Μνήμη ενός χαρισματικού ανθρώπου στο Μουσείο Τυπογραφίας

Η μνήμη ενός χαρισματικού ανθρώπου, του αρχιτέκτονα – ποιητή Νικόλα Κακατσάκη, που έφυγε από τη ζωή πριν από έναν περίπου χρόνο σε ηλικία μόλις 51 ετών, τιμήθηκε το βράδυ της Παρασκευής σε μια συγκινητική εκδήλωση στο Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη.

Aφορμή η τελευταία ποιητική συλλογή του Νικόλα Κακατσάκη “Κήπος Περίκλειστος”, που εκδόθηκε από το Μουσείο Τυπογραφίας και διατέθηκε δωρεάν. Φίλοι και συγγενείς του Νικόλα Κακατσάκη, θυμήθηκαν το γεμάτο ευαισθησία πέρασμά του από τη ζωή και τη λογοτεχνία, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας. Ο δάσκαλος – λογοτέχνης, Βαγγέλης Κακατσάκης, αναφέρθηκε στην πρώτη του γνωριμία με την ποίηση του Νικόλα, το 2017, μέσα από ένα ποίημα «αφιερωμένο στον πρόγονό μας οπλαρχηγό των Κρητικών Επαναστάσεων Θεοκλή Νικολάου Κακάτση» αλλά και σε άλλα ποιήματα του ίδιου για να τονίσει: «Και ποιητής με τη “βούλα” ο Νικόλας. Αρχιτέκτονας ποιητής μα και ποιητής αρχιτέκτονας. Ενας ποιητής που αγαπά με πάθος και υμνεί τη γενέθλια πόλη του και αναδεικνύει τα κοινά ανθρώπινα πράγματα».

Η αρχαιολόγος, πρόεδρος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κρήτης (ΙΛΑΕΚ), Σταυρούλα Μαρκουλάκη, σημείωσε, μιλώντας στα “Χ.ν.”, ότι «ως αρχαιολόγος, είχα την τύχη να τον έχω μαζί μου σε κάποια έργα ως αρχιτέκτονα και γενικά με την οικογένειά του είχαμε φιλικές σχέσεις πάντα. Τον Νικόλα τον ήξερα από παιδί. Ο Νικόλας ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Είχε μια ματιά ποιητική σε όλα τα πράγματα. Εξέφραζε ένα πλήθος συναισθημάτων. Και πραγματικά όλα αυτά εμφανίστηκαν αργότερα στην ποίησή του».

Η φιλόλογος, πρόεδρος του συνδέσμου φιλολόγων νομού Χανίων, Βαρβάρα Περράκη, τόνισε ότι το βιβλίο: “Κήπος Περίκλειστος” «είναι μια καταπληκτική αισθητικά έκδοση, πάρα πολύ προσεγμένη. Ένα βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει ποιήματα και μικροδιηγήματα. Ο “Κήπος Περίκλειστος” φέρει ένα τίτλο που έχει σχέση με την αρχιτεκτονική. Είναι οι εσωτερικές αυλές. Οι κήποι που είχαν δύο δρομάκια, δύο μονοπάτια, αγαπημένο θέμα στη μεσαιωνική ζωγραφική και αργότερα της Αναγέννησης. Άρα ο κήπος της αθωότητας που πολύ λίγοι εκλεκτοί μπορούν να μπουν». Η ίδια τόνισε ότι «είμαστε μια πόλη που έχει πολύ άξιους ποιητές, έντονη πνευματική ζωή για όσους ενδιαφέρονται και τη γνωρίζουν και ο Νικόλας Κακατσάκης, παρά το ότι έφυγε τόσο νωρίς, ανήκει στη χορεία των Χανιωτών ποιητών».

Στο Πολυκλαδικό Λύκειο φιλόλογος του Νικόλα Κακατσάκη ήταν η Μαρία Βαγιωνάκη η οποία μίλησε για τη σχέση της με τον Νικόλα: «Ήμουν καθηγήτριά του στο Πολυκλαδικό το 1985 – 1986, την πρώτη χρονιά που λειτούργησε και ήταν μαθητής μου στην 1η τάξη, στο μάθημα της Ιστορίας. Θυμάμαι τον Νικόλα στο θρανίο του να έχει φέρει την παγκόσμια ιστορία και να ψάχνει, να βρίσκει, να αντιπαρατίθεται. Ενας μαθητής που λίγο ασφυκτιούσε στην υποχρεωτικότητα του σχολείου άλλα ήταν πάρα πολύ φιλομαθής. Ατομο πάρα πολύ “ψαγμένο”, θα λέγαμε με σημερινή ορολογία και με μία ευαισθησία δύσκολη για την εποχή. Ήθελε πάντα κάτι παραπάνω από αυτό που του δινόταν. Είχε μία ευγένεια ανάμικτη με αυτά τα φαινόμενα της εφηβείας της εποχής – αλλιωτική εποχή η δεκαετία του ‘80.

Ξανασυναντηθήκαμε τα καλοκαίρια, λέγαμε ένα “γεια” στο δρόμο, μάθαινα ότι ήταν στο Παρίσι. Αργότερα, έμαθα ότι έγραφε. Με facebook, messenger, ξαναήρθαμε σε επαφή πριν από κάμποσα χρόνια και ήταν πολύ συγκινητικό για εμένα και τιμητικό που μου ζήτησε να συμμετέχω στην 1η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου: “Ο αρχιτέκτονας αυτοβιογραφείται”, μαζί με την κυρία Αμαλία Κωτσάκη, την καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ηταν μία βραδιά που τη θυμάμαι με πολύ μεγάλη συγκίνηση με τον Νικόλα να παρευρίσκεται». Την εκδήλωση συντόνισε η πεζογράφος Νίκη Τρουλλινού, η οποία, μιλώντας στα “Χ.ν.”, υπογράμμισε: «Το βιβλίο: “Κήπος Περίκλειστος” εξέδωσε το Μουσείο Τυπογραφίας με την υποστήριξη των “Χανιώτικων νέων”. Είναι μια ποιητική συλλογή που άφησε ο Νικόλας Κακατσάκης. Ο Νικόλας Κακατσάκης έχει πεθάνει εδώ και ένα χρόνο, ήταν γνωστός γιατί έγραφε και στα “Χανιώτικα νέα” πολύ συχνά.

Αρχιτέκτονας με πολύ καλές σπουδές και στο Μετσόβιο και στο Παρίσι με μεταπτυχιακούς τίτλους. Έφυγε νωρίς και πραγματικά και εμείς που κάναμε την παρουσίαση και η οικογένειά του, νιώθουμε πραγματικά ευγνωμοσύνη που το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη εξέδωσαν το βιβλίο. Ο Νικόλας ήταν ανιψιός μου. Ηταν ένα χαρισματικό πλάσμα». Στον Νικόλα Κακατσάκη αναφέρθηκε και ο δημιουργός του Μουσείου Τυπογραφίας, Γιάννης Γαρεδάκης, ο οποίος μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Τον Νικόλα τον γνώριζα από μικρό παιδί. Ευαίσθητο, πανέξυπνο που υποσχόταν πολλά. Η ζωή όμως απρόβλεπτη. Σε δρόμους δύσκολους, σκληρούς, κακοτράχαλους τον έριξε. Πάλευε συνεχώς, εναγώνια να βγει στο ξέφωτο». «Σκέπη και καταφυγή η ποίηση. Περιπλάνηση σ’ έναν ονειρικό κόσμο όπως αυτός τον φανταζόταν. Ο Νικόλας όμως ζούσε το δικό του δράμα. Κι εκεί, κάποια στιγμή, αυτός ο πανέξυπνος, ο γλυκύτατος άνθρωπος, παραιτείται. Και έφυγε, αφήνοντας τα ποιήματά του και πολύ καλές αναμνήσεις σε όσους τον γνωρίσαμε», τόνισε κλείνοντας ο κ. Γαρεδάκης.