Παρουσία πολιτικών Αρχών, μαθητών και εκπαιδευτικών των σχολείων της Δημοτικής Ενότητας Βουκολιών του Δήμου Πλατανιά καθώς επίσης και του διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης τιμήθηκε χθες το μεσημέρι η καθιερωμένη επέτειος με μνημόσυνο των ηρώων που έπεσαν στη μάχη του Πύργου Βουκολιών πριν από 118 χρόνια.
Συντονιστής στην εκδήλωση ήταν ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Βουκολιών κ. Ιωάννης Γιακουμάκης, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Πλατανιά κ. Γιάννης Μαλανδράκης επισημαίνοντας ότι πρόταση του Δήμου είναι να εκτυπωθεί φυλλάδιο για την τοπική ιστορία ούτως ώστε να μαθαίνουν οι μαθητές στα σχολεία το ηρωικό παρελθόν κάθε περιοχής για να συνεχίσει αμέσως μετά ως κεντρικός ομιλητής ο δάσκαλος κ. Παναγιώτης Παπαδάκης, ο οποίος ανέπτυξε τον στρατηγικό ρόλο που είχαν ορισμένες περιοχές, όπως ήταν ο Πύργος των Βουκολιών, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η επανάσταση του 1897 λοιπόν είναι πλέον γεγονός. Υπεύθυνοι γι’ αυτήν, οι ίδιοι οι Τούρκοι, οι οποίοι ξεσηκώνονται ενάντια στις πολιτειακές μεταβολές στα μέσα του Γενάρη, υπονομεύοντας τον νέο νόμο με φόνους και βιαιοπραγίες, προκαλώντας έτσι τους Κρητικούς. Οι Κρητικοί αντιδρούν πολιορκώντας φρούρια και πύργους. Μπροστά σε αυτά τα γεγονότα, η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει, υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και του ελληνικού λαού, την αποστολή δύο πλοίων στο νησί» για να συνεχίσει επισημαίνοντας: «Η Ελλάδα πίστευε ότι θα αποσπούσε τη συγκατάθεση των Δυνάμεων, όμως, οι απόψεις τους ήταν διαφορετικές και σε αντίθεση μεταξύ τους. Οι πρεσβευτές των Δυνάμεων ζήτησαν εξηγήσεις για την ενέργεια αυτή. Η ελληνική κυβέρνηση με διακοίνωσή της απάντησε ότι ήθελε να αντισταθεί στην αποστολή στρατευμάτων από την Τουρκία στην Κρήτη και να εκφράσει την επιθυμία για ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η Πύλη αντέδρασε και στράφηκε προς τις Μεγάλες Δυνάμεις ζητώντας να παρεμποδιστεί κάθε επέμβαση της Ελλάδας στην Κρήτη. Οι Δυνάμεις αποφάσισαν τη διεθνή κατοχή των τριών μεγάλων πόλεων του νησιού. Ομως, η ελληνική κυβέρνηση και ο ίδιος ο Γεώργιος, ενοχλημένοι απ’ αυτήν την απόφαση, αποφασίζουν την ελληνική κατοχή του νησιού, την πρώτη του Φλεβάρη,. Ετσι ο βασιλιάς στέλνει στην Κρήτη τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο, με δύναμη 1.416 ανδρών συγκροτημένων σε 2 Τάγματα Πεζικού, 1 Τάγμα Μηχανικού, 1 Λόχο Ευζώνων και μια Πυροβολαρχία» για να καταλήξει μετά από μια λεπτομερή ιστορική αναφορά στα εξής: «Ευρισκόμενοι σε αυτή την ειδυλλιακή τοποθεσία, τιμούμε σήμερα εκείνους που κατάφεραν να νικήσουν με το έργο τους τον πανδαμάτορα χρόνο και να αναχθούν σε σύμβολα εθνικής προσφοράς. Οι κοινωνίες, που στηρίζονται σε ισχυρά ερείσματα, δεν ξεχνούν ανθρώπους που πρόσφεραν στην πατρίδα υψηλές υπηρεσίες αποτελώντας παράδειγμα για μετέπειτα γενεές. Το μεγαλύτερο δίδαγμα για όλους εμάς σήμερα και η σπουδαιότερη παρακαταθήκη που μας άφησαν είναι ότι και σήμερα οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό την πραγματικότητα, να ενώνουμε τις δυνάμεις μας και να συντονίζουμε τις προσπάθειές μας σε συλλογικούς στόχους. Με σύνεση, αλλά και τόλμη. Με μετριοπάθεια, αλλά και αποφασιστικότητα. Και πάνω απ’ όλα με εθνική συνεννόηση και οραματισμό», κατέληξε ο κ. Παπαδάκης.
Ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και όλοι μαζί έψαλαν τον Εθνικό Υμνο για να λήξει η τελετή με μοίρασμα κολλύβων, γλυκών που είχαν επιμεληθεί κυρίες του Πολιτιστικού Συλλόγου καθώς επίσης και με κέρασμα που παρατέθηκε στην αίθουσα του Ιερού Ναού.
