…κανέλα είναι
το στόμα σου κεράσια
τα δυο σου χείλη,
κι ωσάν το μαυροπίπερο,
είναι τα δυο σου μάτια
και ’κάψανέ μου
την καρδιά την κάμανε γιαγκίνι…..
Σήμερα συνεχίζουμε τα αρωματικά μας ταξίδια στα μονοπάτια των μικρασιατικών γεύσεων και στα αρώματα της Μικρασιάτικης γης.
Aς δούμε μια πρώτα ιστορία που «κρύβεται» πίσω από μια πασίγνωστη συνταγή , το Ιμάμ μπαϊλντί.
Σμυρνέϊκη λένε πως είναι η συνταγή , και μάλιστα πως μας έρχεται από το Γκιουλ μπαξέ. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ,πως η συνταγή αυτή έγινε γρήγορα πολύ αγαπητή σχεδόν σε όλη την Μικρά Ασία.
Βασικό συστατικό της ,η μελιτζάνα, ένα ζαρζαβατικό το οποίο υπήρχε σε αφθονία και ήταν ιδιαίτερα αγαπητό.
Η ιστορία λοιπόν λέει, πως στο χωριό του Γκιουλ μπαξέ , ζούσε ένας Ιμάμης ,ο οποίος αγαπούσε πολύ τις μελιτζάνες.
Η γυναίκα του για να τον ευχαριστήσει , μαγείρεψε μια μέρα τις μελιτζάνες με αυτόν τον τρόπο και η μυρωδιά ξετρέλανε τη γειτονιά.
Ο Ιμάμης όπως γύριζε στο σπίτι του , μύρισε το φαγητό και λιγώθηκε.
Όταν η γυναίκα του , του το σέρβιρε στο πιάτο ,δεν άντεξε και λιγοθύμησε.
Έτσι , αυτός ο τρόπος μαγειρέματος , ονομάστηκε Ιμάμ μπαϊλντί.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ
1 κιλό μελιτζάνες ( φλάσκες μακρόστενες) ή υπολογίστε στα άτομα 1-2 μελιτζάνες.
4 κρεμμύδια ψιλοκομμένα ,3 μεγάλες ώριμες ντομάτες, 1 ματσάκι μαϊντανό , λίγο άνιθο,5 μεγάλες σκελίδες σκόρδο, 1 μικρό καρότο ψιλοκομμένο,2-3 πιπεριές κέρατο κομμένες σε ροδέλες, 1 τσιμπιά κίμινο ,1 κουταλιά ζάχαρη, 1 τσιμπιά κανέλα, αλάτι και μπόλικο πιπεράκι
• Βάζομε λαδάκι σε μια κατσαρόλα , κόβουμε τα καπάκια από τις μελιτζάνες και τις χαράζουμε από την μία πλευρά μέχρι κάτω , αλλά προσέχουμε να μην τις τρυπήσουμε. Τις τηγανίζουμε 4-5 λεπτά γυρίζοντάς τις στο λάδι.
• Σε άλλη κατσαρόλα ,ρίχνουμε λάδι και αρχίζουμε να παιδεύουμε το κρεμμύδι μαζί με την ζάχαρη μέχρι να καραμελώσει σιγά σιγά.
• Μετά ρίχνουμε την πιπεριά ,να παιδευτεί και κι αυτή.
• Ρίχνουμε το σκόρδο ,την ντομάτα, το κίμινο , κανέλα ,αλάτι πιπέρι και αφήνουμε να σιγοβράσει. Στο τέλος ρίχνουμε και τον μαϊντανό ,κλείνουμε το καπάκι και κλείνουμε και την φωτιά.
• Βάζουμε τις μελιτζάνες σε ένα ταψί , την μία δίπλα στην άλλη και γεμίζουμε από την σχισμή με την γέμιση.
• Όση γέμιση περισσέψει ,την ρίχνουμε από πάνω.
• Αλατοπιπερώνουμε , και ρίχνουμε και λίγο λάδι ακόμα ( ½ ποτήρι)
• Φούρνος προθερμασμένος 180 , για 15 – 20’ περίπου.
• Τις σερβίρουμε με τριμμένη φέτα από πάνω ,και πατάτες τηγανιτές.
Λαχανόρυζο
Ένα φαγητό πολύ αγαπητό ,από ένα επίσης πολύ αγαπημένο λαχανικό, που συνήθιζαν να το μαγειρεύουν με πολλούς τρόπους.
Λάχανο με το κρέας , λαχανοντολμάδες , λάχανο με φασούλες, λάχανο με πλιγούρι, λάχανο με καβρουμά , είναι κάποιοι από τους τρόπους που το λάχανο βρήκε την θέση του στην Μικρασιάτικη κουζίνα.
Για το λαχανόρυζο θα χρειαστούμε:
1/ ½ κιλό λάχανο άσπρο αφράτο.
400 γρ. ρυζάκι
2 σκορδάκια
3 μέτρια κρεμμύδια σε χοντρές φέτες
1 πράσο κομμένο σε ροδέλες
Λιγάκι άνιθο , 3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
Τον χυμό από 1 λεμόνι , ζωμό από λαχανικά ( 1 ½ λίτρο περίπου)
Αλάτι , πιπέρι , και λίγο λεμονάκι ακόμα μπορεί να χρειαστεί.
• Βάζουμε στην κατσαρόλα λαδάκι και ρίχνουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο σε φέτες. Το γυρνάμε λιγάκι να γυαλίσει, ρίχνουμε το λάχανο και το παιδεύουμε λίγο να γυαλίσει ( 5-6’)
• Ρίχνουμε το ρύζι και τα ανακατεύουμε όλα μαζί 1-2’
• Ρίχνουμε το ζουμί , το αλάτι , το πιπεράκι και χαμηλώνουμε να σιγοβράσει περίπου 20’.
• Κουνάμε την κατσαρόλα και την κατεβάζουμε από την φωτιά , ρίχνουμε το κρεμμυδάκι , τον άνιθο και τον χυμό λεμόνι.
• Ανακατεύουμε ,ρίχνουμε μισό ποτηράκι λάδι ακόμα από πάνω, δοκιμάζουμε στο ξινό του και αν χρειαστεί προσθέτουμε κι άλλο λεμόνι.
• Σερβίρουμε με μπόλικο πιπεράκι από πάνω.
Αποχαιρετώντας σας σιγά σιγά με τις γεύσεις από την πατρίδα μας, ας δούμε ακόμα μερικές γευστικές διατροφικές συνήθειες.
Το ψωμί
Σημαντικό ρόλο στην διατροφή της οικογένειας είχε το ψωμί.
Δεν αγόραζαν ψωμί αλλά το ζύμωναν. Μάλιστα θεωρούσαν «κακονοικοκυρά» την γυναίκα που δεν ήξερε να ζυμώσει.
Σε πολλές περιοχές , στην προίκα της μέλλουσας νύφης υπήρχε και η πινακωτή, το ξύλινο στενόμακρο σκεύος με τα χωρίσματα όπου έμπαινε το ψωμί για να φουσκώσει και να ψηθεί.
Τα χωρίσματα συνήθως ήταν τόσα όσα και τα μέλη της οικογένειας. Το ζύμωμα του ψωμιού ,ακολουθούσε οπωσδήποτε το σταύρωμα. Επίσης , ποτέ δεν πέταγαν το ψωμί γιατί το θεωρούσαν αμαρτία.
Καφές
Ο καφές ,όπως τον γνωρίζουμε σήμερα υπήρχε , αλλά ήταν πανάκριβος και έτσι μπορούσαν μόνο λίγοι να τον απολαύσουν. Οι υπόλοιποι χρησιμοποιούσαν το ρεβύθι , το οποίο το καβούρντιζαν ,το άλεθαν και το έπιναν.
Το κρέας
Το κρέας υπήρχε στην διατροφή τους αλλά όχι πολύ συχνά. Συνήθως στο Κυριακάτικο τραπέζι , στο οποίο σέρβιραν μακαρόνια με κιμά στο ταψί και από πάνω τα περίχυναν με καυτό βούτυρο , ή κότα βραστή με πιλάφι , ή κατσικάκι ή αρνί.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς μάλιστα συνήθιζαν τα μακαρόνια με κιμά και τα μπουρεκάκια με τυρί.
Καλή μας όρεξη
Συνεχίζουμε τα αρωματικά μας ταξίδια στα μονοπάτια των μικρασιατικών γεύσεων.
Η Αδελφότητα Μικρασιατών Ν.Χανίων « ο Άγιος Πολύκαρπος» σε συνεργασία με τα “Χανιώτικα νέα”, παρουσιάζουν κάθε εβδομάδα ένα ιστορικό αφιέρωμα στη Μικρά Ασία, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη μικρασιατική καταστροφή
