχανισμούς παραπληροφόρησης από αδιάφορους τεχνοκράτες, που επιχειρούν το “κούρεμα” της γνώσης, όταν λέμε “όχι” στη ρητορική μικρόνοων πολιτικών της σημερινής κοινωνίας.
Ο στόχος απ’ το 1821 παραμένει αναλλοίωτος. Αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη από έναν λαό που δεν θα είναι καταδιωκόμενος και προδομένος, που θα  μπορεί να αναδεικνύει μια συγκεκριμένη εξουσία με πραγματικό πρόσωπο, που να φέρει δικαιοσύνη, την οποία δεν βλέπουμε, διότι το καθεστώς των κοτζαμπάσηδων με τους κολίγους, δυστυχώς, συνεχίζεται και σήμερα υπό μορφήν κεφαλαιοκρατών και βιομηχανικών εργατών.
Ο εορτασμός της εθνικής επετείου 193 χρόνια μετά, μας βρίσκει υπό αντίξοες συνθήκες, κάτω από ιταμές απειλές και επίμονες πιέσεις, έτσι ώστε να συνέχει αβεβαιότητα για το μέλλον. Είναι κρίμα οι πολιτικοί να μην κατανοούν την ανάγκη συμπόρευσης για να μην χαθεί ο ελληνισμός, κάτι που δεν κατάφεραν ο Ξέρξης, οι Ρωμαίοι, οι Τούρκοι και ο Χίτλερ, να μην μπορούν να διαφυλάξουν μια νίκη, που την πίστεψαν οι Ελληνες από τα βάθη της ψυχής τους και την ελευθερία που απόκτησαν με θυσίες.
Και εμείς με τις πράξεις μας να μην αμφισβητούμε την αξία του 1821, αναλογιζόμενοι τον Σικελιανό που έγραψε ότι: “την ελευθερία τούτη δεν τη βρήκαμε στους δρόμους”!