Mνήμη Καραολή – Δημητρίου

Μνήμες παλιές, αλησμόνητες στιγμές της ζωής μου τάραξαν σήμερα όλο μου το είναι. Και τούτο γιατί σαν σήμερα 10 Μαΐου 1956 μα και τις προηγούμενες ημέρες, 15/χρόνος μαθητής Γυμνασίου, μαζί με άλλους συμμαθητές μου: τον Δ. Καράλη, τον Γ. Καρτσάκη , τον Δ. Κακατσάκη, Γ. Φυντικάκη τον Λ. Κοντουδάκη κ.ά. με ένα τραπέζι έξω από τον κινηματόγραφο ΠΑΝΘΕΟΝ στα Χανιά συγκεντρώναμε υπογραφές από τις εκατοντάδες των περαστικών συμπολιτών μας, για να τις παραδώσουμε στον Αγγλο Πρέσβη στην Αγγλική Πρεσβεία επί της πλατείας Δικαστηρίων, μήπως και αποφύγουν την καταδίκη σε θάνατο δι’ απαγχονισμού, τα δύο ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ της αδελφής ΚΥΠΡΟΥ. Μιχαλάκης ΚΑΡΑΟΛΗΣ (φωτ. αριστερά) και Ανδρέας ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (φωτ δεξιά). Οι κόλλες, με τα ονοματεπώνυμα και την υπογραφή εκάστου, χιλιάδες, οι διαμαρτυρίες μας έξω από το κτήριο της πρεσβείας έντονες και με συλλήψεις, γενικά όλα τα Χανιά επί ποδός .
Ο τότε αδίστακτος όμως Αγγλος κυβερνήτης της Κύπρου, Τζον Χάρντινγκ, δεν πτοήθηκε από την ευαισθησία των χιλιάδων Ελλήνων, δεν έκαμψε κατ’ ελάχιστον τη σκληρότητα του χαρακτήρα του, δεν επέδειξε ίχνος συναισθηματισμού γιατί τον ψυχικό του κόσμο κοσμούσαν η κυνικότητα, η αναλγησία και η ψυχική αναισθησία όπως και όλων εκείνων που δίκασαν τα παλληκάρια είτε βασίλισσα, ειτε δικαστές είτε πολιτικοί λέγονταν αυτοί.
Και φυσικά τα δύο παλληκάρια: ΚΑΡΑΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΤΗΚΑΝ ΤΗΝ 10ην ΜΑΪΟΥ 1956
Οικτρή η κατάληξη !!!!
Μακαρίζω τον εαυτόν μου που μετείχα σ’ αυτήν την ανθρώπινη διαδικασία όποιο αποτέλεσμα κι αν είχε.
Γιατί ασκήθηκα να εκτιμώ, να λαμβάνω μια ηθική στάση, και να μην υποχωρώ από αγώνες για την προάσπιση της διατήρησης και του σεβασμού των αρχών και των Αξιών της ζωής, του δημοκρατικού δικαιώματος, της ζωής, των Αρχών του δικαίου, του ενσυνειδήτου και του ευγνώμονος, έστω και αν γνώριζα και γνωρίζω εκ των προτέρων, την πληρωμή.
Η Μνήμη τους πάντα χαραγμένη στην καρδιά μας.
Η αναφορά μου αυτή, ένα αναμνηστικό μνημόσυνο στους δύο ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ.